Een bericht van Pieter Stuurman.
Veel mensen geloven dat waarheid in hun gedachten zit. In de mentale afbeelding die mensen vormen over de dingen. Maar dat is niet waar waarheid ligt.
Waarheid ligt in de dingen zelf en niet in onze gedachten (onze mentale afbeelding) daarover. Precies zoals een schilderij van de Eiffeltoren een meer of minder gelijkende afbeelding ervan kan zijn, maar nooit de Eiffeltoren IS.
De waarheid van een plant, een dier, een mens, een ding of een gebeurtenis, ligt dus besloten in die dingen zelf, in wat ze ZIJN. En niet in onze gedachten erover. Die zijn daar slechts een afbeelding van.
De enige waarheid van gedachten, is dat het gedachten ZIJN. Het zegt alleen iets over die gedachten zelf en niets over de waarheid van het onderwerp ervan. Iets blijft, onafhankelijk van hoe of wat we erover denken, gewoon precies wat het IS. Of onze gedachte, onze afbeelding ervan, nou gelijkt of niet.
Wij bepalen zelf in hoeverre die gedachten een meer of minder gelijkende afbeelding van het onderwerp zijn. We kunnen die gelijkenis alleen vergroten, meer afstemmen op het onderwerp en wat dat IS, door naar het onderwerp zelf te kijken in plaats van naar onze afbeelding ervan.
Naar onze gedachten over een onderwerp kijken, in plaats van naar het onderwerp zelf, heet geloven.
Naar het onderwerp zelf kijken, heet waarnemen.
Om een mentale afbeelding (een gedachte) zoveel mogelijk overeen te laten stemmen met wat iets IS, moet je kijken naar dat iets. Dan moet je het waarnemen. Zo maak je kennis met de waarheid van dat iets. Zo geef je jezelf de gelegenheid je afbeelding meer gelijkend te maken met de waarheid van dat iets. Een correcter beeld ervan te vormen.
Een niet gelijkende mentale afbeelding van iets heet een onwaarheid. In tegenstelling tot waarheid, bestaat onwaarheid uitsluitend in onze gedachten. Het is een afbeelding van iets dat in werkelijkheid niet (zo) bestaat. Een onwaarheid is een gedachte over iets, die niet aansluit bij iets dat als zodanig bestaat. Het bestaat alleen zo in onze gedachten en niet daarbuiten.
Iets dat alleen in onze gedachten bestaat, maar daarbuiten (in werkelijkheid) niet, heet een illusie. Onwaarheid is dus hetzelfde als een illusie. Het bestaat als zodanig alleen in onze gedachten. 
Onwaarheid vertellen is het overbrengen van een illusie. Het is het laten zien van een gedachte over iets dat niet bestaat. Een incorrecte mentale afbeelding.
Liegen is het bewust laten zien van een incorrecte mentale afbeelding. Iemand die liegt, doet dat in de hoop dat de ander die afbeelding zal overnemen en deze zal beschouwen als ware het het onderwerp ervan. Als ware het waarheid.
Wanneer iemand de leugen gelooft, dan neemt hij een mentale afbeelding van de leugenaar over, in de veronderstelling dat het hij naar het onderwerp zelf kijkt. In de veronderstelling dat hij naar waarheid kijkt. Terwijl hij in werkelijkheid uitsluitend naar een mentaal plaatje kijkt.
Dit laatste doen we voortdurend. Wanneer we op het journaal kijken naar een reportage over een oorlog, dan denken we dat we naar oorlog kijken. Maar dat is niet waarnaar we kijken. We kijken naar een afbeelding van oorlog. Een afbeelding die door iemand gemaakt is. Iemand die gedacht heeft dit te moeten of te willen doen. In de hoop dat wij die afbeelding overnemen en tot onze eigen mentale afbeelding maken. En vervolgens denken dat we naar het onderwerp (oorlog) kijken, in plaats van naar onze afbeelding. Geloven dus.
Er is dan geen enkele connectie tussen onze afbeelding en die oorlog zelf. Pas wanneer we zelf naar het gebied afreizen en die oorlog zelf waarnemen, ontstaat die connectie. Een connectie tussen onze afbeelding en de waarheid van die oorlog, die in die oorlog zelf besloten ligt.
Voor die tijd bestaat er geen enkel verband tussen onze mentale afbeelding (onze gedachten over die oorlog) en de waarheid van die oorlog. Het is slechts een losstaande afbeelding waarvan we niet kunnen weten of die gelijkt. Als we desondanks denken waarheid te zien, dan is het een geloof. Meer niet.
