Hier een nieuwe vraag en antwoord/reflectie sessie op achter de samenleving. Zolang deze vraag en antwoord/reflectie sessies nog volop vragen en interessante onderlinge uitwisseling opleveren gaan we er vrolijk mee door. Dus ook deze week weer een nieuwe mogelijkheid om al je vragen te stellen, observaties te delen, statments te maken etc.
Communiceren is elkaar mogelijkheden laten zien. Door open vragen te stellen en reflecties daarop te delen kunnen alle deelnemende partijen hun bewustzijn groeien.
Communiceren is elkaar mogelijkheid laten zien. Door deze vorm kunnen we open en constructief met elkaar communiceren over onderwerpen die mensen zelf bezighouden op dit moment. Door elkaar mogelijkheden te laten zien kunnen we zo met zijn allen ons bewustzijn op bepaalde gebieden uitbreiden als we willen. Uiteraard dienen aangeboden reflecties altijd door de vragensteller zelf afgewogen en op waarde te worden geschat.
Gezichtspunten met elkaar uitwisselen kan het bewustzijn van alle betrokken partijen vergroten!
Zelf heb ik enorm veel geleerd van de heldere artikelen van Pieter Stuurman en daarom heb ik hem ook voor dit idee gepolst en hij heeft toegezegd hier graag aan mee te willen werken. Het idee is als volgt. Bezoekers kunnen vragen stellen over zaken waar ze mee zitten of waar ze nieuwsgierig over zijn en Pieter Stuurman en ikzelf (en ook andere bezoekers zijn van harte welkom) geven daar vervolgens hun reflecties op. Op die manier kunnen we gezichtspunten met elkaar uitwisselen op onderwerpen die bij mensen zelf op dit moment spelen.
Als mensen dit idee aanspreekt stel dan vooral je vragen in de reacties. Ik denk dat we eerst gewoon de vragen in de reacties ook gaan beantwoorden en in bijzondere gevallen kan een vraag als apart artikel worden behandelt maar eerst maar even kijken of en hoe het balletje gaat rollen.
Dus heb je iets wat je jezelf al langere tijd afvraagt, een prangende vraag of een brandende nieuwsgierigheid over iets, stel je vraag of geef je statement dan in de reacties en dan gaan we ervaren wat voor reflecties daarop terug komen!
Als ik jou een euro geef, en jij geeft mij een euro, dan hebben we beide een euro. Maar als ik jou een idee geef, en jij geeft mij een idee, dan hebben we beide twee ideeën!
Ik ben zelf wel benieuwd waar eventuele lezers blij van worden, wat ze doen om zichzelf goed te voelen
En daarnaast wat lezers op dit moment als grootste obstakels voor individuele en/of collectieve vooruitgang/evolutie zien van zichzelf en/of de mensheid.
„een eigen huis
een plek onder de zon
en altijd iemand in de buurt die van me houden kon
toch wou ik dat ik net iets vaker
iets vaker simpelweg gelukkig was…”
Aldus René. Froger
Alles kan je voor de wind gaan, alle omstandigheden gunstig en toch is er altijd iets dat roet in het eten gooit.
Wat is dat dan?
Volgens mij is de unieke capaciteit van de mens tevens zijn grootste obstakel, dat wat hem onderscheidt van een dier; het ‚duivelse’ denken.
Het tweespalt-denken….
Dit vind ik leuk en is ook zo veelzeggend.
Over geluk vinden en hoe het allemaal moet of kan volgens Peter de Graef. 😀
Peter De Graef – Just talking
https://www.youtube.com/watch?v=yIPa_ZyP-z4
Ik wil het hebben over een begrip dat ons volkomen vreemd is, maar dat mij bijzonder intrigeert. Verlichting. Van Nisergadatta is de uitspraak: Wanneer ik mijn ogen dicht doe, en ik kijk in mijn binnenste dan kom ik tot de ontdekking dat ik niets ben. Dat is wijsheid. Wanneer ik mijn ogen open doe, en ik kijk naar de wereld om mij heen dan merk ik dat ik alles ben. En dat is liefde.
