Onze economie bestaat uit systeemmodules die op deze of gene manier geconfigureerd werden, deze setups leiden vervolgens tot een bepaalde modus operandi die wel/niet de totale gemeenschap begunstigen. Het wijzigen van een setup kan leiden tot een heel andere uitkomst, manier van denken en/of inzicht in het totaal.
Levenskunst
Hoe meer opties hoe groter het risico op verwarring en perverse effecten, het is dan ook als een levenskunst om hierin een consensus te vinden, idealiter het algemeen belang dienend. Stichting Ons Geld nodigt uit tot het overdenken van hedendaagse systemen, dit is een kwestie van creativiteit en de bereidheid om er überhaupt over te willen nadenken.
Radicaliteit
De premisse, elk systeem heeft haar goede en slechte eigenschapppen, het is dan ook kunst om hierin het redelijke evenwicht te bewaren en/of herstellen wanneer dat gepast lijkt. Als we een systeem aan de bron aanpakken dan noemen we dit ‘radicaal’, niet in de zin van ‘vijandig’ dan wel omwille van de aanpak ‘aan de wortel’. Onderstaande vingerwijzing geeft ons een idee over (1) het oplossen van overheidsschulden en (2) de invoering van een mondiale eenheidsmunt, beide opties vergen consensus om ze ook in praktijk om te zetten.
Private schulden
Principieel kunnen we volgens dezelfde methodiek ook alle private schulden herleiden tot nihil, we opteren echter om dat niet te doen dan wel gebruik te maken van het fractioneel bankieren om de overheidskas te vullen. Ook deze optie leidt tot een aantal neveneffecten die niet gezien worden zonder deze optie bespreekbaar te stellen, het is ook hier finaal een kwestie van consensus om hiertoe maatschappelijk te besluiten.
Varianten
Nog veel meer varianten of combinaties zijn te bedenken waardoor een ethische upgrade van het totale systeem in een stroomversnelling wordt gebracht, dit biedt hoop voor een – in schril contrast met wat mainstream nog gedacht wordt – waarachtig economisch herstel. En dit is dan ook waar systeemwetenschappers op attent maken, een kleine wijziging kan ertoe leiden dat een systeem wordt ‘opgeblazen’ opdat een ander systeem zich kan nestelen in de samenleving.
Respect
Zie hier waarom het initiatief van Stichting Ons Geld ons diepste respect verdient, het is de voorbode van een transformatieproces waarvan we nu misschien de reikwijdte nog niet kunnen inschatten. Door het combineren van alle opties wordt onze visie wel verruimd, zelfs in die mate dat een fluweelzachte – derhalve vreedzame – revolutie tot de mogelijkheden behoort, een nieuw paradigma verschijnt aan het firmament.
Consensus
Mits inachtname van de voorgestelde sociale innovaties is nu de situatie onvergelijkbaar anders, dit brengt ons tot een luxeprobleem dat – paradoxaal genoeg – opnieuw tot problemen kan leiden. Zo zullen we nood hebben aan consensus en synchronisatie, een oefening die onmogelijk lokaal gerealiseerd kan worden. Op deze manier komen we automatisch tot politieke overheden, het is op dit niveau dat mondiale afspraken kunnen gemaakt worden opdat het algemeen belang – zowel lokaal als ver voorbij de landsgrenzen – gediend kan worden.
Moeilijke opgave
En dit is vaak een uiterst moeilijke opgave, het wordt a priori kunst om deze opties (1) op de politieke agenda te krijgen en (2) ook in een plan van aanpak om te zetten. Kortom, onze toekomst ligt in handen van een politiek die de sociale innovaties wel/niet wil opnemen in het maatschappelijke besluitvormingsproces, en bij deze ook in onze handen, punt.
Helder artikel ! Niks aan toe te voegen, misschien is het daarom dat er geen reacties volgen. 🙂 En inderdaad er zijn genoeg varianten toepasbaar, waaronder b.v. meerdere complementaire geldstromen naast elkaar voor een goede flexibiliteit van het complete monetaire systeem zodat de geldstromen elkaar kunnen opvangen. http://bureaudehelling.nl/artikel/bernard-lietaer-weg-met-het-monopolie-van-n-soort-geld
Dank Treowd, in werkelijkheid hebben we een luxeprobleem door het overaanbod aan opties, als echter de opties niet opgenomen in het besluitvormingsproces dan leidt dat tot perverse effecten zoals we er dagelijks getuige van zijn. Mits gebruik van het EN/EN perspectief worden radicale oplossingen milder gemaakt opdat een fluweelzachte transitie mogelijk wordt. Is allemaal geen ongekende materie, als het echter geen aandacht krijgt dan blijft het bij ‘ongekend is onbemind’. Finaal is het een eenvoudig verhaal, en misschien zelfs – zoals je ook aangeeft – te eenvoudig waardoor het – paradoxaal genoeg – moeilijk doordringt tot het collectieve bewustzijn. Lietaer zegt nagenoeg hetzelfde, het zijn allemaal varianten die binnen dezelfde denksfeer liggen.