De dood, wellicht het meest interessante verschijnsel wat we in het leven kennen. Door velen gevreesd, ongeliefd, vaak zeer onbegrepen en soms zelfs gezien als het ultieme kwaad.
Het is echter maar de vraag of we zonder de dood überhaupt waarde aan het leven zouden toekennen. Zonder de dood zou het leven met al haar diversiteit al snel volledig vastlopen. De dood is dan ook minstens net zo een belangrijk onderdeel van het leven als de geboorte.
Ieder mens heeft zich wel eens de “grote vragen des levens” gesteld. Wat gebeurt er met ons als we doodgaan, is daar een belangrijke van. Een gelijkwaardige vraag die veel minder gesteld wordt is waar we waren voordat we werden geboren?
In een groot gedeelte van de wereld gelooft men in reïncarnatie (Latijn: carne =”opnieuw in het vlees”). Dat denkbeeld beantwoord beide vragen. Zij kennen zelfs een soort tussenwereld met stadia van na de dood tot aan de wedergeboorte. Ook wel bardo’s genoemd.
Bij ons in het Westen hadden de overheersende religies hele andere denkbeelden. De dood werd hier vooral gebruikt als pressiemiddel om mensen te laten gehoorzamen. Als je niet leefde zoals de kerk het voorschreef liep je het risico voor eeuwig in het hellevuur te branden. Van de andere kant als je netjes deed wat de kerk wilde, of voldoende geld aan ze gaf om aflaten te kopen, ging je juist een ultiem plezierig leven na de dood tegemoet in de hemel.
Dit beeld van de hemel en de hel heeft ondanks afnemende macht van de kerk nog steeds een grote invloed op het beeld van de dood van veel mensen hier. Velen zien de dood nog steeds als iets wat gevreesd moet worden. Wat zou er echter gebeuren als we geen angst voor de dood zouden hebben?
Als er geen angst voor de dood is valt eigenlijk elke bron van angst weg omdat alle angsten hun kracht ontlenen aan de angst voor de dood. Een bevolking zonder angst voor de dood is moeilijker (met geweld) te controleren. Hoe kun je zonder angst voor de dood immers mensen nog in gehoorzaamheid dwingen?
De hemel en de hel, een idee over het leven na de dood wat lang dominant was in Europa dankzij de hier overheersende religies. Dit in groot contrast tot het idee van reïncarnatie wat in veel Oosterse religies dominant was.
Gelukkig is de tijd dat het Westen gedomineerd werd door de kerk afgelopen en hebben we inmiddels de beschikking over de wetenschappelijke methode. Laten we deze methode eens gebruiken om de dood en haar verschijnselen te verkennen. En is er vanuit de wetenschap enige ondersteuning te vinden voor een denkbeeld als reïncarnatie?
Als we ons afvragen wat er eigenlijk met ons gebeurt na de dood, over wie of wat hebben we het dan eigenlijk?
Dit is een andere vraag des levens waar ook nog geen volledig antwoord op gevonden is. Maar laten we beginnen met wat we wel al weten. We hebben in ieder geval ons lichaam, laten we daarmee beginnen.
Het fysieke lichaam
Ons lichaam wordt samengesteld door het continu opnemen en inbouwen van materie. Dit doen we door te eten en te drinken en te ademen. Als we doodgaan wordt het lichaam wat we tijdens ons leven hebben opgebouwd weer afgebroken. Het wordt hierna als bouwmateriaal gebruikt voor andere organismen.
Eigenlijk transformeert ons lichaam na ons overlijden dus in vele verschillende andere nieuwe levensvormen. Ons lichaam voedt een boom, waar een rups weer van eet. En als die rups wordt opgegeten door een vogel vliegt wat eens ons lichaam was nu in de vorm van een vogel de wereld over.
Als we aannemen dat we alleen ons lichaam zijn, dan is reïncarnatie een feit en ook wetenschappelijk en rationeel volledig te begrijpen. Het lichaam reïncarneert in vele verschillende nieuwe vormen van leven.
Sterker nog deze transformatie is zelfs tijdens het leven al volop waarneembaar. We bouwen continu ons lichaam op en gebruiken materialen om cellen te vervangen. Ook nemen we in het leven continu afscheid van onderdelen van ons lichaam. Denk hierbij aan ontlasting, afgeknipte nagels, haar, etc.
Zo bekeken zijn onze lichamen continu in een soort stroming of flux waarbij we continu materie uitruilen met andere organismen die zo ook hun eigen lichamen onderhouden. Vanuit dit standpunt bekeken is er dus continu leven, zowel voor de geboorte van ons lichaam, tijdens ons lichamelijke leven, en na het overlijden van ons lichaam. Ons lichaam is slechts tijdelijk een onderdeel van deze continue flux tussen levende organismen.
Ter illustratie van dit denkbeeld is The Fountain is een film die de dood vanuit verschillende hoeken belicht. Onder andere vanuit de Maya mythologie waarbij de dood als een creatief proces voor het scheppen van nieuw leven wordt gezien.
Het bouwplan / de informatiedrager van ons lichaam, ons DNA
Naast de materie waaruit ons lichaam bestaat bevat ons lichaam nog een andere belangrijke component; de informatie van het bouwplan van ons lichaam. Dit bouwplan is vastgelegd in het DNA.