Dit initiatief van Douwe maakt mij gelukkig….
Echt leuk om te zien wat er nu echt bij de mensen leeft , niet wat moet geleefd worden.
Een van de betere definities van geluk heb ik gevonden in de Charak.
“Deze wie niet bedroeft is over fysieke en mentale stoornissen, wie vervult is van jong zijn,
enthousiasme, kracht, afwisseling, reputatie, menselijkheid, moed, kennis van kunst en wetenschap,
zintuiglijkheid, voorwerpen van de zintuigen, mogelijkheden van de zintuigen, rijk is aan luxe dingen voor het plezier, wie volbrengt wat hij wil en beweegt zoals hij is,
heeft een gelukkig leven, anderen niet.”
In ieder geval , laat dit een goede oefening zijn om ons alleen te richten op wat ons gelukkig maakt en ons niet te laten “af” leiden.
Tja..wat er nu echt bij de mensen leeft , niet wat geleefd moet worden.
Van Nisergadatta de uitspraak ;
Wanneer ik mijn ogen dichtdoe ,en ik kijk in mijn binnenste ,
dan kom ik tot de ontdekking dat ik niets ben.
Wanneer ik mijn ogen open doe ,en ik kijk naar de wereld om mij heen ,
dan merk ik dat ik alles ben.
En dat is Liefde .
Ja..wij zijn Liefde.
Maar ik weet het nu eventjes niet meer.
Ik zet net mijn PC even in werking.
Ga ik even langs bij de Lange mars om te kijken naar de stand van zaken omtrent : Nuit Debout.
Lees ik net het bericht van Rob Vellekoop , dat hij een Dak loos levend mens is tegen gekomen ,
een jonge knul van 27 jaar .
,, Écht leuk om te zien wat er nu echt bij de mensen leeft , en niet wat geleefd moet worden,,
Wat zal deze knul er op antwoorden , als we bij hem met deze boodschap komen .
Hij kwam 50,- tekort / Wat hem daarna te wachten stond ,wist hij toen ook nog niet.
Wie zal hem onderdak kunnen verschaffen ?
http://delangemars.nl/2016/04/20/voor-50-euro-tekort-uithuisgezet/
En nu maak je je beleving van geluk afhankelijk van die jongen. Je wordt weggehouden door medelijden .
En als je nu eens zou kijken naar dit voorval” wat we maar voor waar aannemen” met mededogen?
Welk oordeel heb je dan nog?
Wat staat dan UW geluk nog in de weg?
Langs een andere weg….
Liefde is alles zijn.
Ook verdriet, boosheid, angst maakt deel uit van dit alles;
Als je dit een plaats wil geven kan je bijna niet zonder mededogen;
De schoonheid achter verdriet, boosheid, angst al ervaren?
Laat het je overvallen.
Ik merk dat op het gebied van geluk ervaren verlichting meermalen wordt genoemd. Hebben mensen hier materialen die hun persoonlijk hebben geholpen om die verlichting en die staat van geluk dichterbij te brengen? Wellicht goed om dat onderling te delen. Hoe meer verlichte mensen die innerlijk geluk kennen hoe beter wat mij betreft. 😀
het voelt alsof je aanstuurt op vermelding van bijgevoegde link …
was dit artikel je ook al onder ogen gekomen ???
hoe dan ook: k zou hier graag wat meer woorden aan wijden, maar dat is me op korte termijn vrijwel ondoenlijk, want elk woord roept zo machtig veel associaties en interpretaties op, dat het me mogelijk dagen zal kosten om het ‘hemels’ eufories geluk tijdens een ‘verlichtingservaring’ tot uitdrukking te krijgen …
‘gelukservaringen’ kennen m.i. gradaties o.a. vanwege geaardheid en Inzichtsnivo van de ervaarder … bijv. de cholerikus beleeft geluk totaal anders als een melancholikus, ofwel het geluksgevoel van een jochie, dat een autootje voor z’n verjaardag krijgt, kent ander timbre als dat van volwassenen na een tantriese samensmelting … etc. en zo
dat geluksgevoel kan zekers ´kosmies’ verbreed/verdiept/verruimd geraken met gebruikmaking van sjamanistiese ingrediënten … daar k zo’n halve eeuw geleden velen hiervan toetste, mag k je attenderen op de in dit artikel benoemde analyse van de werking van L.S.D.