Alles wat mensen doen, doen ze op basis van hetgeen ze denken dat waar is. Zo zullen mensen bijvoorbeeld gerust zijn als ze denken dat de situatie veilig is (ook al is dat in werkelijkheid niet zo) en angstig zijn als ze denken dat er gevaar is (ook al is dat in werkelijkheid niet zo).
In dat laatste geval zullen de meeste mensen iets gaan doen. Iets gaan doen om het gevaar te bezweren. En met dat doen, brengen ze iets tot stand. Daarmee creëren ze iets. En met dat creëren, wordt hetgeen ze creëren realiteit. Dat kan een beschermend bouwwerk zijn, of een wapen. Maar ook de vraag om beschermd te worden door anderen.
Wanneer het lukt om mensen bang te maken voor een gevaar dat niet werkelijk bestaat, een gevaar dat niet door die mensen zelf is waargenomen, dan is het gelukt om bij hen een (incorrecte) mentale afbeelding te laten ontstaan. Dan geloven die mensen dat er gevaar is. Dan kijken die mensen naar hun mentale afbeelding (hun gedachte) en geloven ze dat ze naar waarheid kijken. Dan geloven ze een leugen.
Wanneer die mensen vervolgens om bescherming vragen tegen dat gevaar, dan kan de leugenaar (!) dat aanbieden. En er iets voor in ruil vragen …
Bijvoorbeeld geld, vrijheid, of de bereidheid te vechten. En daarom was het de leugenaar te doen. Het was de leugenaar erom te doen, andere mensen een realiteit te laten creëren die naar het profijt van de leugenaar is.
Dit mechanisme heet politiek.
Dit mechanisme werkt uiteraard alleen als die mensen bereid zijn om, zonder eigen waarneming, een mentale afbeelding over te nemen; zich een aangeboden gedachte eigen te maken. En bereid zijn om die afbeelding/gedachte niet te beschouwen als een afbeelding (wat het is), maar als waarheid (wat het niet is). Als ze daartoe bereid zijn zonder het onderwerp van die afbeelding zelf waargenomen te hebben. Als ze kijken naar hun gedachten, in plaats van het onderwerp van hun gedachten. Als ze dus bereid zijn te geloven.
Politiek kan daarom uitsluitend (voort)bestaan zolang mensen bereid zijn dit te doen.
Dit artikel is met toestemming overgenomen van Pieter Stuurman. Meer van zijn artikelen zijn te vinden op zijn blog: pieterstuurman.blogspot.nl.
Aanverwante artikelen en informatie:
-) Website Pieter Stuurman: pieterstuurman.blogspot.nl
-) Machthebbers en machtgevers
-) Onderzoek je stressvolle gedachten voordat je ze gelooft
Plato revival
Ik ben het ermee eens. Ik denk ook dat dit zo in elkaar steekt.
Vraag me wel af in hoeverre het mogelijk is voor een mens om daadwerkelijk die objectieve waarheid te aanschouwen, zonder gekleurde bril. Dit omdat je gekleurde bril gevormd wordt door je hersenen.
Een prikkel komt binnen, vanuit de zintuigen (oren, ogen) en gaat binnen een fractie v een seconde door naar de hersenen waar er van de lichtprikkels een beeld wordt gevormd. Dat beeld wordt onmiddellijk gelabeld door je hersenen als (bijvoorbeeld) veilig of onveilig. Dat is eigenlijk al een vorm van oordelen. Een beeld krijgt betekenis door een context. En betekenis is nu eenmaal subjectief.
Interessante materie.
Maar ik betwijfel of een mens die objectieve waarheid 100% zuiver kan aanschouwen. Ik twijfel niet aan het feit DAT die er is.
Dit filmpje van Larken Rose past hier wellicht ook wel mooi bij. Larken Rose zegt dat zowel de overheerste klasse allerlei rare dingen geloofd, Maar dat de heersende klasse eigenlijk nog veel vreemdere zaken gelooft en wat voor effecten die twee geloven van beide groepen hebben.
https://www.youtube.com/watch?v=Auf1rehiA-4
Dat lijkt inderdaad zo te zijn Douwe. Als hiërarchie en de bijbehorende onvrijheid, niet deel uitmaakt van de natuurlijke orde (natural law) dan maakt de bovenklasse daar net zomin deel van uit als de onderklasse. Dan kan hun overtuiging van hun bestaansrecht niet anders dan onwaar zijn, en dus berusten op geloof.
@ meedenker,
“Waarheid ligt in de dingen zelf en NIET in onze gedachten (onze mentale afbeelding) daarover. Precies zoals een schilderij van de Eiffeltoren een meer of minder gelijkende afbeelding ervan kan zijn, maar nooit de Eiffeltoren IS.”
