Eén van de meest recente reflecties van Ocyphius via Roxie gaat over hoe er biljoenen verschillende parallelle aardes zijn.
Deze inzichten sluiten mooi aan bij zowel Bentinho en Bashar die eerder ook al uitlegden hoe mensen vanuit hun eigen staat van zijn, hun eigen frequentie/vibratie duizenden malen per seconden die parallelle aardes navigeren. Ik vind dit onderwerp zelf buitengewoon fascinerend omdat het mij beter helpt te begrijpen hoe mijn persoonlijke realiteit en onze collectieve realiteit samenhangen.
Aanverwante artikelen en informatie:
-) Roxanne Swainhart (Roxie) channelt Ocyphius
-) YouTube kanaal van Roxie – Odyssey of Ascension
-) Individuele en collectieve realiteit
-) Angstporno moe
-) Leer je kinderen hoe ze met hun slecht voelende gedachten om kunnen gaan
-) Onderzoek je stressvolle gedachten, leer ervan en verbeter je leven
-) Leer je innerlijke sturingsmechanisme, wat via emoties werkt, beter te gebruiken
-) 10 veelgebruikte manieren hoe mensen zichzelf goed / beter laten voelen
-) Volg je nieuwsgierigheid, interesse en passie met integriteit en zonder verwachtingen
-) Zelf contact maken met je multidimensionale / interdimensionale aspecten
Leuk hoor, deze Bashar imitatie.
Ik denk dat hij/zij een beetje tussen twee versie’s van de aarde in is blijven hangen. 🙂
Ieder mens heeft zijn eigen unieke interpretatie van deze wereld, maar van onze fysieke moeder Aarde is er natuurlijk uiteindelijk echt maar 1, en daar moeten we zuinig op zijn!
Dat zeg je vanuit jouw gezichtspunt dat er maar 1 aarde is, maar zowel Bashar, Bentinho als Roxie lijken toch echt wat anders te beweren. En hoewel ikzelf bekend ben met jouw standpunt omdat ik dat zelf ook aangeleerd heb gekregen probeer ik nu eigenlijk te achterhalen wat deze personen precies reflecteren, waarom en of ik dat eventueel praktisch kan gebruiken in mijn eigen leven. 🙂
Wat bedoelen ze precies met dit idee van die biljoenen parallelle aardes en hoe is mijn eigen frequentie van invloed op welke versies ik van die parallelle aardes te zien en te beleven krijg? En helpt dat begrip mij op de een of andere manier me vooruit, schiet ik er praktisch gezien wat mee op om zo maar te zeggen. Questions, Questions, Questions… 😀
Ik raad aan dat iedereen met vragen over dit idee…;-) om eens te kijken naar de serie: “Sliders”. Let niet op de drama, maar op het idee achter het idee van de serie. Dan wordt een hoop duidelijk.
Dank voor de tip!
Downloading as we speak 😀
Douwe, als je mijn mening wilt weten; wij horen in dit leven bij deze aarde met alles er op en er aan. Met alles wat mooi en lelijk is. En de harde werkelijkheid is dat we het daar mee zullen moeten doen. Er is geen ‚Fast Route to Happiness’.
Dat er meer versie’s van de aarde kunnen zijn in andere dimensies, geloof ik best maar daar heb ik nu niets aan en kan nooit iemand praktisch iets aan hebben. Het concept dat dat wellicht zo is of kan zijn is misschien een troostende gedachte maar je kunt er verder nooit je voordeel mee doen, of wijzer van worden, als persoon bedoel ik.
Net zo min iemand hier op aarde als persoon ‚verlicht’ kan worden. Verlichting is prachtig…voor niemand! Luister naar Tony Parsons. Op het moment dat je je ‚ik’ kwijt raakt, hoe zeldzaam is dat, en is dat mogelijk voor 100%? ik denk van niet, is er niemand meer die zich dat realiseert. 😉
Het gekkenhuis zit vol met ‘zielsgelukkigen’ die hun ik zijn kwijtgeraakt.
Dat er misschien wel 1 miljoen versie’s van ‚mij’ en ‚jij’ rondlopen op andere versie’s van de aarde zou best kunnen, maar zoals ik al zei, daar heb je verder niets aan want we kunnen het slechts vermoeden, nooit bewijzen.
