Dit is een gastbijdrage van Hans

Er wordt op dit moment publiekelijk heel veel gesproken en gediscussieerd over de situatie waarin wij, de mens, als samenleving gevangen zitten in een onderdrukkende maatschappij en hoe we daar uit moeten zien te komen. Het is een feit dat steeds meer mensen beginnen te beseffen dat ze daadwerkelijk in een realiteit leven die niet gezond is. Steeds meer mensen beginnen vraagtekens te zetten bij maatschappelijke en sociale gebeurtenissen en regels die tot voor kort nog als normaal werden beschouwd of wel opgemerkt maar op de één of andere manier niet daadwerkelijk als besef omarmt.

Veel mensen en groepen zijn bezig met het ontwikkelen en uitdenken van modellen voor een nieuwe, andere vorm van samenleving die in plaats van angst en onderdrukking gebaseerd is op respect, eenheid, verdraagzaamheid en tolerantie. De mensheid bevindt zich collectief in een fase van ontwaking, we krijgen door wat er aan de hand is. Tevens begint het ook steeds publieker te worden op welke manieren en welke hoogstaande technische middelen ingezet worden om die maatschappelijke pressiemiddelen te ondersteunen en succesvol te maken.

Over het algemeen ligt logischerwijs bij het zoeken naar een beter alternatief de nadruk op ons bekende maar alternatieve nieuwe maatschappelijke modellen voor zo’n samenleving. Gebaseerd op andere normen en waarden waarin geen plaats meer kan zijn voor de huidige pressie- en machtsmiddelen. En dus ook geen plaats meer kan zijn voor die personen en instellingen die op basis hiervan onze maatschappij aansturen. Om dit echter te bereiken zal er niet niet alleen een nieuwe hogere samenlevingsvorm gevonden moeten worden maar zal er ook een verandering moeten plaatsvinden in het innerlijk van de individuen die de samenleving vormen.

Er is mi. echter nog een bepalende factor aanwezig die de meeste negatieve invloed op onze samenleving heeft maar volledig buiten het zicht zijn werk doet. Deze factor is de bepalende basis waarop onze huidige samenleving, zelfs onze huidige realiteit beleeft wordt. En zolang deze krachten aanwezig zijn, zolang deze krachten onze realiteit bepalen en zelfs onze realiteit vormen, denk ik dat het niet mogelijk is om die gewenste nieuwe samenleving gebaseerd op die hoge morele waardes gestalte te geven.

Mijn visie die ik deel in dit artikel komen voort uit mijn eigen overtuigingen, kennis en (belevings)ervaringen. Ik heb me jarenlang verdiept in deze context in de diverse esoterische en religieuze leren en geloven waaronder de Gnostiek, het Boeddhisme, het Christendom en vanzelfsprekend veel spirituele/new-age literatuur. Hierin ben ik de verbanden gaan zoeken en leggen en met een behoorlijke verdieping die vooral de laatste jaren heeft plaatsgevonden heeft dat uiteindelijk geleidt naar een inzicht en visie over ons bestaan, onze afkomst en onze rol binnen het geheel.

Ik hoop met dit artikel voornamelijk te bereiken dat de mensen zich meer bewust gaan worden van wat zich echt achter de schermen afspeelt en dat dit meer en breder bespreekbaar wordt.

Vandaag deel 1 wat een breder perspectief biedt op wie wij werkelijk zijn en wat onze plaats in het geheel is, en een beschrijving van de krachten die zich buiten ons besef bevinden en hun invloed op ons bestaan.

Ons bestaan…

Voor ons verbeeldingvermogen, ons begrip vanuit de staat van bewustzijn waarin wij nu onze realiteit beleven, hebben wij een begin nodig, een startpunt van begrip.
Dit door het feit dat de mens nu vanuit zijn energetische en biologische vorm alleen de realiteit in onze lagere dimensionale omgevingen in een lineaire tijd en ruimte context kan beleven.
Wij zijn ontstaan, geschapen, dus voor ons begrip moet er een startpunt zijn.
Vanuit het universele oogpunt bestaat alles tegelijk, is er geen lineair tijdsverloop.
Dus onze schepping behelst het begin, het eind, het altijd. Het NU.
Onze ziel, onze levenskracht is de kracht van de Bron dat voortkomt uit het AL dat IS.
Wij zijn dus in essentie het AL dat IS, wij allemaal zijn de gezichtspunten van waaruit het AL dat IS zich beleeft dmv de menselijke expressie.