http://revu.nl/nieuws/dit-onderzoek-verklaart-veel-over-je-bizarre-trips-lsd-verenigt-het-brein/
Ja Douwe je spreekt alsof verlichting het antwoord is. Maar ik deed jaren geleden het gedachten experiment: als we allemaal verlicht waren? hoe zou het eruit zien? Nou het antwoord was ontluisterend: zouden we dan nog in berenvellen lopen en onze kinderen begraven? Een verlicht iemand zal nooit zeggen dat zhij verlicht is. (En alleen maar met een zachte glimlach naar deze discussie kijken.)
Om misverstanden te voorkomen: ik ben verre van verlicht hoor, al oefen ik dagelijks. Ik ben nog steeds verslaafd aan mijn denken.
3 dingen die mij hebben geholpen:
Byron Katie intensive (2000), om mijn “verhalen” uit te kleden. Maar ik vertel juist verhalen om de heersende cultuur te veranderen.
Osho in zijn bundel “the empty boat” waarin hij vertelt alles maar heel klein te houden. Want alles wat je groot maakt, roept ook zijn tegenkrachten groot op. Dus veel gelukkig willen zijn en liefde wensen kan zichzelf als wens vernietigen. (Dit is al heel oud uit de TAO)
Bruce Lipton in al zijn boeken en vids. In The Honeymoon Effect beschrijft hij de werking van de gelukshormonen. Daaruit heb ik de conclusie getrokken dat het makkelijkste is: te zorgen dat de juiste hormonen circuleren.
Dus ik bewaak mijn gedachten. Ik ga voor die gedachten die me blij maken en als ik even op zwart moet, nou dan zet ik meteen de inwendige wekker. Denkend (meestal): dat is niet hier en nu. En wat helpt “ontlasten” mij (zeker als je bedenkt dat je dan ook zwart over je omgeving uitstort).
Mooi he hoe al die zaadjes in mijn vensterbank nu hun kopje boven de aarde laten “uitreizen”.
Oh ja, en het belangrijkste is: dat ik mij kosmisch verbind. De hele materie die zich al fractaliserend ontvouwd heeft. En de kosmos deit (hoe schrijf je dat?) nog steeds uit.
Mijn spirituele groei vindt plaats daar waar ik me voeg naar die oertrilling. Deel van het geheel ben en dat in mijn individualiteit/mens zijn uitdruk.
Een verlicht iemand maakt het niet uit hoe de wereld eruit ziet, zhij loopt er door heen. Te “wezen”.
Veel lijden is “afgescheidenheid”. En uiteindelijk is het maar een woord, een perceptie.
Daarom is het zo belangrijk dat we ons “eeuwig leven”, onze kinderen kunnen meegeven welk Centraal Zenuwstelsel aan te leggen. Dat van Oorlog, waar niks groeit en bloeit, dat verdeelt, of dat van vrede en harmonie. van de ander weerspiegeld te zien in je hart, dat ben jij.
Dank voor de uitleg en bronnen die jou op jouw reis hebben geholpen. Wellicht kunnen ze als wegwijzers dienen voor anderen die ook die kant op willen 😀
En qua lijden is het dan wellicht vooral tot nu toe het lijden van anderen wat we ons aantrekken. Ik heb het verhaal op De Lange Mars gelezen en hoewel het interessant is vraag ik me soms toch wat af hoe de inkomsten en uitgaven van zulke mensen eruit zien. Ik ken mensen die op hun uitkering maandelijks een flink bedrag wisten te sparen. En iemand die met drie banen zijn of huur niet kan betalen heeft wellicht een aantal kostenposten die toch eens nader bekeken dienen te worden.
Maar goed als niemand ooit heeft geleerd om goed om te gaan met je geld, inkomsten en uitgaven bij elkaar te zetten en maandelijks even door te lopen dan kan ik me voorstellen dat daar wellicht nog wat te winnen is qua informatie voorziening.