Of je zou moeten transformeren (wat bedoelt wordt in de new age kringen met de 5e dimensie??) naar een andere versie van jou die vervolgens wakker wordt op een andere aarde, eentje waar alles beter geregeld is of lijkt. Maar daar heeft jouw huidige versie en realisatie dan weer helemaal niets aan want die merk dat niet. Daar sprak George Kavassilas over in 2012, hij zou kort gezegd vertrekken naar een beter oord…maar dat bleek ook niet zo te werken.
Het blijft wel leuk om over te dromen en te filosoferen.
De werelden overlappen elkaar, en we pikken eruit wat we op dat moment nodig hebben, zo heb ik het begrepen. Dus onze gemoedstoestand bepaalt, wat we aan goeds te verwerken krijgen <3 we leven dus in alle werelden tegelijk….
@ Aladin, dank voor je reflecties.
Toch is volgens mij de beleving van de aarde voor ieder perspectief uniek en anders en zelfs je eigen beleving ervan hangt af van wat je zelf denkt, voelt en doet in ieder op zichzelf staand moment.
Als ik mijn eigen nieuwsgierigheid, interesse en passie serieus neem en dat volg zo goed als ik kan met integriteit en zonder verwachtingen dan maak ik andere keuzes dan als ik keuzes zou maken vanuit oude geloven als ik dien rijk te worden, of mensen om mij heen dienen mijn keuzes goed te keuren, etc. Dus afhankelijk van mijn eigen begrip van mezelf en de wereld om mij heen maak ik andere keuzes en afhankelijk van die verschillende keuzemogelijkheden zal ik dus andere delen van de aarde meemaken en beleven.
Ik zie het meer als volgt. Laten we het even simpel houden, stel je hebt elke dag 10 keuzes die je kunt maken in 1 dag. Elk van de 10 keuzes levert een andere volgende dag op waarop je opnieuw 10 keuzes kunt maken, etc. In een week kan ik afhankelijk van welke keuzes ik maak uit elk van die 7 dagen. 10 x 10 x 10 x10 x 10 x10 x10 bij 10.000.000 verschillende opties uitkomen aan het einde van die ene week. Het begin van de week en het einde van de week kun je dus zien als het gaan navigeren van 10 miljoen parallelle aardes.
Stel ik kies er nu voor om een klein voedselbos aan te leggen. Die keuze verandert niet alleen mijn beleving maar ook letterlijk de aarde zelf die we met zijn allen delen. Niet alleen verander ik dan mijn beleving van de aarde maar ik verander deze ook voor iedereen om mij heen die op de een of andere manier een interactie zal hebben met dat voedselbos.
Ik zie het meer dat de aarde op elk moment letterlijk miljarden potentiëlen heeft en dat 1 daarvan in het nu als het ware uit die potentiëlen wordt gekristalliseerd en die zie en beleef ik. In de kwantummechanica heet dit volgens mij dat er 1 van de potentialen collapsed en dat wij dat ervaren. Die potentiëlen collapsen in 1 versie uit al die mogelijkheden door de waarnemer in dit geval ikzelf.
Vanuit dat perspectief kan ik in ieder geval enigszins begrijpen waar Bashar, Bentinho en Roxie het over hebben als ze over deze materie spreken.
Volgens mij bedoelen ze dus meer dat op die manier er biljoenen verschillende aardes zijn waar je tussen kunt switchen om zo maar te zeggen. En wat ik van al deze drie gezichtspunten begrijp is de ‘beste’ manier om die parallelle aardes te navigeren door je eigen vrije wil te gebruiken en je eigen nieuwsgierigheid, interesse en passie zo goed mogelijk te volgen omdat je dan telkens de meest relevante aardes ‘collapsed’ voor jou persoonlijke voorkeur/ontwikkeling etc.
Zelfs je gedachte over hoe je leven het komende uur verloopt is een creatie van een potentiële werkelijkheidsbeleving.
Die potentiële (parallelle) werkelijkheidsbeleving is vanuit het collectieve potentieveld (Akasha) voor een ieder bewustzijn toegankelijk.
Om het te beleven als gerealiseerde werkelijkheid is de keuze te handelen naar die gedachte.