Al het bestaan, het hele universum is dus bevat in ons kosmisch bewustzijn, het bewustzijn van het AL.
De menselijke essentie IS de schepper, naar zijn evenbeeld, het AL dat IS.
Ons bewustzijn omvat en is het AL.
Vanuit het AL dat IS ontstaat voor ons begrip dus een omgeving, een context, het Metaversum, waarin het AL dat IS zich via oneindige expressies van zichzelf ervaart en beleeft.
Vanuit de menselijke expressie beleven wij het AL dat IS, onszelf dus, in onze beleving, in onze context van onszelf. Jouw werkelijkheid, jouw realiteit is het Universum
Binnen dit universum, ons menselijk bewustzijn, is heel de schepping vervat.

Het universum is de context waarbinnen het AL, dus alle krachten, alle wetten, het hele bestaan in energetische lagen (dimensies) is vervat.
Dimensies zijn een menselijk begrip om die variëteit van krachten, van energieën in een verstandelijke kader te verdelen.
Hogere energie intensiteit vormt de hogere dimensies, lagere energie intensiteit vormt de lagere dimensies.
Het is een HEEL-AL, het is EENHEID, het is WAARHEID

Vanuit het universele bewustzijn wordt het besef van die ultieme EENHEID, die WAARHEID ervaren en beleeft als de werkelijkheid, de realiteit van die expressies van het bewustzijn, afhankelijk van de evolutionaire staat van het bewustzijn van die expressie binnen het totale universele bewustzijn.

De evolutie beslaat het totale bewustzijn, het punt waarin de expressie zich bevindt, dus in hoeverre de expressie zich bewust is van zichzelf als het totale bewustzijn, bepaald in welke dimensionale bewustzijnsomgeving de expressie zich bevindt.

Het bewustzijn is universeel in zijn geheel, het NU, het vormt al de dimensies want het is het totaal, het AL.
Dus is er geen sprake van een lineair verloop van de lagere naar de hogere dimensies als definitie van evolutie, maar de mate waarin de zielsexpressie zich bewust wordt van zichzelf bepaald waar het zich bevindt in die evolutie, het NU.

Vanuit het menselijk perspectief van lineair tijdsverloop zien wij onszelf dus stijgen naar een hoger bewustzijn en zo naar hogere dimensies.
Maar we stijgen niet, we zijn als bewustzijn al overal in het geheel, het HEEL-AL. Het NU.
Waar we ons collectief bewust worden van onszelf als uiting van het totaal bepaald waar we ons als mensheid in de evolutie bevinden.

De mens in zijn huidige staat van bewustzijn bevindt zich binnen de 3^e dimensionale intensiteit van het totaal.
De context van deze intensiteit, deze dimensie behelst die energieën die wij kwalificeren als de lagere energieën.
Dus waarin de ziel vanuit zijn totaliteit, vanuit zijn HEELHEID, zich uit als menselijke expressie van zijn bewustzijn binnen een lagere energetische omgeving.
En in deze realiteit beleven wij dit spectrum van energieën in de vorm van dualiteit.
Hogere energieën is liefde, lagere energieën zijn angst dat verder wordt verdeeld naar componenten van zichzelf als haat, hebzucht enz.

De anomalie…

Het universele bewustzijn, dus het volledig geëvolueerde menselijk bewustzijn behelst het hele spectrum van energieën zoals hierboven beschreven.
Dit bewustzijn, het universele scheppers bewustzijn bevat al het bestaan, al het leven wat zich uit in een diversiteit aan levensvormen.
Deze levensvormen lopen allemaal hun evolutionaire pad binnen het universele bewustzijn als onderdeel van dat bewustzijn.

Het universele bewustzijn behelst dus het totaal van de energieën, het is in zijn totaliteit volledig in balans, het is EENHEID, WAARHEID.

Echter is er in het universele principe een discrepantie ontstaan, een afwijking, een onbalans.
Binnen het universele bewustzijn heeft een deel van dat bewustzijn zich afgesloten van het totaal BINNEN dat totaal.
Dit bewustzijn als onderdeel van en binnen het universele bewustzijn gedraagt zich als het geheel en binnen dat geheel als een kosmische symmetrie.
Het is voor het menselijk begrip dus een afscheiding van het geheel maar het kan alleen binnen en als onderdeel van het geheel bestaan.
Omdat het als bewustzijn is afgescheiden is het geen WAARHEID meer, geen EENHEID meer van zichzelf maar als onderdeel van het universele bewustzijn wel onderdeel van dat geheel van EENHEID en WAARHEID.

