We hebben het al vaker gezegd, onze economie werd geamputeerd van haar beginselen waardoor een manke besluitvorming eerder een logisch gevolg daarvan wordt. We zijn inmiddels experten in het inflatoire denken en deflatie is als een nachtmerrie voor diep ingeburgerde overtuigingen. Het simultaan gebruik van inflatie EN deflatie brengt ons tot biflatie, het biedt perspectieven die weinigen voor mogelijk achten maar toch ligt hierin een sleutel tot herstel. Met biflatie gaan we naar de bron van onze problemen, met dit artikel nodigen we uit tot diepgaander reflectie, zo eenvoudig mogelijk een introductie.

Monopoly

In een geldgedreven wereld gaat alles om geld waardoor we onze economie kunnen vergelijken met een monopolyspel. Binnen deze context geeft geld ons zekerheid, net zoals onzekerheid onze liquiditeitsvoorkeur bepaalt. Door onzekerheid kan de neiging ontstaan om het monopolyspel naar onze hand te zetten en hiermee andere spelers om de tuin te leiden. Het is een strategie zoals er velen zijn, zet simpelweg deflatie buitenspel en je bent al half gewonnen. Bedenk dan nog een schuldensysteem met bijhorende rente en je verwerft geldelijke macht en aanzien.

Eenvoud

Deze creatieve ingevingen leiden tot een aantal neveneffecten, een opsomming is overbodig aangezien de wereld er letterlijk bol van staat. Aan de bron is het dus eenvoudig, schrap deflatie uit het wereldbeeld en mensen vergeten gaandeweg dat het bestaat, een inflatoire wereld is geboren. Ons economische denken wordt hierdoor beperkt, net zoals deze beperking bekrachtigd zal worden door onderwijs.

Hordenlopen

Het monopolyspel heeft ons vruchten opgeleverd, gezonde concurrentie leidt namelijk tot versnelde welvaartsopbouw. Minder aangenaam is de ongezonde concurrentie die deel uitmaakt van hetzelfde spel, dit leidt tot destructie en bijhorende neveneffecten. Finaal komen we tot een systeem dat lijkt op hordenlopen in spreidstand, het wordt bijzonder pijnlijk zoals we vandaag dan ook zien. Langs de andere kant, binnen het monopolyspel worden we uiterst creatief om geld naar ons toe te trekken, wilde speculatie is hier niet vreemd aan. Het behoort allemaal tot het spel dat gebaseerd is op een geamputeerde vorm van economie, bijgevolg ontstaat een wirwar aan conflicterende meningen en strategieën. Een dergelijke chaos geeft ons een verklaring waarom alles zo complex lijkt, het Nash-evenwicht geeft meer inzicht in deze speldynamieken.

Herstel

Als we aan de bron onze economie amputeren van haar beginselen dan kunnen we dat herstellen door in de eerste plaats deflatie terug in het spel te betrekken. Uiteindelijk zegt biflatie niet meer dan dat, het evenwichtig gebruiken van inflatie EN deflatie geeft ons terug meer flexbiliteit en vrijheid. Dit soort herstel betekent echter wel dat we onze manier van denken en handelen dienen te herzien, het is onvergelijkbaar anders dan in een eenzijdig inflatoire wereld.

Revisie

Zowat elk systeem dat inflatie als grondslag kent, komt hiermee onder revisie te staan. Hetzelfde geldt logischerwijs voor het schuldensysteem en rente, dit vereist een hele transformatie van onze samenleving. Het begint bij de eerste stap, het samenvoegen van inflatie en deflatie. Hierna wordt alles veel eenvoudiger en dat is vooral een kwestie van doordenken en transformeren. Op deze weg worden we geconfronteerd met een aantal obstakels die stuk voor stuk opgeklaard worden, dit is eigen aan het herstelproces.

Aha-erlebnis

Het bijzondere van biflatie is dat het helemaal niets nieuw is, net het tegenovergestelde kan gesteld worden. In een eerste fase kan het overkomen als een ‘out of the box’ idee, na gedegen integratie kan het beter als een ‘aha-erlebnis’ benoemd worden. De reden is eenvoudig, door inflatie en deflatie bij elkaar te brengen worden we – vrijwel automatisch – herinnerd aan de neutraliteit van geld. Dit gegeven is makkelijk in een beeld te vangen.

Niets bestaat

De stelling ‘geld komt uit het niets’ mag dan ook letterlijk genomen worden, er is immers geen oorzakelijk verband tussen de goederen- en geldstromen. Het vergt enige gewenning en tijd om dit goed te doorgronden, niet omdat dit zo moeilijk is dan wel omdat ons strikt inflatoire denken dit niet zomaar toelaat. We denken nu eenmaal in termen van schuld en schuldigen, het schuldensysteem is hier debet aan.

Doelstelling

Elk spel komt met een doelstelling, als het monopoly is dan zullen we geconfronteerd blijven met dezelfde strategieën die ook tot een volgend wereldconflict kunnen leiden. Als we onze maatschappelijke doelstelling wijzigen dan wordt herstel en verzoening mogelijk. Met biflatie wordt deze potentie geboden maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, hiervoor is een kritische massa onontbeerlijk. Als we hiervoor kiezen dan zullen we ook bereid moeten zijn om een aantal hardnekkige overtuigingen los te laten, het doorbreken van een aantal dogma’s behoort hiertoe. Ergo, biflatie is verbluffend eenvoudig, onze economie wordt hopeloos complex gemaakt door ze aan de bron te amputeren van haar beginselen, punt.