Nee, het ligt een nuance anders. Waarheid is geen eigenschap van de dingen zelf. Die bestaan alleen maar. Waarheid is een eigenschap van een uitspraak, of voor mijn part een gedachte. Een uitspraak is waar als hij in overeenstemming is met de werkelijkheid en onwaar als hij dat niet is.
@peter: iets IS gewoon wat het IS.
Ons beeld ervan kan hier enorm op lijken, maar heeft -denk ik- altijd een vertekening. Ik denk dat iedereen een ‘gekleurde-bril’ op heeft.
Zowel biologische vertekening (de een hoort of ziet scherper dan de ander), als mentale (brein/psych) vertekening. (Als je honger hebt, ben je meer op voedsel gericht, als je angstig bent, boos, verliefd, of ernstig gekwetst in het verleden, dan kleurt dat ook je beeld)
Terwijl sommigen een dikke donkergrijze bril ophebben met hoge sterkte, zijn er vast ook mensen (Boeddhistische monniken? ) die een ‘bril’ ophebben met nagenoeg geen sterkte. Die zien mss een beeld dat dichter bij die waarheid ligt.
Ik denk persoonlijk dat je wel je bril wat minder gekleurd kunt krijgen, door je bewust te worden van de visie v anderen. Dan kun je meer zicht krijgen op je eigen blinde vlekken, en die bijstellen.
Maar ik denk dat het onmogelijk is om die ‘absolute waarheid’ waar te nemen.
Wat is jouw mening daarover?
@pieter: eens. Een gedachte over iets, is niet gelijk aan dat iets.
@ meedenker
Ik heb daar eigenlijk geen mening over.
“Waarheid ligt in de dingen zelf en NIET in onze gedachten (onze mentale afbeelding) daarover”
Wat iets IS, IS het. Dat is de waarheid van dat iets, en die ligt in dat iets besloten. Het maakt niets uit wat of hoe we erover denken, het blijft precies zoals het IS.
Het enige dat we kunnen doen, is er een mentale afbeelding (een gedachte) over vormen. Die is per definitie niet hetzelfde als dat “iets” waarvan we die afbeelding maken. Het is een gedachte, en niet het “iets”.
“Precies zoals een schilderij van de Eiffeltoren een meer of minder gelijkende afbeelding ervan kan zijn, maar NOOIT de Eiffeltoren IS.”
Hoe gelijkend (waarheidsgetrouw) die afbeelding is, verschilt enorm, van gedachte tot gedachte, van persoon tot persoon. Mij lijkt het een goed idee om ons best te doen om die afbeelding zoveel mogelijk gelijkend te maken. Dat bespaart een hoop pijnlijke vergissingen, zeker als het om essentiële dingen gaat. Dingen die van grote invloed zijn op ons leven.
Een zoveel mogelijk gelijkende afbeelding maken, kan alleen als we goed kijken naar het onderwerp van die gedachte: het ding ZELF. Je kijkt dan naar buiten, en past binnen erop aan. Dat “binnen” kan onmogelijk voor 100% overeenkomen met “buiten”, maar wel in zeer uiteenlopende gradaties gelijkend (waarheidsgetrouw) zijn. Van helemaal niet gelijkend, tot zeer realistisch, net als een schilderij. Maar het blijft altijd slechts een afbeelding, en niet het ding zelf.
Iemand die heel zorgvuldig en aandachtig naar iets kijkt, en daar veel tijd en energie insteekt, met de oprechte wil dat “iets” zo goed mogelijk te leren kennen, maakt hoogstwaarschijnlijk een veel gelijkendere afbeelding van dat “iets” dan iemand die er zomaar een “mening” over vormt, of die “mening” zomaar van een ander overneemt.
Verder zal iemand, als hij de oprechte wil heeft om iets werkelijk zo goed mogelijk te leren kennen, een meer gelijkende afbeelding (gedachte) maken, dan wanneer diezelfde persoon de wil heeft om bijv. een geruststellende of comfortabele afbeelding te maken. In dat laatste geval is de gedachte ZELF het hoofdonderwerp. Dat is dan een geloof.
Er is dus wel degelijk een enorm verschil in de kwaliteit (de waarheidsgetrouwheid) van een afbeelding (een gedachte over iets) mogelijk.
“Een koe is een koe, en geen mening. Als iemand die koe niet als koe herkent, dan zegt dat niets over de feitelijkheid van die koe, maar alleen iets over zijn gebrek aan kennis van runderen”. 🙂
😀
Bedankt voor je reactie, Pieter.
(Al was de vraag eigenlijk naar Peter gericht 😉 )
Zo denk ik ook dat dat werkt.
Het is alleen lastig om te toetsen/meten, hoe vertekenend je ‘bril’ is.
Je kunt enkel zo goed mogelijk waarnemen en wat je ziet vergelijken/bespreken met de waarnemingen v anderen. Kritische vragen stellen bij wat je waarneemt, en dit onderzoeken op bijvoorbeeld vertroebelende gedachtes of emoties erover.