DNA kan worden gezien als informatiedrager, het bouwplan van het fysieke lichaam.
Deze informatie van het lichamelijke bouwplan kan voor de helft worden doorgegeven aan een volgende generatie door onszelf voort te planten. Ook zien we ons eigen lichaam hierdoor in een ander licht.
Als we terugkijken waar ons eigen lichaam vandaan komt zien we dat dit een gift is van vele generaties voorouders. We hebben ons lichaam te danken aan alle levende wezens voor ons die vanaf het begin van het leven continu hun bouwplan (gedeeltelijk) hebben doorgegeven. Continue aangepast aan de omstandigheden en over vele generaties getest is daar het unieke bouwplan van ons lichaam uit voortgekomen.
Enige dankbaarheid lijkt hier op zijn plaats ongeacht wat we zelf van ons lichaam vinden. Interessant aan DNA is dat de informatie en complexiteit van het bouwplan van een lichaam continu kan doorontwikkelen over generaties.
De bouwmaterialen van het lichaam zelf worden continu gerecycled maar de informatie van het bouwplan blijft als het succesvol genoeg is om voort te bestaan behouden en wordt doorgegeven. Als het leven daadwerkelijk uit 1 punt is ontstaan dan zouden we kunnen zeggen dat alle biodiversiteit die we kennen een grote waaier is met hetzelfde beginpunt.
In een bepaalde zin zou je voorplanting dus als een vorm van reïncarnatie kunnen zien. Met de informatie van het bouwplan wat je doorgeeft kan er weer een heel uniek nieuw lichaam worden samengesteld. Ook in deze definitie is reïncarnatie wetenschappelijk te bewijzen en rationeel goed te begrijpen.
Tot zover het lichaam. Als we geloven dat we alleen ons lichaam zijn kunnen we met de hierboven gebruikte definities reïncarnatie zien als een duidelijk beredeneerbaar en wetenschappelijk te bewijzen fenomeen. Maar sommige mensen geloven dat we meer zijn dan allen ons lichaam, laten we daarom proberen wat verder te kijken dan ons fysieke lichaam.
De Ouroboros visualiseert het idee dat het leven inplaats van rechtlijning met een begin en een einde, een cyclus is die zichzelf continu vernieuwd.
Gedachten en Ideëen
Ik denk dus ik ben. Op de vraag wie of wat wij precies zijn, zijn er mensen die geloven dat we ons denken en onze ideeën zijn. Als we dat even aannemen dan volgt de volgende vraag. Wat gebeurt er met onze gedachten en onze ideeën als we sterven?
Ideeën en gedachtes kunnen tijdens het leven worden doorgegeven. En zelfs na het leven is dat nog mogelijk als je je ideeën bijvoorbeeld op kleitabletten, papier of video hebt gezet. Als mensen je ideeën interessant genoeg vinden nemen ze deze over en zou je kunnen zeggen dat je ideeën reïncarneren in die mensen. Als die mensen hetzelfde idee vervolgens ook weer communiceren kunnen ze zo nog verder worden verspreid.
Ideeën kunnen in het verstand van andere mensen reïncarneren.
Eigenlijk lijkt de kringloop van ideeën een heleboel op de kringloop van de materie in ons lichaam. We nemen de hele tijd ideeën over uit onze omgeving en geven ook weer ideeën door aan anderen. Ook hier zit dus een soort continue stroom in met verbinding tot andere wezens.
Ook lijken ideeën gedeeltelijk op ons DNA. Ook op ideeën vindt een selectie plaats, daarnaast kunnen ze worden versmolten om zo een complexer of beter nieuw idee te vormen. Er lijkt dus ook bijna een soort evolutie in te zitten.
Samenvattend kan men zeggen dat een gedeelte van onze ideeën tijdens en wellicht ook na ons leven zal reïncarneren in anderen. Een ander gedeelte zal wellicht ophouden te bestaan op het moment dat wij niet langer in staat zijn ze naar anderen te communiceren.
De ziel
Sommige mensen geloven dat we meer zijn dan ons lichaam en onze gedachten en ideeën, zij geloven in een soort zelfstandige kern die hier los van staat, ook wel bekend als onze ziel. Wikipedia geeft de volgende definitie: “De ziel is in de meest gebruikte betekenis de niet-materiële, spirituele component van de mens. In een andere (esoterische) opvatting is het de drager, de uitdrukking of het voertuig van het ego of de (eeuwige) geest.”
Ook lijkt de traditionele definitie van reïncarnatie zich vooral met de ziel bezig te houden. Het is hierbij de vraag of onze ziel opnieuw geboren zal worden in een nieuw lichaam. Het is per definitie moeilijk deze vraag op te lossen met de wetenschappelijke methode omdat de wetenschap zich juist met materiële dingen bezighoudt omdat die objectief meetbaar zijn.
Als een ziel per definitie non-materieel van aard is en wetenschap per definitie alleen maar iets kan zeggen over materiële zaken, lijkt het erop dat het moeilijk wordt de ziel ooit met wetenschap aan te tonen.