En voor mensen die zich het lijden van anderen persoonlijk sterk aantrekken is het wellicht interessant om eens uit te wisselen hoe ze omgaan met het lijden wat ze zien in de wereld om hun heen. Hoe kun je zo constructief mogelijk omgaan met het lijden van anderen?
Ik heb de vraag uitgezet in de Bentinho Facebookgroep hoe zij omgaan met het lijden van anderen mensen. Wellicht dat daar ook nog interessante gezichtspunten naar voren komen.
https://www.facebook.com/groups/336863633071053/permalink/967983739959036/
“Hebben mensen hier materialen die hun persoonlijk hebben geholpen om die verlichting en die staat van geluk dichterbij te brengen?”
‘Verlichting’ en ‘persoonlijk’ zijn twee dingen die niet samen gaan. De persoon vraagt altijd: wat heb ik hier aan?
Bij een ervaring van verlichting ben jij als persoon niet aanwezig. Het is ook geen ‘ervaring’ als zodanig, Ervaringen sla je op en kun je je herinneren en probeer je weer terug te halen omdat ze zo mooi waren.
Dat werkt niet met verlichting. Wat je wel kunt doen is: ontspannen, let op je ademhaling, de aandacht gedachteloos maar alert richten op wat je nu zintuiglijk kunt waarnemen. Aanwezig zijn. Leonard Jacobson doet het voor. Er is niet veel werk voor het denkhoofd (en het ego) die kun je gerust even op een laag pitje zetten. Op die momenten is er verlichting…
Weten dat je het ego kunt ontspannen, al is het maar een aantal seconden, is waardevol voor mij. Dat kunnen delen geeft ook geluk.
https://www.youtube.com/watch?v=9-qDe8Ei1_s&ebc=ANyPxKpC1xUxkqRIp5gNyqU2TYlWMWRgz9mAkWh4y9NN_QrIl_brGn0Dqhy15ADSIasScLAWDHndY5WFBUMS5fqkaaX2s0oAOA
Het ‘Ik’, het rationeel denkend mens, het ego persoontje kan NOOIT samen met ‘verlichting’.
Geen enkel persoon is en was dus ooit verlicht.
Een mens kan er wel zijn hele leven naar zoeken, als een ezel achter een wortel aan lopen…
Toch is iedereen minsten één maal per etmaal echt voor 100% verlicht.
Tijdens diepe droomloze slaap.
Daar heb -JIJ- natuurlijk niets aan, behalve dat je lijf rust. Deze ‘gelukzalige’ staat kun je je simpelweg niet herinneren want het wordt niet geregistreerd door het denkhoofd. 🙂
Al het andere aan ‘schone’ ervaringen, al dan niet onder invloed van allerlei middelen, is pure manipulatie van het brein of het evenwichtsorgaan…gaat de wereld draaien… Is het denkhoofd zo bezig en krijgt het niet de kans wat dan ook te denken…Dat kan idd verslavend werken net als hardlopen… of mediteren.
Ja Budh, eigenlijk bedoelen we allemaal hetzelfde…is niet onder woorden te brengen. Zoals Peter de Graef zegt, “op het moment dat je er weer woorden op plakt hang je”
Ja mooi. Idd het komt misschien het dichtste in de buurt van denken met je hart, een gevoel dat misschien het beste geduid kan worden als heimwee of melancholie naar een staat van Heel zijn….Wezen, dat we hier niet kennen?
Oh Budh, zo (met dit taalgebruik) kan ik je info toch veel beter tot me nemen. Dank
Ja ik begrijp dat wanneer we spreken over mystieke zaken, we alleen maar mystieke taal kunnen gebruiken. Maar een beetje gewone communicatie zoals nu vind ik zelf prettiger (al mis ik je plaatjes).
Nog even een reactie op je plaatje: ….. en jij geeft mij een idee, dan hebben we beide twee ideeën!
Dat is niet alleen een som der delen {2} maar een eindeloze kwadratische functie.