Sorry! Een letter gemist… 🙂
De enige zinvolle functie van de visie van anderen, is dat het je kan stimuleren om zelf naar het onderwerp van die visie te gaan kijken.
Wanneer iemand zegt: “De appel is groen” en jij zegt: “De appel is rood” dan heb je twee meningen. Ze leren je allebei niets over de kleur van de appel. Het enige dat je iets leert over de kleur van die appel, is die appel zelf. Door ernaar te kijken, leer je welke kleur hij heeft. Niet door naar de “mening” van een ander of van jezelf te kijken.
Het enige van waarde dat een ander kan bieden, is: “Er bestaat een appel. Ik zie dat hij groen is. Kijk er zelf eens naar!” Als je dat vervolgens doet, leer je iets over die appel. Zoals de kleur ervan.
Ik heb het altijd fascinerend gevonden om naar dingen te kijken. Als ik mijn waarnemingen vervolgens opschrijf, dan hebben die opgeschreven waarnemingen OP ZICH geen waarde voor anderen. Het waren voor mijzelf nuttige, waardevolle waarnemingen. Ik kan mensen hooguit wijzen op wat ik heb waargenomen. En wie weet, gaan die mensen daar zelf dan ook naar kijken. Pas dan kan het waarde krijgen voor die mensen.
In de loop der tijd heb ik enorm veel gehad aan waarnemingen van andere mensen. Mensen die iets gezien hadden dat ik nog niet gezien had. Mensen die me op het bestaan ervan gewezen hebben. Die mensen hebben me enorm gestimuleerd om ZELF naar die dingen te gaan kijken en ze zo te leren kennen. Mensen als Eckhart Tolle, Neale Donald Walsh, Larken Rose, Jeremy Locke, om er een paar te noemen, maar ook heel veel onbekende mensen met wie ik in contact kwam. Dat heet inspiratie 🙂
Even over dat appeltje uit je voorbeeld:
Als ik zeg dat ik de appel zie als rood, en jij zegt dat je de appel ziet als groen, dan zegt me dat dat mijn visie relatief is. Het zou rood kunnen zijn, maar blijkbaar is kleur geen vaststaand criterium om het begrip ‘appel’ beter te kunnen begrijpen. In die zin zegt een mening/zienswijze WEL veel over de waarheid zelf.
Als je 100 mensen vraagt om een appel te omschrijven, dan krijg je een redelijk idee over wat nou eigenlijk de essentie van een appel is. De 1 zegt zoet, de ander zuur, de derde benoemt de kleur, vierde de vorm etc.
Al die toetsingscriteria zeggen blijkbaar iets over ‘de essentie appel’.
En inspiratie…jaaaa…..
Mooi is dat, hè. ?
Als je weer een zeldzaam exemplaar hebt gevonden, met een hele eigen unieke prachtige afwijkende kijk..!
Dat vind ik zo geweldig aan het praten met verschillende mensen; elke keer is het alsof je heel even met de bril van de ander mag kijken. Heel even kom je los van je eigen (beperkte) kijk op de wereld, en wijst men ineens iets aan dat er altijd al was, maar wat me nooit eerder opviel.
Alsof de wereld een klein stukje verder voor je opengaat.
Mooi is dat…
Blijf ik me over verwonderen 🙂
Toch is de kwalificatie “groen of “rood” wel erg duidelijk voor mensen hoor. Vrijwel iedereen die de kleur rood of groen ziet, zal hem als zodanig herkennen . Behalve als je kleurenblind bent natuurlijk 🙂
Dag Pieter,
Wat kleurenblindheid betreft, ik scheen daar door de buitenwereld gezien ook last van te hebben.
Men zong op school over het groene gras, maar voor mij was het rood.
Ik woonde later in een groene woonwagen, maar de rest vond hem bruin.
Blijkelijk was dat genoeg om mij het etiket van kleurenblingheid toe te wijzen, dat terwijl ik toch echt wel gras en een woonwagen waar-nam.
Toen ik als jochie daar ook regelmatig op beoordeeld werd, door ouders, familie etc. werd het voor mij duidelijk dat het dus niet gewenst is naar je eigen waarheid te leven, naar je eigen waarneming.
Het heeft mij de weg gewezen juist hier altijd voor te gaan, voor je eigen waarheid.
Een eenzaam pad in een ‘samenleving’ van schapen die geloven prefereren boven weten.
Maar na meer dan een halve eeuw rondgezworven te hebben op ruimteschip Aarde, weet ik nu dat het de enige weg is om te worden wie je bent.
Ook jouw gedachtes, verwoord in jouw artikelen dragen daar toe bij.