De definitie van de ziel is juist dat ze niet materieel van aard is. Daarbij is wetenschap een methode van kennisvergaring waarbij communicatie tussen mensen nodig is om gegevens en experimenten te kunnen verifiëren. Zelfs al zou er iets los kunnen staan van een lichaam, het zal toch een lichaam nodig hebben om dat te kunnen communiceren naar andere mensen. Dit zijn twee zaken die het onderzoek hierin sterk beperken of wellicht zelfs buiten het vlak van de wetenschap plaatsen.
Toch is er wel degelijk wetenschappelijk onderzoek gedaan naar een kern/ziel/bewustzijn dat onafhankelijk van het lichaam kan bestaan. Dit is namelijk precies wat het boek: “Honderd jaar onderzoek toont aan, de dood is niet het einde” geschreven door Ian Currie (ISBN 9032501194) heeft gedaan. De methode van onderzoek en de resultaten zijn zeer interessant. Hij heeft vooral systematisch observaties van mensen verzameld die te maken hebben met verschijnselen rond de dood. Het gaat hier onder andere over zaken als sterfbedvisioenen, bijna dood ervaringen (BDE), herinneringen van kinderen en volwassenen aan vorige levens, etc.
Ook wordt er momenteel nog veel wetenschappelijk onderzoek rond dit soort verschijnselen gedaan. Pim van Lommel is hier een goed voorbeeld van, hij is een Nederlandse arts die veel te maken heeft met mensen die succesvol gereanimeerd zijn na een (zware) hartaanval, hij legt deze mensen vragenlijsten voor over of zij bijna dood ervaringen (BDE) hebben ervaren en verzamelt zo waardevolle gegevens over hoe vaak dit verschijnsel voorkomt en wat voor aspecten een BDE allemaal kan hebben, en bij wie welke verschijnselen wel en niet voorkomen.
Hierover publiceerde hij een uitgebreid artikel in o.a. het vooraanstaande wetenschappelijke blad the Lancet. Ook schreef hij een boek over dit onderzoek met de titel: “Eindeloos bewustzijn” (ISBN:9789025957780). Hierin concludeert hij:
“Een ‘bijna-dood ervaring’ is een authentieke ervaring die niet is te herleiden tot fantasie, psychose of zuurstoftekort. Het verandert mensen blijvend. Volgens Van Lommel is de heersende, materialistische visie van artsen, filosofen en psychologen op de relatie tussen hersenen en bewustzijn te beperkt om het verschijnsel te kunnen duiden. Er zijn goede redenen om aan te nemen dat ons bewustzijn niet altijd samenvalt met het functioneren van onze hersenen: het kan ook los van ons lichaam ervaren worden.”
Dit soort publicaties laten ons met een nieuwe blik tegen zaken zoals de dood en de oorsprong & aard van ons bewustzijn aankijken. De wetenschap levert nog zeker geen duidelijke antwoorden, maar ze maakt wel heel duidelijk dat er nog een hele wereld openstaat om meer onderzoek in te gaan doen. Wie zich met een open vizier en een nuchter en gezond verstand inleest in de beschikbare literatuur gebaseerd op wetenschappelijke experimenten staat in ieder geval in voor een interessante en leerzame reis.
Een visuele weergave van het idee van reïncarnatie en de continue transformatie van leven van de ene vorm in de andere.
Wat doet ons beeld over de dood met hoe we in het leven staan?
Wat voor consequenties heeft ons beeld over de dood voor ons huidige leven? Stel dat we erachter komen dat we daadwerkelijk een ziel hebben die losstaat van het wel of niet hebben van een bruikbaar levend lichaam. Kortom we kunnen weten, inplaats van “geloven of denken”, dat we eerder hebben geleefd en ook na dit leven mogelijk terugkomen. Zou dit onze levensinstelling veranderen?
En zo ja, op wat voor manier zou het ons leven beïnvloeden? Worden we luier omdat het altijd later nog in een ander leven kan? Of gaan we ons leven juist met minder angst en met meer verantwoordelijkheid tegemoet, omdat hoe we de aarde nu achterlaten van invloed zal zijn op ons volgende leven?
En wat doet het met ons wereldbeeld? Als we geloven dat we alleen ons lichaam zijn is voortbestaan wellicht het meest logische wereldbeeld. Echter als onze ziel “onsterfelijk” is valt dat idee eigenlijk weg.
Als reïncarnatie van de ziel bestaat lijkt het leren van levenslessen een betere verklaring voor het feit dat we hier op aarde zijn. Als we toch meerdere keren op aarde kunnen terugkomen, zouden we dan kunnen zeggen dat we als het ware met zijn allen op dezelfde “Earthschool” zitten waarbij we elkaar helpen bij het leren van onze lessen?
“Life is the school,
Love is the lesson.”
-Unknown
“The fear of death is a mere smokescreen for the fear of love”
– Byron Katie (citaat uit Losing the Moon)
Het leven als een plek om lessen te leren om zo verder te groeien spreekt mijzelf in ieder geval aan. Maar goed ik ben me er zeer bewust van dat het niet meer is dan een interessant en comfortabel denkbeeld. Realistisch gezien is het zo dat een wetenschappelijke basis voor het bestaan van de ziel en voor reïncarnatie momenteel niet is aan te tonen.