Dit bewustzijn beleeft zichzelf dus afgescheiden van het geheel en als onderdeel van het geheel beeldt het zichzelf dus uit als het geheel als zijnde een simulatie, een illusie, een kopie van de werkelijkheid.
Het vormt dus een kopie van het universum binnen de dimensionale kaders van dat bewustzijn.
Dit bewustzijn kan zich niet uiten, zich niet vormen naar een uiterlijke expressie van zichzelf.
Door de afscheiding van de Bron heeft het niet de scheppende, intentionele capaciteiten om zich te uiten, zich te ervaren.
Om dit te kunnen doen, dus om een perfecte kopie van de ultieme werkelijkheid te zijn en te kunnen beleven als zodanig, dient het zich te integreren binnen een bewustzijnsvorm vanuit de ultieme werkelijkheid.

Deze kracht, deze energieën dringen via het onderbewustzijn het bewustzijn binnen van bestaande intelligente levensvormen om door de uiting van die levensvormen hun illusionaire universele omgeving te creëren.
Het neemt dus al het ware als een virus, een parasiet het collectieve bewustzijn over van de gastheer.
Het leeft dus van de levenskracht, de levensenergie van het binnengevallen bewustzijn.

De levensvorm die op deze manier is overgenomen is zich hier in eerste instantie niet van bewust.
Deze kracht, de Archons, maken gebruik van de energetische/ biologische emotionele huishouding van de gastheer om zich te “voeden” met zijn emotionele energieën.
De uiting, de vorm van de gastheer beleeft nu dus die simulatieomgeving waarin de Archonten hun bestaan hebben.
De Archons leggen als het ware hun illusionaire werkelijkheid, hun bewustzijn over het bewustzijn van de gastheer en wordt deze in zijn beleving afgescheiden van de ultieme werkelijkheid.
Dit is het principe van de sluier waarin we gevangen zitten.

De gastheer creëert de werkelijkheid, de Archons hebben geen scheppingskracht omdat ze zich hebben afgesloten, ze kunnen alleen de werkelijkheid regenereren. Ze leven dus in een simulatie omgeving, de illusie.
Binnen die illusie beleeft de gastheer ook afgescheiding van de Bron, en zal als zodanig dus in zijn scheppingsdrang die simulatieomgeving continu opnieuw creëren vanuit diezelfde illusie.
Er dus sprake van een continue loop van herhaling.

Als de Archons dus de controle over het bewustzijn van de gastheer hebben kunnen zij dit zo beïnvloeden dat de gastheer vanuit zijn creatieve kracht die werkelijkheidsbeleving beleeft waarvan de Archonten willen dat hij dat als zijn realiteit ervaart.
En zijn de gastheren dus continu in een greep van lagere en op angst gebaseerde energieën via het controlemechanisme van het emotionele systeem.
Dit uit zich binnen de fysieke werkelijkheid dmv mind-control programma’s en indoctrine ed.
De gastheer beleeft dus als in een loop continu zijn eigen werkelijkheid gebaseerd op angst wat gevoedt wordt dmv uiterst hoog ontwikkeld bewustzijnsinterventie programma.

Zij hebben in een eerder evolutionair stadium op deze manier ook het bewustzijn geïnfiltreerd van een groot deel van de reptielen populatie in het melkwegstelsel binnen het multiversum.
Het illusionaire universum van de Archons is dan ook voornamelijk geënt zijn op de universele werkelijkheidsbeleving van die rassen.
De Annunaki en greys zijn op die manier dus ook het slachtoffer geworden en via deze entiteiten hebben de Archons zich door list en bedrog meester kunnen maken van de huidige mens.

De Archons komen oorspronkelijk uit het Andromeda stelsel.
Ze hebben bewust gekozen om de connectie met de Bron te verbreken om de duistenis te ervaren en weigeren om zich weer te verbinen met de Bron.
Gedurende lange tijd hebben zij via genetische manipulatie het Draco en reptielen ras geslaafd en worden deze rassen ingezet om hun miliatiere en onderdrukkende praktijken uit te voeren en te ondersteunen.