Ik gebruik dit beeld vaak bij het uitleggen van hoe de kennis-samenleving eruit zou kunnen zien: Als je kennis koopt heb je een copie, als je kennis uitwisselt (in the commons) ligt de akker voor je open en het kost ook nog eens niks, je krijgt er zelfs veel voor terug.
Helemaal mee eens, lang leve het internet.
Heerlijk om reflecties van anderen tot je te nemen en ook om je eigen reflecties te delen. 😀
Er is een groot verschil tussen empathie en medelijden. Empathie betekent letterlijk mee-voelen. Het betekent dat je het gevoel van de ander opmerkt, dat je je er even in verplaatst en er rekening mee houdt. Mede-lijden betekent dat je lijdt onder het leed van de ander. Het betekent “Ik lijd omdat jij lijdt.”
Daarmee maak je de ander verantwoordelijk voor jouw lijden. Jij lijdt immers OMDAT hij lijdt.
Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen levensgeluk. Je kunt de ander dus niet gelukkig maken. Vanuit empathie is het wel van belang dat je de ander geen leed toebrengt. Je bent immers wel verantwoordelijk voor je eigen gedrag.
De meeste mensen stellen het daarom op prijs als je empathisch bent (als je met ze mee-voelt, en van daaruit eventueel mee-denkt over een mogelijke oplossing van hun probleem), maar mede-lijden wordt meestal niet gewaardeerd.
De ander te zien lijden als gevolg van jouw leed, legt de verantwoordelijkheid voor zijn lijden bij jou. Jouw leed wordt dan zijn lijden. Als jij lijdt, is dat al vervelend genoeg. Het wordt nog vervelender als jouw leed ook nog eens de ander doet lijden.
Helder dankjewel Pieter.
Ik denk idd dat voor mij het een boel te maken heeft met eigen verantwoordelijkheid herkennen voor zowel jezelf als de ander. Ik kan meevoelen met iemand die lijdt omdat hij of zij bijvoorbeeld dakloos is maar het is niet mijn verantwoordelijkheid dat voor die persoon op te lossen. Het is de verantwoordelijkheid van die persoon zelf en natuurlijk kan ik proberen te helpen als dat de wens is.
Ik denk dat het voor mij een verwarring voor verantwoordelijkheid is, het ontkennen van de verantwoordelijkheid van de persoon die in mijn ogen lijdt maakt hem of haar tot een volkomen slachtoffer en in die zin verklaar ik die persoon dan niet in staat om zijn of haar eigen problemen te kunnen oplossen.
Ik had via de facebook ook even contact met Pieter hierover. hier zijn antwoord:
Ja als onderwijskundige zeg ik altijd: leren is een activiteit van de lerende. Ik kan je bijstaan en op het paard helpen, maar uiteindelijk zal je het zelf moeten doen.
Maar daar zit een valkuil in:
Als iemand in nood en paniek is dan heeft oordelen, beleren en schetsen hoe het moet geen zin. Eerst ga je naar het punt waar de ander is en maakt ruimte om zhaar probleem. “Ja dom hoor” of “waarom doe je dat nou” is in die pijn en paniek niet op zijn plaats. Jouw taak is te steunen zonder oordeel. Pas als de wateren weer rustig zijn kan je – indien opportuun – het proces opstarten om mogelijke herhaling of “hoe er mee om te gaan” samen te verkennen.
Voorbeeld: Van mijn kleine zekere (??) pensioentje wordt ik vaak in mijn Vogelaarswijkje om een tientje te leen gevraagd. Dan bega ik geen discussie, ik geef dat (wel zeg ik het als het vorige tientje nog niet is afgelost, het is mijn verantwoordelijkheid dat ik die ander niet in een schuldendraaikolk stop). Je krijgt dat 10tje zonder restricties en beleringen, best eenvoudig. Maar later, ja dan zal ik er met je over spreken, hoe en of dit voorkomen kan worden.
Dus let op: op het moment van de hulpvraag en paniek ben je er voor de ander (geen discussie). Het leerproces begint pas als het weer rustig is.