Dat betekent echter niet dat mensen hun geloven of ideeën hierover dienen op te geven. Eerder roept het op om deze ideeën zo goed mogelijk te onderwerpen aan een grondig onderzoek en te zien wat er dan van overblijft. Het is uit het wetenschappelijke werk wat tot nu toe is gedaan duidelijk dat er systematische patronen in de verschijnselen rondom de dood te vinden zijn. Het is de uitdaging om met wetenschappelijke experimenten hier een verklaring voor te vinden.
Voor de mensen die zichzelf afvragen of je eerdere levens kunt herinneren kan de volgende oefening waarin je zelfregressie kunt doen wellicht uitkomst bieden. Ook dit kan interessante observaties opleveren die als vele mensen ze hebben er patronen in ontdekt kunnen worden waar de wetenschap mee aan de gang kan.
Conclusie
Samenvattend is het bijna paradoxaal om te zien dat juist de mensen die geloven dat ze niet meer dan een lichaam zijn, het meest zeker kunnen zijn van “reïncarnatie”. Al zou transformatie van het lichaam in andere levensvormen wellicht een betere term zijn. Daarnaast vereist het succesvolle voortplanting om het bouwplan van het lichaam te laten reïncarneren. Ook mensen die geloven dat we onze ideeën zijn hebben weinig reden om te vrezen voor de dood aangezien ook ideeën continue “reïncarneren” in anderen.
Voor de mensen die echter geloven dat er “meer is tussen hemel en aarde” is er in de wetenschap nog geen bewijsmateriaal voor dit geloof. Wel is de wetenschap druk bezig met onderzoek rond zaken als de dood en bewustzijn en is er voor iedereen met interesse hierin een schat aan informatie te vinden. Ter afsluiting twee voorbeelden hiervan, BBC docu – “The day I died” en “Through The Wormhole – Life after Death“.
Op de hoogte blijven van nieuwe berichten? Like ons op facebook en/of volg ons op Twitter!
Een nieuw gezichtspunt leren kennen, iets geleerd en/of gelachen? Overweeg een donatie.
Aanverwante informatie en artikelen:
-) Website – www.pimvanlommel.nl
-) Website – Retourtje Hiernamaals
-) Films over Bijna Dood Ervaringen op Youtube
-) Het Tibetaanse boek van de doden
-) Eindeloos Bewustzijn
-) DMT – The Spirit Molecule
-) Fysieke realiteit is een vorm van bewustzijn
-) Leer je stressvolle gedachten onderzoeken
-) Een Nederlandstalige introductie tot The Work
-) Er is maar 1 persoon nodig voor vrede, en die persoon ben jij
-) In het licht van voortbestaan
Mooi artikel!
“De dood” is waarschijnlijk het onderwerp waarover in de loop der tijd het meest gedacht, gefilosofeerd en geloofd is. Het begrip “dood” kan uitsluitend bestaan in contrast tot het begrip “leven”. De definitie van dood is dus eigenlijk: niet leven.
Om begrip te krijgen van wat niet-leven is, moeten we dus begrip hebben van wat leven is. Daarbij is één ding zeker: alle levende mensen zijn niet dood. Ook degenen die een bijna-dood-ervaring hebben gehad, hebben één ding gemeen: ze zijn niet dood. Dat betekent dat geen van ons, dood-zijn werkelijk beleefd heeft.
Het lijkt misschien een open deur, maar mensen beleven hun leven uitsluitend in hun beleving. Dat is waar het hele mensenleven zich afspeelt. Wat we niet beleven, beleven we niet, en bestaat in onze beleving dus niet. Onze beleving is het projectiescherm waarop het hele leven zich afspeelt. Je kunt dus zeggen: leven = beleven.
Onze beleving wordt gevoed door twee dingen: onze zintuiglijke waarneming en onze gedachten. Om iets zintuiglijk te kunnen waarnemen, moet dat iets bestaan. Alles dat bestaat en binnen het bereik van onze zintuigen ligt (al dan niet verlengd met technische hulpmiddelen zoals telescopen of microscopen), kunnen we waarnemen. De verzameling van alles-dat-bestaat is oneindig groot. Die verzameling wordt ook Het Universum genoemd.
Wijzelf zijn niet oneindig, maar eindig. We zijn eindig in omvang en eindig in tijd. Dat betekent dat we niet ALLES kunnen waarnemen, maar slechts een selectie uit dat Alles. Omdat we met waarnemen onze beleving (en dus ons leven) vullen, is die beleving ook selectief. We beleven uitsluitend datgene waaraan we aandacht geven. En het is onmogelijk om aan ALLES aandacht te geven.
Daarnaast wordt onze beleving gevoed door onze gedachten. Ook voor gedachten geldt: er zijn oneindig veel mogelijkheden. Maar er is een belangrijk verschil met zintuiglijk waarnemen: dat kan alleen in relatie tot iets dat werkelijk bestaat en dat we kunnen zien, horen, voelen, ruiken of proeven. Bij gedachten bestaat die beperking niet. Anders gezegd: we kunnen ook gedachten hebben over iets dat niet bestaat.