Deze anorchanische levensvorm bestaat binnen de lagere 6^e, de 5^e en 4^e dimensionale bewustzijnssferen.
Het is vanuit de 4^e dimensionale bewustzijnssfeer dat zij hun bemoeienis met de mens hebben.
Ze hebben dus de controle over onze astrale en energetische bewustzijnsomgeving van waaruit zij dus onze fysieke realiteit bepalen.
De 4^e dimensie kan je zien als de energetische/astrale blauwdruk, de omgeving van waaruit de fysieke realiteit in de 3^e dimensie wordt weerspiegeld.
Dit betekend dat zij ook de controle hebben over het hele reïncarnatieproces wat, zoals wij het nu kennen en beleven, een creatie is die niet in de ultieme werkelijkheid als zodanig bestaat.
Dit staat ook haaks op het hele universele principe van het menselijke bewustzijn.
Wij dragen de schepper in ons bewustzijn zoals hierboven al weergegeven en het proces van ontelbare keren sterven en opnieuw geboren worden staat volledig haaks op dit principe.
Deze constructie die dus buiten ons gezichtsveld in de etherische en astrale lagen van ons bewustzijn afspeelt houdt ons dus af van de oneindigheid van het bestaan, het stopt ons in een kader van tijd en ruimte.
Dit is wat ons dus, voor het begrip, uit het NU haalt door de context van tijd en ruimte aan onze 3^e dimensionale werkelijkheidsbeleving toe te voegen.
Dus door de matrix waarbinnen ons bewustzijn opgesloten zit ervaren wij een lineaire tijdsbeleving met een begin en een eind. Oorzaak en gevolg..
Dit component is hoofdverantwoordelijk voor onze grootste angst, de dood, wat de basis is van heel onze angstbeleving die zich uit in ontelbare vormen in ons dagelijks bestaan..
Het hele universum is oneindig in zijn hoedanigheid, behalve de mens die juist het hele universum in zijn bewustzijn bevat…

In de tijd van Lemurie en Atlantis is het door het genetisch ingrijpen van de mens door de Annunaki gekomen dat de Archons zich via het onderbewustzijn in de nieuwe mens konden dringen.
De val van Alantis luidde het verdwijnen in van de oorspronkelijke mens en de opkomst van de nieuwe mens op aarde, het huidige mensenras wat echter nog steeds volledig bezielt is met de oorspronkelijke schepperkracht.
De nieuwe mens werd steeds verder van zijn oorsprong afgeleidt en daalde steeds verder in bewustzijn tot het nivo van waar wij nu zijn.
Hiermee is ook het fysieke lichaam gedegenereerd naar de compacte op koolstof gebaseerde biologische hoedanigheid.
Dit proces wordt aangeduid met de val van het bewustzijn wat in veel verschillende (mythologische) vormen in de theologische geschriften is vastgelegd.

De Archons ontlenen hun bestaansrecht aan die lagere energieën en zijn de scheppende goden van hun eigen universum wat welbeschouwd dus een illusionaire werkelijkheid is..
De kosmische symmetrie..

Voor wat de menselijke gastheer betreft is het dus van belang dat zij in een zeer lage staat van bewustzijn worden gehouden.
Als het menselijke bewustzijn zich zodanig uitbreidt dat het die lagere dimensionale omgeving van energieën ontstijgt, neemt ook de kracht en intensiteit van de invloed van de Archons af en keert de mens weer terug naar zijn oorspronkelijke universele omgeving.
De ultieme werkelijkheid…
De Archons kunnen alleen bestaan als onderdeel van het universele bewustzijn waarbinnen zij een anomalie vormen.

Dus de werkelijkheid, het universum wat wij nu vanuit onze collectieve staat van bewustzijn waarnemen en beleven is een gecreëerde, simultane werkelijkheid, een onecht universum gecreëerd door de Archons.
Technisch gezien zijn zij dus onze goden in deze werkelijkheidsbeleving.
Vandaar de volledig herschreven geschiedenis van de mensheid om onze ware oorsprong uit ons collectieve geheugen te houden.
En is onze geschiedenis, zowel maatschappelijk, spiritueel als religieus zodanig aangepast dat wij leven vanuit een kunstmatig gecreëerde en een op angst en verafgoding gebaseerde afkomst ipv vanuit de scheppende oerkracht van het AL dat IS.

In deel twee wil ik de inhoudelijke invloed van bovenstaande op ons persoonlijk en onze samenleving in het algemeen beschrijven, de aardse agenda.