Waarvoor mijn oprechte dank voor de moeite die je daar in stopt.
Stap voor stap zie ik namelijk steeds meer mensen ontwaken, opstaan en terug in hun eigen kracht komen.
We leven in transitie, alles wat geen waar-de heeft, verdwijnt.
Het is een natuurwet die zich nu sterker manifesteerd dan ooit.
So, nothing to loose.
Stay Human,
Jos,
France.
Je hoeft de essentie van een groene appel niet te kennen om te weten dat die appel niet rood is. Net zomin als je de essentie van een koe hoeft te kennen om te weten dat het geen reptiel is.
Als iemand beweert dat een koe een reptiel is, dan is dat simpelweg, pertinent onwaar. Om dat te weten, hoef je de gehele koe, inclusief alle eigenschappen van die koe, niet te kennen.
Het gaat er niet om dat je de absolute waarheid over iets kent, maar dat je zo min mogelijk onwaarheden gelooft.
Precies: niemand zal een koe een reptiel noemen. Niemand zal “zout” zeggen bij de beschrijving v de eigenschappen vd appel.
Maar terwijl je dus visies, invalshoeken, verhalen, zienswijzen verzameld over de koe, of over de appel, kom je wel dichter bij de essentie ervan. Hoe meer invalshoeken, hoe completer het beeld.
Een beetje als pixels in een groot scherm. Jij hebt hoe jij het ziet.(zeg maar, 100 van de 10.000 pixels), Ik heb hoe ik het zie, (mss 50 van de 10.000 pixels) Anderen zien weer andere punten. (Pixeltjes) Geen van allen heeft “de” waarheid helemaal scherp in het visier, maar iedereen vult zijn eigen beperkte korrelige beeld in met “vermoedens”, hoe het plaatje er uit zou zien als het WEL helemaal scherp zou zijn.
Door de visies naast elkaar te leggen kun je overleggen.
Als je bij de beschrijving vd appel een heleboel keer groen, rood tegenkomt, en ook geel, maar geen enkele meer blauw, dan kun je redelijk zeker zijn dat de kwalificatie “blauw” niets toevoegt aan de essentie vd appel. Dat is dan geen onderdeeltje van de Waarneid. Als er dan iemand roept dat een appel blauw is of een koe een reptiel, dan kun je er vanuit baan dat dat niet klopt.
Dan heeft die persoon zijn pixeltjes wrs niet zo vaak naast die van anderen gelegd, anders zou hij wel doorhebben dat dit geen ‘echt’ stukje is, maar een ‘geloof’ stukje. (Iedereen vult dat korrelige beeld aan met vermoedens (=geloof) over het grotere geheel.)
Of hij is idd kleurenblind. 🙂
(Sorrie voor de schrijffouten, terwijl je verzamelT, vizier, etc)
Te snel geweest.
De kleur van de appel wordt voor nul procent bepaald door wat mensen ervan vinden, wat hun invalshoek ook is, of wat hun mening ook is. De ENIGE manier om kennis te maken met die kleur, is door ZELF naar de appel te kijken. En dus niet door te kijken naar wat anderen ervan vinden.
Wanneer een aantal mensen vindt dat een koe een reptiel is, dan wordt die koe niet een beetje een reptiel. Als jouw gedachte over die koe, onder invloed van die gedachte van die mensen (door DAAR naar te kijken), dan wordt: een koe is “een beetje een reptiel”, of “een koe is mogelijk toch een reptiel” dan is je gedachte gewoon onwaar. Gedachten van mensen zeggen niets, nada, nulkommanul, zero, over wat iets is. De enige mogelijkheid om iets te leren kennen over wat iets is, is ernaar te kijken.
Toen 100 procent van de mensen dacht dat de aarde plat was, was hij niets platter dan hij nu is. Als je de toen de mening van al die mensen gebruikt had als referentie of invloed om je eigen gedachte te vormen, dan had je gewoon een 100% onware gedachte gehad.
Natuurlijk staat de werkelijkheid helemaal los van hoeveel mensen ervan zien, waarnemen of wat ze ervan denken. Iets is wat het is. Punt,
Zal de appel een worst wezen hoe wij hem (OF wij hem) waarnemen.
Helemaal mee eens.
Toch denk ik dat de zienswijzen v meerdere mensen (over zichtbare bestaande concrete dieren, planten, dingen) een objectiever beeld geven. Vergeleken met de visie van één willekeurig individu. Dit omdat ieder individu nu eenmaal bepaalde persoonlijke voorkeuren, neigingen, afwijkingen etc heeft. Iedereen is divers, heeft blinde vlekken en talenten. Zal door deze plus- en minpunten onwillekeurig kleine ‘verbuigingen’ in die waarheid zien, hoe intelligent of geoefend die persoon ook is.