Voor onze beleving maakt het niets uit. Of die beleving nou tot stand komt via een waarneming, of via een gedachte, onze beleving merkt het verschil niet op. Het lijkt allebei “echt”. In de trein naar een belangrijke presentatie, kan het zweet je uitbreken als je denkt aan de dingen die mis kunnen gaan. Er gaat op dat moment niets werkelijk mis, maar je beleeft dan je gedachte.
Dat geldt ook voor onze beleving van de dood. Iedereen maakt het in de loop van zijn leven mee dat mensen daadwerkelijk overlijden. We nemen dat waar. We nemen waar dat iedereen (wijzelf hoogstwaarschijnlijk dus ook) uiteindelijk onvermijdelijk doodgaat. Maar niemand die nog leeft, heeft zijn eigen dood daadwerkelijk en waarneembaar meegemaakt. Dat betekent dat onze beleving over wat het is om dood te zijn, uitsluitend gevormd wordt door onze gedachten. En in onze gedachten is letterlijk alles mogelijk.
Waarnemen kan alleen met onze zintuigen en we kunnen alleen iets waarnemen dat werkelijk bestaat. Dood-zijn kunnen we niet waarnemen. Dood-zijn bestaat dus niet werkelijk voor levende mensen. Het bestaat uitsluitend in onze gedachten. Iets dat uitsluitend in onze gedachten bestaat, noemen we een geloof.
Of we een waarneming of een gedachte beleven, wordt bepaald door waaraan we aandacht geven. Geven we aandacht aan iets wat we waarnemen, dan is dat wat we beleven. Geven we aandacht aan een gedachte, dan is dat wat we beleven. In beide gevallen wordt het als “echt” beleefd.
Mensen handelen op basis van hetgeen ze denken dat “echt” is. Van daaruit gaan we dingen doen, en met dat doen richten we onze wereld in. Wanneer je wilt dat mensen die wereld op een manier inrichten die naar jouw voordeel is, dan kan dat alleen als je de beleving van mensen kunt beïnvloeden. Pas dan kun je mensen besturen en daarmee datgene laten doen wat jij wil dat ze doen. Dat heet macht.
Wanneer die beleving uitsluitend gevoed zou worden door dingen die werkelijk bestaan en waargenomen kunnen worden, dan valt er niet veel te beïnvloeden. Dat beïnvloeden (of manipuleren) kan dus uitsluitend via onze gedachten. Het handigst is het natuurlijk als je mensen iets kunt laten denken (geloven) dat niet weerlegbaar is door waarneming.
De dood leent zich daar dus uitstekend voor. Het is dan ook geen wonder dat machthebbers altijd het begrip “dood” hebben gebruikt om mensen te bewegen de dingen te doen die naar de zin van die machthebbers zijn. Zodat die mensen een wereld (een realiteit) creëren die voordelen oplevert voor die machthebber.
Anders gezegd: macht kan niet zonder geloof en het begrip “dood” leent zicht daar bij uitstek voor.
Dank voor je reactie Pieter.
Ik heb de afgelopen jaren wat gezichtspunten verzameld op dit onderwerp die wellicht ook nog interessant zijn om hier even te delen.
Byron Katie lijkt precies hetzelfde te zeggen als jij Pieter. Zij zegt dat de dood hetzelfde is als morgen. We weten het niet en kunnen het niet echt weten en het is wat wij er vanuit het nu in projecteren.
Bashar heeft ook wel een interessant gezichtspunt maar gaat uit van een heel ander paradigma. Hij geeft net als Alan Watts aan dat fysieke realiteit een onderdeel is van een veel breder bewustzijn. En dat het albewustzijn ervoor kiest zichzelf te beleven door fysieke realiteit en een menselijk lichaam dus een soort duikpakje is om die fysieke realiteit te beleven. We vergeten wat we zijn omdat bewustzijn anders niet in staat is een uniek nieuw gezichtspunt te ontwikkelen. Ruimte en tijd zijn slechts onderdelen van fysieke realiteit en hoewel de beleving ervan echt is, bestaat ruimte en tijd voor bewustzijn niet echt.
Op youtube zijn veschillende filmpjes te vinden van zijn visie over de dood. Hier een eerste:
Bashar – Death
https://www.youtube.com/watch?v=-DLSyU7y97M&index=5&list=PLB8E62E19AEF7A60C
Abraham Hicks lijkt qua gezichtspunt hetzelfde te reflecteren als Bashar maar verwoord het toch vaak net weer wat anders waardoor het wel interessant is. Zij zegt dat er alleen maar beleving is, beleving in fysieke realiteit en beleving buiten fysieke realiteit maar dood als een staat van niet bestaan bestaat niet simpelweg omdat niet bestaan per definitie niet kan bestaan. Hier een filmpje van haar.
Abraham-Hicks: Putting ‘Death’ In The Proper Prospective
https://www.youtube.com/watch?v=QyGv-7kKnZs
Scientology heeft ook wel een interessant standpunt in deze materie wat weer wat meer aansluit met wat jij zegt Pieter. Zij noemen het idee dat we maar 1 keer zouden leven The One Life Lie. En zij leggen uit dat elke machthebber altijd deze leugen propageert omdat het hun belangrijkste wapen is om mensen aan hun gehoorzaam te laten zijn. Als mensen volgens hun zouden begrijpen wat ze werkelijk zijn, dat ze onsterfelijk bewustzijn zijn dan wordt het simpelweg onmogelijk voor machthebbers om mensen te controleren met angst voor de dood.