Het verval van een potentieel in vorm door bewuste waarneming.
En zo zijn er vele definities en vormen van parallelle realiteitsbelevingen.
Binnen de verstandelijke werkelijkheidsbeleving bestaat de werkelijkheid alleen maar uit parallelle potentiële belevingen en is er geen ultieme, ware werkelijkheidsbeleving.
Zolang wijzelf onze persoonlijke/verstandelijke perceptie en bevinding op de werkelijkheid los laten verdeeld het die werkelijkheid in even zoveel versies.
De context is hetzelfde, de verstandelijke beleving, betekenis en inkleuring oneindig.
In het Akasha veld ligt iedere gebeurtenis/beleving in het universum vast.
Als een kosmisch geheugen. Dit veld is (gelukkig) niet zo maar toegankelijk.
Ook niet door niet te doen waar je naar lijkt te verwijzen.
Je kan er alleen onder speciale condities toegang toe krijgen.
Dan verschijnt de desbetreffende gebeurtenis in bewustzijn.
Hetgeen ook de vraag kan opwerpen of dat wat nu in mijn bewustzijn verschijnt ook daadwerkelijk NU gebeurd. Het antwoord is: nee. Tijd (gebeurtenis/beleving) is een creatie van (de) geest.
De constatering hieruit is dat het fysieke heelal eigenlijk uit geest bestaat.
En waarom geest biljoenen aardes zou creeren is mij niet duidelijk.
Dat gaat in tegen de wetmatigheden zoals die in het universum bestaan.
“Luister naar Tony Parsons. Op het moment dat je je ‚ik’ kwijt raakt, hoe zeldzaam is dat, en is dat mogelijk voor 100%? ik denk van niet, is er niemand meer die zich dat realiseert. „
@Aladin Niemand kan dat ‘ik’ kwijt raken. Er is er immers maar een van in het gehele universum.
Toch kan de ik-dood gestorven worden. Maar waar je niet over spreken kan moet je over zwijgen.
Ik moet altijd aan Bentinho zijn woorden denken als ik zaken als je ik kwijtraken hoor. The all heeft ons niet nodig om dat te realiseren. Juist onze identificatie als een stukje van het all zorgt voor de leercurve van het all. Althans dat is wat ik vanuit Bentinho lijk te begrijpen.
En voor de duidelijkheid, ik probeer er vooral achter te komen hoe ik tegen dit idee van parallelle aardes aan kan kijken en hoe ik het praktisch gezien kan gebruiken ten voordele van juist mijn ik identificatie wat ik nu leef op deze aarde.
Alhoewel al de andere discussie zeker interessant zijn om ook te verkennen vanuit een filososfisch oogpunt houdt ik het persoonlijk graag praktisch in de zin van bruikbaarheid en toepasbaarheid vooral ook voor mezelf om de balans een beetje te houden tussen het hoofd in de wolken en de voeten in de aarde. 😀
Je wilt het praktisch gebruiken voor je ik identificatie. Maar die is er in werkelijkheid helemaal niet. Feitelijk loopt dus het overgrote deel van de mensheid met het hoofd in de wolken. Alleen beseffen zij het niet.
Jij (Douwe) bent een manifestatie van ik, net als ik en de andere deelnemers hier. Het ik behoeft helemaal geen identificatie gerelateerd aan een naam, geslacht, nationaliteit etc.
Verder ben jij net als ik onderworpen aan allerlei wetmatigheden. Zoals bijvoorbeeld oorzaak en gevolg.
Piet uit Aladin’ s voorbeeld kent die wet niet. Anders zou hij weten dat je in bepaalde kroegen niet met een ADO speldje moet komen. Het speldje is oorzaak, de klap het gevolg. Het kennen van de kosmische wetten kan bewerkstelligen dat je de oorzaak wegneemt (Piet laat zijn speldje thuis) zodat het gevolg ook niet plaats heeft.
Jouw ik-identificatie is ook oorzakelijk. Neem de oorzaak weg en het gevolg verdwijnt ook. (de identificatie) Maar je wilt de oorzakelijkheid juist opvoeren gezien je reactie.
Laten we er een denkoefening van maken, Douwe.