Maar het gaat idd niet op bij abstractere dingen. Dingen die je aan zult moeten nemen omdat je ze zelf niet (fysiek, concreet, tastbaar) waarneemt. Of de wereld plat of bol is, is ingewikkelder. Dan komen er andere factoren bij kijken. Zoals geloof 🙂
Natuurlijk komt er bij veel mensen geloof bij kijken. Maar geloof zegt gewoon helemaal niets over waarheid. Het is een geloof om te geloven dat geloven iets over waarheid zegt. Net zomin als intelligentie overigens.
Waar het op neerkomt: ieder mens is verantwoordelijk voor zijn eigen gedachten, voor zijn eigen visie, voor zijn eigen beeld. Niet voor die van een ander. Natuurlijk zitten er in iedere visie imperfecties (zij het in zeer uiteenlopende mate). Om je eigen visie te verbeteren (meer waarheidsgetrouw te maken), kun je het beste zo nauwkeurig mogelijk naar die waarheid zelf kijken. Die waarheid ligt besloten in de dingen waarnaar je kijkt, en niet in de meningen van anderen erover. Als je meningen van anderen als referentie gebruikt, dan neem je ook de imperfecties over.
Wel kan de visie van anderen jou wijzen op het bestaan van iets. Op iets dat je nog niet eerder had opgemerkt en dat voor jou dus nog niet leek te bestaan (blinde vlek). Dat stelt je in de gelegenheid om er vervolgens zelf naar te gaan kijken. Die ander laat dus zien DAT het bestaat. HOE en WAT het is (en of het ook daadwerkelijk bestaat – of het geen GELOOF was van die ander), kun je vervolgens zelf bekijken.
Ook kan een ander je wijzen op het bestaan van een geloof bij jou. Op een onware gedachte. Een ander kan je wijzen op een misvatting. Of jouw misvatting daadwerkelijk een misvatting is, kun je alleen te weten komen door nog eens goed naar het onderwerp van die misvatting te gaan kijken en zo te toetsen of het klopt wat die ander zei. Of het inderdaad een misvatting was, of niet.
Een voorbeeld: veel mensen geloven dat geld waarde vertegenwoordigt. Dat is een misvatting, een geloof. Geld vertegenwoordigt schuld, en geen waarde.
Daar kun je iemand op wijzen. Pas als die persoon daardoor geprikkeld wordt om zelf nog eens goed naar geld (naar wat en hoe geld IS) te gaan kijken, kan hij zijn misvatting rechtzetten. Als hij je gewoon gelooft (zonder zelf te kijken), dan kan hij onmogelijk weten of hij zijn vorige misvatting niet per ongeluk inruilt voor een nieuwe misvatting. Alleen als hij (getriggerd door de ander) ZELF nog eens goed naar het onderwerp “geld” gaat kijken, kan hij zijn misvatting rechtzetten.
Door jou ben ik idd anders naar dingen gaan kijken. Door met jou te praten, (en schrijven) ben ik anders tegen dingen aan gaan kijken. Dat een democratie niet ‘vrij’ is, dat geld geen waarde maar schuld vertegenwoordigd. Ook heb je me gewezen in een richting die anders naar de maatschappij, tegen hiërarchie en macht, aankijkt.
In de kring v mensen waar ik mee omga, is dit geen gebruikelijke manier van ‘kijken-naar’. Het was nieuw voor me. Ik heb kennisgemaakt met sommigen uit jouw kennissenkring en heb de linkjes bekeken waar ze me op wezen.
Sommige dingen spreken me meer aan dan andere, maar het is allemaal nieuw.
Ik ben dankbaar dat ik deze invalshoeken heb mogen zien.
Ze geven stof tot nadenken, en plaatsen iets naast mijn vertrouwde denkkader, waardoor ik geprikkeld word om te kijken naar wat ik vind, waar ik sta, en na te gaan of dit nog steeds iets is waar ik achter kan staan.
Toch beschouw ik jouw noch mijn manier v kijken als ‘de’ manier v kijken naar iets. Het is allemaal maar betrekkelijk. Iedereens kijk is enigszins vertekend.
Het streven is, om een zo zuiver mogelijke kijk op alles te hebben. Op de waarheid. Op de werkelijkheid.
Dat is al lastig bij een concreet voorwerp, even uit zijn verband gehaald, zodat wij het erover kunnen hebben. (Appel)
Laat staan als je naar begrippen als ‘vrijheid’, ‘macht’ , of een staatsinrichting gaat kijken.