Ik vind het wel interessant in ieder geval hoe zelfs de dood door psychopaten als social engineering tool wordt gebruikt.
Ik kan me in alle door jou aangehaald visies vinden.
Vanuit individueel perspectief (het individuele, tijdelijke leven) klopt het wat Katie zegt. NU is het enige dat er bestaat, en NU leven we (en zijn we dus niet dood).
Bashar bekijkt het vanuit het geheel. Holistisch. Leven als verschijnsel gaat nooit dood. De onderdelen ervan (individueel leven) gaan dood en veranderen daarmee van vorm, en daaruit ontstaan weer nieuwe levensvormen. Leven is een altijd voortbestaand, voortdurend transformerend geheel. Een geheel dat zichzelf en de fysieke realiteit vanuit een eindeloze waaier van (tijdelijke) perspectieven beleeft.
Ook in de visie van Hicks kan ik me vinden. We beleven ons leven uitsluitend in onze beleving. Het begrip “dood” kan in die beleving alleen bestaan via gedachten/geloof.
Ook de visie van scientologie klopt wel. Machthebbers kunnen alleen macht hebben via geloofde leugens. “Dood” leent zich daar prima voor.
Bewustzijn is inderdaad onsterfelijk, net als leven. Het transformeert alleen van de ene vorm in de andere. Dat wil wel zeggen dat ons individuele bewustzijn (het ik-bewustzijn) waarschijnlijk na onze individuele dood, niet in dezelfde vorm zal voortgaan, maar zal opgaan in de grote “pot” van bewustzijn van waaruit weer nieuwe individuele bewustzijnsvormen ontstaan. Precies zoals met ons lichaam het geval is.
Er zijn verschillende stromingen die claimen dat je dat ik bewustzijn al in je leven kunt laten `sterven` omdat ook het idee van een individueel ik alleen in een gedachte kan bestaan. Het is nooit waarneembaar. Zowel Byron Katie gaat daar dieper op in in haar boek
-) Loosing the Moon, dialogues on non-duality, truth and other lies
http://achterdesamenleving.nl/wp-content/uploads/2014/10/Byron-Katie-Losing-The-Moon.pdf
En ook Charles Hayes laat in zijn boek Perfect Peace zien dat het concept ik een 100% schepping is van het verstand/ego en eigenlijk niet daadwerkelijk kan bestaan. Het is een illusie. Ons verstand is een conceptenschepper en verdeelt met elk concept het al in illusoire stukjes. http://www.mensenrechten.org/wp-content/uploads/2014/05/perfectpeacefree.pdf
Wellicht dat het `dood laten gaan van het ik bewustzijn` tijdens het fysieke leven verlichting is?
In die zin is alles altijd nu en is de afgescheidenheid een soort illusie die geschapen wordt door ons ego wat overigens noodzakelijk is omdat het al bewustzijn anders nooit nieuwe perspectieven op zou kunnen doen. Daarom is de illusie van tijd en ruimte ook noodzakelijk denk ik. Juist de illusie van afgescheidenheid maakt het mogelijk nieuwe gezichtspunten te ervaren en zo dus te groeien. Zo kun je continue nieuwe visies op wat is opdoen. Een continue verstoppertje en jezelf opnieuw vinden spelen.
En dan zijn er naast het leven en niet leven idd ook nog een heleboel andere mogelijke bewustzijnstaten waar mijn interesse ook naar uit gaat. Zaken als gewoon dromen, lucide dromen, en psychedelische ervaringen laten allemaal zien dat we ons in andere bewustzijntoestanden kunnen bevinden dan ons waakbewustzijn en in die andere toestanden hoeft het ik bewustzijn niet per se aanwezig te zijn. Ik vind het erg fascinerend dit soort zaken. 😀
“Wellicht dat het `dood laten gaan van het ik bewustzijn` tijdens het fysieke leven verlichting is?”
Dat zou kunnen. Maar we hebben dat ik-bewustzijn niet voor niets. Dat “ik” is een belevingsfacet van het albewustzijn (zoals Bashar ook inziet). Het is één van de vele perspectieven van waaruit dat albewustzijn zichzelf beleeft.
Uiteindelijk is de ultieme verlichting het doodgaan, want daarmee verdwijnt die ik-vorm. En dat gebeurt toch, dus daar hoeven we ons niet druk over te maken.
We hebben in dit leven nou eenmaal een ik-beleving. Mij lijkt het handiger om daar op een prettige manier mee om te gaan, in plaats van het te verwerpen of te willen laten sterven.
Dat is wel zo praktisch inderdaad.
Wel heb ik gemerkt dat het praktisch kan zijn om deze materie goed te begrijpen omdat je op gegeven moment dan alle angst voor de dood los kunt laten. Op het moment dat we goed begrijpen wat een fysiek leven is dan kunnen we alle angst voor de dood transformeren en kunnen we het leven als een soort ultiem avontuur zien wat het natuurlijk ook is. 😀
Het ego is in die zin een grote gave die dat avontuur mogelijk maakt. Hoe ik Bashar begrijp is het ego het duikmasker voor fysieke realiteit.