Stel: twee vrienden, Klaas en Piet zijn voor het eerst in Amsterdam. Beide volgen ze hun passie, etc. etc. Klaas is geïnteresseerd in kunst en dus gaat hij een antiekwinkel binnen. Daar ontdekt hij een bijzonder zeldzame antieke prent die hij tot zijn verrukking voor weinig weet te bemachtigen. Ook Piet houd van kunst maar toch besluit hij liever een café binnen te gaan voor een drankje. Vrije keuze. Daar krijgt hij al snel mot met de stamgasten omdat hij toevallig een ADO voetbal speltje op heeft en beland na een paar flinke klappen en woordenwisseling bloedend weer op straat.
Thuis vertelt Klaas hoe fantastisch Amsterdam is en Piet zegt dat hij zich in die @#$!-stad nooit meer laat zien. Ze hebben beide hun passie, belangstelling etc. gevolgd en zijn samen vertrokken uit twee heel verschillende Amsterdammen.
Er is nog steeds maar 1 Amsterdam maar voor ieder een eigen unieke subjectieve beleving en ervaring. En zou de uitkomst van het avontuur van Klaas en Piet ook anders kunnen zijn geëindigd? Is dat misschien het lot? Wie het weet mag het zeggen. Het blijft altijd slechts een theorie, want als mijn tante een snor had… 🙂
Wat bedoel je dan precies met er is maar 1 Amsterdam, bestaat de realiteit niet bij de gratie van onze beleving ervan?
Er zijn toch vele verschillende belevingen vanuit elk individu van Amsterdam. En al die individuele belevingen verschillen van persoon tot persoon.
Zo denk ik er ook over Aladin. Er is een wereld die we met 7 miljard raampjes ervaren.
Volgens mij wordt er ook niet gezegd dat dat niet zo zou zijn.
Sterker nog het gaat hier volgens mij veel meer over de beleving van ieders eigen persoonlijke raampje. Als ik mijn nieuwsgierigheid, interesse en passie volg vanuit mijn eigen vrije wil en vrijheid om eigen keuzes te maken dan zal ik een andere beleving hebben dan als ik dat niet zou doen.
Je persoonlijke raampje is volgens mij precies waar het hier om gaat. Als ik mijn geïndoctrineerde geloven niet onderzoek dan zal ik daar naar handelen en zal ik vandaaruit een andere beleving van mijn dag, week, maand, jaar, leven hebben dan als ik die slecht voelende geloven wel zou onderzoeken.
Om een praktisch voorbeeld te geven. Ik vond dit filmpje interessant en ben daarop gaan handelen door er een artikel over te schrijven. Een gevolg daarvan is vervolgens dit gesprek waar we verder en dieper op het filmpje in kunnen gaan. Deze ervaring vanuit mijn raampje in dit gesprek was er niet geweest als ik niet eerder gehandeld had op mijn nieuwsgierigheid, interesse en passie door dit filmpje te posten.
Je persoonlijke beleving per dag, week, maand, jaar en je leven bestaat uit een ontelbaar potentieel aan mogelijkheden. En dat kun je sturen door in mijn ervaring zo goed mogelijk je slecht voelende geloof systemen te onderzoeken en te ontmantelen en daarnaast zo goed mogelijk je nieuwsgierigheid, interesse en passie te volgen.
Binnen je eigen leven zijn er dus biljoenen verschillende parallelle mogelijkheden van hoe je leven zich verder kan ontvouwen.
@Het vijfde element
Nee, dat zeg ik. Wie het ík kwijt’ is, is oftewel dement geworden of heeft het ik-gevoel of zelf bewustzijn nooit gehad, zoals een koe of een goudvis…
Tony Parsons kan beweren dat hij er als ikje niet meer is maar dat geloof ik niet. Misschien hooguit een moment of periode van niet geidentificeerd zijn met, maar daar houd het volgens mij wel op.
@Douwe
De realiteit van Amsterdam (Hoeveel kanalen, hoeveel grachtenpanden, hoeveel musea etc.) bestaat niet uit de gratie van onze subjectieve beleving. Het is wat het is. Meten is weten. Hoe wij Amsterdam ervaren kan zoals ik in het voorbeeld al schetste compleet tegen gesteld zijn maar daarom is er nog steeds maar 1 Amsterdam, toch?