Fijn dat je mogelijkheden bent gaan zien die je eerst nog niet zag. Dat is altijd een verrijking. Ik hoop dat het je stimuleert om zelf verder te gaan kijken. En wat je onderweg tegenkomt en waarneemt, weer zult delen met anderen 🙂
“Kijk rechtstreeks naar de dingen, naar het leven en naar anderen; kijk niet door een waas van vooroordelen, een sluier van angst of de interpretatie van een ander”
~ De Weg naar Geluk
Bij conclusies ‘over anders naar dingen gaan kijken en waarnemen’ mag je onderstaande uiteenzetting niet missen:
Es ist nicht alles Lüge, was als solches erscheint – wie auch nicht alles Wahrheit ist, was als solches erscheint.
http://www.neue-offenbarung.de/page/de/revelation/HIG1/63/Eine_Luege_
“Waarheid ligt in de dingen zelf en NIET in onze gedachten (onze mentale afbeelding) daarover”
Dat wordt nog een lastige waarheid. Neem muziek. Muziek bestaat uit trillingen. Mijn brein maakt er geluid van. Dan zou muziek zoals wij die kennen onwaar zijn. Het gras buiten is groen, maar de kleur ‘groen’ is gemaakt door mijn brein. De golflengte bepaalt de kleur.
Mijn brein neemt dus vnl vibratie waar (is dat wel zo?) en schept daar een beeld uit. En waar informatie ontbreekt vult mijn brein dat ongevraagd aan.
Muziek is een creatie van de mens, wat muziek is word bepaald door het individu.
Wat voor mij muziek is kan voor jou onsamenhangend geluid zijn.
Hoewel er natuurlijk veel gefilosofeerd en onderzoek gedaan wordt over wat muziek is, kan men daar geen andere conclusie uit trekken dan dat muziek een concept is,een creatieve uiting van de mens, het rangschikken/componeren van geluid en stilte om iets te prikkelen.
Geluid Is een trilling van lucht die opgevangen wordt door het gehoorsysteem, oor, brein, etc. en zet dit om in een sensatie die wij horen noemen.
Dit is te onderzoeken en er is dan geen andere mening mogelijk dan de uitkomt van dat onderzoek.
Dat het brein soms “ontbrekende” informatie invult komt denk ik door conditionering en/of fantasie
Ja, dat is zo Hent. Over deze zaken kunnen we nadenken zodat we beter onszelf leren begrijpen.
Wie goed kijkt ziet overal vibratie en beweging. Onze wereld bestaat uit ontelbare vormen van energie die telkens weer een andere vorm aan neemt. Wij absorberen die energie en zetten die om in ‘oorstrelende muziek’ of we noemen het kattengejank.
Daaruit blijkt dat we onze eigen waarheid scheppen. Sommige frequenties ontgaan mij zelfs totaal omdat mijn oren daar niet geschikt voor zijn. Soms ontgaat het verschijnsel ‘kleur’ de mens totaal omdat hij kleurenblind is.
We leven in een wereld van vibratie en het meeste ontgaat mij. En uit het kleine beetje wat ik waarneem schep ik mijn wereld.
Als muziek een creatie van de mens is dan kunnen we ons ook de vraag stellen wat die mens in wezen nu uiteindelijk is, naargelang perceptie wordt dat een heel lastig vraagstukje. 🙂
Op dit moment denk ik dat de mens een creërende creatuur is die in verwarring is geraakt door zijn eigen creaties.
Ik ben componist, in plaats van, ik ben, en componeer.
Dat is redelijk zacht uitgedrukt Hent, het onbegrip daarover schept veel werkgelegenheid. 🙂
Psychonomie (samentrekking van het Grieks: psyche (ziel) en nomos (wet(ten)) is een richting in de psychologie die wetmatigheden onderzoekt die gelden voor de menselijk ziel. De psychonomie zoekt naar formele theorieën en modellen waarmee het menselijk gedrag kan worden beschreven, en voorspellingen omtrent het gedrag mogelijk zijn. Zij houdt zich ook bezig met aan het menselijk gedrag gerelateerde functies en mechanismen in de hersenen.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Psychonomie
Flink wat plakband om de ui wikkelen zodat het pellen langer duurt 🙂
Horror vacui is Latijn voor de vrees voor het lege (het vacuüm). 🙂
In de filosofie staat horror vacui voor de onzekerheid van de mens, die niet kan leven met twijfel en onzekerheden en niet beantwoorde vragen. Volgens deze redenering probeert de mens op elke vraag een passend antwoord te vinden en voor alles een verklaring te zoeken.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Horror_vacui
//Op dit moment denk ik dat de mens een creërende creatuur is die in verwarring is geraakt door zijn eigen creaties//
Dat vind ik prachtig verwoord, Hent!
Horror vacui is naar mijn mening meer plakband om de ui.:)
De leegte bied de mogelijkheid om te creëren, zoals stilte voor de componist ruimte bied om zijn muziek te creëren.