Mij helpt het om mijn beleving zoveel mogelijk te voeden met eigen waarneming, in plaats van gedachten (geloof). De aandacht dus richten op wat-IS, in plaats van wat-ik-denk-dat-is (of wat anderen mij willen laten denken dat is / willen laten geloven).
Aandacht voor wat-IS (waarheid) behoedt me voor onware gedachten.
Voor het begrip ego bestaan vele definities. De definitie van Bashar zou ik zelf niet zo gebruiken.
Ego (in mijn definitie) is gebaseerd op de overtuiging dat leven bedreigend is, en dat bestaansrecht voorwaardelijk is. En dus allerlei strategieën verlangt om maar niet dood te gaan. Ego wordt gevoed door angst. Angst is het gevolg van gedachten over wat (nog) niet IS. Omdat iets dat (nog) niet IS, niet zintuigelijk kan worden waargenomen, kan ego niet anders dan bestaan op basis van gedachten (geloof).
Ego laat ons gedachten beleven, en daar naar handelen. Bewustzijn laat ons wat-IS beleven en daar naar handelen.
Helder idd dat is een andere definitie dan Bashar gebruikt.
Wel goed om dat verschil zo duidelijk te maken.
Wat ik begreep uit een lezing van 2013 zegt hij dat ego als het ware de software is die nodig is om een fysiek lichaam te runnen. Maar goed, ik weet niet of ik nu helemaal eer aandoe aan wat hij zegt.
Dit is niet helemaal het stukje wat ik had beluisterd dat kan ik zo niet vinden maar dit is op zich wel een interessant viewpoint wat hij geeft over het ego. En hoe ons fysieke en hogere verstand samenwerken en onderling op elkaar afgestemd zijn.
Bashar- Ego Negotiation101 p1
https://www.youtube.com/watch?v=NvF3pOlx3Qg
Bashar- Ego Negotiation101 p2
https://www.youtube.com/watch?v=4JwgJaLVaL8
De dood van een lichaam is iets anders dan de dood van een ziel, het lichaam is slechts een tijdelijke voertuig binnen de aardse realiteit, ze ziel zelf is eeuwig en onveranderlijk.
Laten we het lichaam als een specifieke dimensie zien als losse deeltje op het grote deel genoemd de aarde wat ook een dimensie is. maar die twee zijn op zichzelf elk een deel van het grotere geheel, het hoort bij het leven, de dieperliggende oorzaak voor de vrees van de ‘dood’ is de angst om nooit eeuwig te kunnen leven door de gekende destructieve vermogen van de mens die heel veel mensen geleidelijk heeft doen wakker schudden. De vrees voor de dood is de angst om elkaar kwijt te raken terwijl het om slechts een tijdelijk voertuig gaat, waarom wordt de ‘dood’ van een lichaam niet gevierd met vreugde en positieve gevoelens ? Waarom is de dood van een lichaam zo erg wat gepaard gaat met rouwen, verdriet en gevoelens van frustraties om het onbegrip van het leven ?
Als ik zou sterven zou ik liever hebben dat mijn familie en vrienden als laatste groet een feest maken in plaats van daar verdrietig wezen te zitten omdat ik weg ben, neen, ik heb enkel mijn lichaam verlaten omdat ik het de tijd vond om te gaan, heb mijn lessen getrokken en heel wat geleerd !
De “dood” is eigenlijk een fantastische verschijnsel ! Daar is niets zo erg aan, buiten dat je betreurd dat hij/zij niet lang genoeg hebben ‘overleeft’ de gemiddelde leeftijd dat iemand sterft ligt tussen de 70 a 100 aardse jaren en dat is in duurzame termen heel kort.
Nalatenschappen worden daarom een bron van conflicten als er geen testament blijkt te zijn en dat is de enigste laatste ‘wilsbeschikking’ die een mens kan toepassen om diens eigendommen te verdelen, en die keuze is op voorhand al gemaakt door de ‘dode’ bij ‘leven’.
Denk er goed over na, de dood (verlaten van je menselijke aardse lichaam) is een commerciële winstpraktijk geworden, er is geen zingeving meer aan besteedt, geen tradities die de dood op een zinvolle manier invult en de trend van tegenwoordig is dat de meeste mensen maar al te graag zichzelf vereeuwigd willen zien in de vorm van een graaf waarop je naam, geboorte en sterfjaar, eventueel naam van echtgeno(o)t(e) en uiteraard je laatste recentste bekende foto van vlak voor je eigen dood…;thats it !
Ik heb er geen woorden voor hoe de mensheid tijdens de laatste decennia is omgegaan met het gegeven van de ‘dood’ die hoort bij het ‘leven’, net zoals je de dag en de nacht hebt !
Groeten
Mooi team zijn jullie Douwe en Pieter!
Bedankt!