Ik vraag me een beetje af in hoeverre objectieve realiteit überhaupt bestaat. En waar dat precies uit zou moeten bestaan als er alleen maar subjectieve interpretatie aan te geven is vanuit persoonlijke gezichtspunten. Volgens mij kan in die zin realiteit niet bestaan zonder een waarnemer zoals een persoon waardoor een potentieel ‘collapsed’ in een door die persoon waarneembare ‘realiteit’.
Maar goed misschien ga ikzelf nu een beetje te veel het filosofische pad op maar Roxie lijkt dit te beweren als Ocyphius zegt dat Afrika op dit moment voor Roxies realiteit niet betstaat. Totdat Roxie naar Afrika reist en het in haar realiteitsveld terecht komt. Ik vraag me nog steeds af hoe individuele realiteit en collectieve realiteit(en) in die zin op elkaar inhaken of niet.
Douwe, Objectieve Realiteit, daar is Mark Passio toch heel stellig over.
De realiteit is wat je kunt meten, wat werkelijk is gebeurd. Dat je dat op allerlei manieren kunt uitleggen en subjectief interpreteren, tja.
Ik ben bv ook nog nooit in Afrika geweest maar ik weet dat het bestaat omdat ik een atlas heb en geloof dat de cartograaf geen reden heeft om hierover te liegen.
Eens, en dat begrijp ik an sich ook wel. 🙂 Maar dat is allemaal volledig vanuit het perspectief van lineaire ruimte en tijd. vanuit onze 4 dimensionale wereld waarin we tijd en ruimte als externe losstaande op zichzelf staande factoren van onszelf zien.
Roxie lijkt dat in haar laatste video’s net als Bashar en Bentinho wat door elkaar te schudden. Zij geven een beetje een ander perspectief erop heb ik het idee waarin tijd en ruimte zelf bijproducten zijn van ons eigen bewustzijn. En dat in die zin alleen het nu continue is en dat het nu niet lineair is omdat er geen voor nu en na nu is, er is alleen het nu. Dat is in die zin tijdloos. Het nu als bewustzijnsveld waarin je continue potentiële parallelle werelden ‘collapsed’ die je vervolgens als externe fysieke realiteit waarneemt.
Inplaats van dat wij in een wereld rondlopen zoals we vanuit ons vierdimensionale perspectief aangeleerd hebben gekregen lijkt dit nieuwe perspectief meer aan te geven dat wij de projector zijn van de relevante wereld om ons heen doordat we vanuit onze frequentie continue de meest relevante versie van ‘aarde’ rond ons heen projecteren op onze multidimensionale spiegel die we realiteit noemen. Dat is een beetje een ander perspectief dan mij is aangeleerd en ik vraag me in die zin af of die theorie te toetsen is en hoe ik dat vervolgens praktisch kan gebruiken. 😀
Ik weet niet of dat nog enigzins te volgen en rationeel is… Misschien moet ik er even een nachtje over slapen. 😀
Objectieve realiteit / werkelijkheid kan op zichzelf onmogelijk bestaan.
Het is pas werkelijkheid op het moment van zintuiglijke waarneming en interpretatie, “daarvoor” is het energie.
Werkelijkheid, het leven, “bestaat” pas als de mens waarneemt en er zijn betekenis aan toekent.
Een ieder neemt zichzelf en het leven fysiek waar vanuit zijn eigen kennis en geheugen, de informatie in onze genen/DNA.
Opvoeding, onderwijs, maatschappij, (collectieve) genetische informatie enz. bepalen de werkelijkheid en het denkvermogen vanuit onze afgescheiden staat geeft er persoonlijk betekenis en oordeel aan.
Wij zijn allemaal een subjectieve ervaring van onszelf, het leven leeft pas als de mens zich bewust is van zijn zintuiglijke waarnemingen.
Bewustzijn, kennis/geheugen, (lineaire) ruimte en tijd… de denkende mens.
David Icke vertelt in een van zijn praatjes over een goochelaar, misschien ken je het wel, die iemand uit het publiek hypnotiseert en wijs maakt dat hij alleen met hem op het podium is.