Waarom zou ik bang zijn voor niks, een vacuüm?
Niet iedereen heeft er angst voor 🙂
Remember the song ,, Fantasy ” van Earth Wind and Fire
The Lyrics zijn prachtig
https://www.youtube.com/watch?v=hi6s2DdBCwY
Ik kon niet kiezen tussen deze 2 , ze zijn beide zo mooi
https://www.youtube.com/watch?v=Z3ALlhszIeo
Het mysterie” geluid ” dat door trillingen in ons gehoorsysteem wordt ontvangen ,
en omgevormd wordt , zodat ons Gedachten Brein het om kan zetten om het te begrijpen ?
Wat vind je hier van ?
https://www.youtube.com/watch?v=HypmW4Yd7SY
//Dat wordt nog een lastige waarheid. Neem muziek. Muziek bestaat uit trillingen. Mijn brein maakt er geluid van//
Dat geeft mooi het verschil aan tussen waarheid en perceptie van waarheid.
De waarheid van geluid zit in de eigenschappen van geluid zelf. Hoe jij (of wie dan ook) dat geluid beleeft, is je (persoonlijke) perceptie van dat geluid.
Mensen moeten het doen met die perceptie van waarheid. Het is de enige manier waarop ze hun omgeving kunnen beleven. De waarheid over waarheid, is dat die niet in de perceptie zit, maar in het onderwerp van die perceptie zelf (in dit geval geluid). De waarheid over perceptie, is dat het nooit de waarheid over het onderwerp bevat, maar slechts een meer of minder gelijkende mentale afbeelding ervan is.
Dat houdt dus in dat je de wereld om je heen ziet zoals je innerlijke gesteldheid is….
Dat betekent ook dat we ieder voor zich op zoek moeten gaan naar de balk voor onze eigen ogen.
Dat we ons bewust worden van het feit dat we de wereld kunnen veranderen door onze innerlijke gesteldheid te veranderen. Geen wijzen meer naar anderen, we hebben het zelf helemaal in de hand.
Exact.
Idd, en ik heb het hoe daarvan zo helder mogelijk proberen te beschrijven in dit artikel:
Door je innerlijke sturingsmechanisme te leren gebruiken kun je bij negatieve emotie kijken welke gedachte daarachter zit en kun je die gedachte gaan onderzoeken, omkeren en de les eruit leren zonder dat je deze gebruikt om je fysieke realiteit mee te scheppen.
Voel je je daarentegen goed en komt er dan een impuls tot constructieve actie op dan is het verstandig die te gaan volgen met integriteit en zonder verwachtingen. Op die manier kun je alles in je externe universum gebruiken om een soort maximale leer/expansiecurve voor jezelf op te zetten.
http://achterdesamenleving.nl/leer-je-innerlijke-sturingssysteem-wat-via-emoties-werkt-optimaal-te-gebruiken/#.VnfCWRXhCUk
Dit mannetje genaamd, Natan 5 jaar zegt eventjes hard op wat er in zijn gedachten speelt ;
https://www.youtube.com/watch?v=c-Clxuwa9Kc
En misschien hebben we met ons allen hier nog wat aan ?
https://www.youtube.com/user/NonDualiteit/videos?sort=p&view=0&flow=grid
Geloven is vertrouwen zonder te weten. En daar moet je in de wetenschap echt niet mee aan te komen. Waar het geloof in de politiek ons allen gebracht heeft zal eenieder inmiddels wel duidelijk zijn: we hebben een democratisch gekozen regering die oorlog voert tegen haar eigen volk zonder dat dit volk dat in de gaten heeft. Ook ik heb me er over verbaasd hoe maakbaar de menselijke geest is.
Super helder verwoord!
Dergelijke kennis / kunde dient op alle scholen wereldwijd te worden gedoceerd/beoefend.
Laten we een studievak toevoegen. Het zou meteen het belangrijkste vak in het vakkenpakket zijn want het staat zeer dicht tegen LEVEN aan. Want wat is er voor ons mensen belangrijker dan het hoe/wat/waarom enz. van het leven zelf?
Suggestie naam van het vakgebied: levenskunde.
Prima idee, levenskunde is een naam, net zoals het Noëtisch Wetenschappelijk Initiatief. 🙂
In de universele wetenschap ligt het accent op de deductieve methode. In de gespecialiseerde wetenschap ligt het accent op de inductieve methode. En hoewel we in de praktijk zien dat vaak een combinatie van beide wordt toegepast, ligt er echter altijd een accent op één van de twee.
http://www.noetischwetenschappelijkinitiatief.nl/Artikel-Universele-of-gespecialiseerde-wetenschap.html