De dochter van die persoon staat echter ook op het podium pal voor zijn neus maar hij ziet haar niet. Sterker nog, hij kijkt dwars door haar heen!
Op die manier kan zijn realiteit wel – tijdelijk- anders zijn maar daarmee was zijn dochter natuurlijk nog niet echt verdwenen.
Ik geloof niet dat jouw subjectieve realiteit invloed heeft, althans niet direct, op de objectieve realiteit.
Een blok beton blijft keihard, maar een zaadje kan een boom worden.
Maar dit is maar een verhaaltje van Icke dat ik gehoord heb en niet zelf meegemaakt dus wat hier van waar is…??
Haha precies 😀
In die zin heeft het wellicht ook veel te maken met wat relevant is om wel of niet te ervaren voor een persoon.
En in die zin als ik Bashar goed begrijp met what you put in is what you get back dan is het in die zin verstandig om er eens over na te denken voor jezelf wat je precies wilt ervaren, wat je denkt dat relevant voor jou is en aan de hand daarvan de input gaan leveren. Als je je passie volgt zal je spiegel je passie terugreflecteren. Als je angst volgt zal je spiegel je angst terugreflecteren.
We scheppen onze werkelijkheid letterlijk elk moment middels onze focus.
Deze tekst bestaat alleen als deze gelezen wordt, als er aandacht voor is. Net als Afrika er pas is als we het “ervaren”.
Dit doen we middels ons geheugen en ons aangeleerde onderscheidingsvermogen, het bewustzijn van onderscheid. Overgeleverde woorden worden gekoppeld aan beelden, woorden in tekst bestaan uit aangeleerde codes, letters. Woorden in taal uit klanken.
Zo organiseren we een steeds meer gedifferentieerde gezamenlijke leefwereld, puur uit onze individuele innerlijke gedachtebeelden.
Wat werkelijk bestaat is ons aller vermogen dit te doen en dat is wat ons verbindt met onze bron, in het bewustzijn van eenheid.
@wunjo
Ja, zo is dat, zo ontstaat onze gezamenlijke leefwereld. Maar daarbij moeten wij wel eerlijk zijn en blijven naar onszelf en naar de mensen om ons heen door onze verhalen zuiver te houden en niet te verdraaien om het allemaal mooier en groter te maken dan het in ‘werkelijkheid’ is…daar ontstaat het probleem. Die subjectieve beleving…wij zijn het daarom ook zo vaak niet met elkaar eens, maar goed, dat houd het ook wel leuk en spannend nietwaar? ;-D
dank, indrukwekkend! en klopt.
ik zie het als dat je kunt zelf kiezen
op welke parallelle aarde je wilt zijn dmv bewustzijn
deze dimensies lopen soms door elkaar
het is niet focussen op,
maar zien als dat het al zo is
wat je wenst.
dus de hersenspoeling van deze aarde loslaten, (gevangenis)
zijnde opvoeding educatie media enz.
het wordt wat verwarrend uitgelegd
maar simpel vertaald parallelle aardes
zijn de dimensies waartussen je kunt kiezen.
en los te laten.
je hoger zelf volgen.
samengevat
het zijn hologrammen, kies een ander spel
met andere regels, een andere rol
zie het en speel het
jij bepaalt (door het van binnen te zijn, spiegelend naar buiten)
op welke aarde/ dimensie/tijdslijn te zijn.
een voorbeeld
soms zie je iets in een andere dimensie
wat in deze dimensie in het nieuws komt bijvoorbeeld
dus ben je tijdelijk op die parallele aarde
zoals het hier wordt genoemd geweest.
de lijn tussen deze is dus soms heel dun
en op bepaalde plaatsen
er gebeurt dus iets in een andere dimensie, wereld
wat zich manifesteert in deze met bewijs.
Zelfkennis leert dat bewustzijn tijd-loos is. Tijd is geen bijproduct van bewustzijn. Tijd is een product van geest. Geest en bewustzijn zijn in jezelf terug te vinden. Je kan zien hoe het werkt.
Geest werkt volgens concepten en daarom kan je rationeel niet begrijpen van tijd-loos-heid is.
Het enige wat er op zit is om geest en bewustzijn te scheiden. Zodat je het ervaart en tot weten komt.