Een reactie op Pieter Stuurman:
>”Om begrip te krijgen van wat niet-leven is, moeten we dus begrip hebben van wat leven is. Daarbij is één ding zeker: alle levende mensen zijn niet dood. Ook degenen die een bijna-dood-ervaring hebben gehad, hebben één ding gemeen: ze zijn niet dood. Dat betekent dat geen van ons, dood-zijn werkelijk beleefd heeft.””Mij helpt het om mijn beleving zoveel mogelijk te voeden met eigen waarneming, in plaats van gedachten (geloof). De aandacht dus richten op wat-IS, in plaats van wat-ik-denk-dat-is (of wat anderen mij willen laten denken dat is / willen laten geloven).
Aandacht voor wat-IS (waarheid) behoedt me voor onware gedachten. <
Ik kan mijn gedachten niet uitschakelen. Ik merk wel dat ik ze richting kan geven. Dus bewust aan bepaalde zaken aandacht geven. Of als ik merk dat ik dat ik onzinnige gedachten heb ergens anders aan gaan denken. Volgens "Abraham Hicks" moet je emotie laten bepalen of je wel of niet op een gedachte in moet gaan. Elke gedachte met een positieve emotie zou dan een ware gedachte zijn (of in hun taal in alignment met de Bron) en alle gedachten die negatieve emoties geven zijn dan onwaar ( niet in alignment met de Bron)
Hoe kijk jij daar tegen aan?
@ Wat is waar
Dat is precies wat ik bedoel te zeggen. Aandacht geven aan waarneming, in plaats van aan gedachten. Aandacht bewust richting geven dus.
Negatieve emoties gaan altijd over zaken die erop het moment van de emotie NIET zijn. Zoals spijt (verleden), verlangen (toekomst), verlies (verleden), angst (toekomst), teleurstelling (verleden), hoop (toekomst) etc.
Het is daarmee geen aandacht voor wat-is, maar aandacht voor gedachten over zaken die er niet zijn.
De laatste haven
Ik weet dat als ik heen zal zijn
niet in mijn wacht alleen zal zijn
maar dat ik na geduldig dragen
het antwoord vind op al mijn vragen
waar tijd en ruimte zijn gezwicht
voor ’t Eeuwig Licht
boven de laatste haven.
Nog een mooi fllmpje met woorden van Alan Watts over dit onderwerp
Alan Watts – Acceptance of Death
https://www.youtube.com/watch?v=qK1BJkBJdtY
”We live in a culture where it has been rubbed into us in every conceivable way that to die is a terrible thing. And that is a tremendous disease from which our culture in particular suffers.” – Alan Watts
@Budh: het schijnt dus nogal een drama te zijn om tot een ‘bezielde’ plant te te geraken en uiteindelijk als ziel te verdwijnen? of zou het een vrije keuze kunnen (mogen) zijn?
Een mooi verhaaltje wat ik op de facebook vond.
Er waren eens twee baby’s in de baarmoeder van een moeder.
De ene vroeg de ander: “Geloof jij in een leven na de geboorte?”
De ander antwoordde: “Natuurlijk, er moet iets zijn na de geboorte. Misschien zijn we hier om ons klaar te maken voor wat we later zullen zijn.”
“Onzin”, reageerde de ander. “Er is geen leven na de geboorte, wat zou dat leven moeten zijn?”
“Ik weet het niet, maar er zal meer licht zijn dan hier, misschien lopen we met onze benen en eten we met onze mond”
De ander riep: “Dat is absurd! Lopen is onmogelijk! En eten met onze mond: waanzin! De navelstreng zorgt voor voeding. Lopen na de geboorte is onmogelijk, want de navelstreng is te kort.”
“Ik denk dat er iets is en misschien is het er anders dan hier.”
De ander reageerde: “Niemand is ooit teruggekeerd van daar. De geboorte is het einde van het leven en na de geboorte is er niets anders dan donkerte en angst en het brengt ons nergens.”
“We weten het niet,” reageerde de ander “maar zeker zullen we moeder zien en zij zal voor ons zorgen.”
“Moeder?? Geloof jij in moeder? Waar is ze nu?”
“Ze is helemaal om ons heen, het is in haar waar wij leven, zonder haar zou deze wereld er niet zijn.”
“Ik zie haar niet, dan is het logisch dat ze niet bestaat.”
Waar de ander op reageerde:
“Soms als je in stilte bent, dan kun je haar horen, dan kun je haar ontvangen. Ik geloof dat er een realiteit is na de geboorte en wij zijn hier om onszelf klaar te maken voor die realiteit.”
Dit vind ik echt een zeer treffend verhaaltje en bevat mi. ons evolutionaire stadium en hoedanigheid in een perfecte vergelijking.
Near Death Experience Natalie Sudman; Wisdom from the Afterlife
https://www.youtube.com/watch?v=bFM9_A4spTw
Douwe,
Dat is inderdaad een mooi verhaaltje tussen die ongeboren wezentjes.
In Amerika heb je We Don’t Die Radio,
waar o.a Neurologen, Cardiologen en vele anderen hun ervaringen laten horen.
https://www.youtube.com/watch?v=lCJ8KigJVHU
Vele uitzendingen waaronder deze mooie uitleg ;
https://www.youtube.com/watch?v=kE-xm4UPSnk
Leuk dank voor de tips.
Dit is ook een interessant kanaal rond hetzelfde onderwerp.
Kunnen mensen met interesse in dit onderwerp op onderzoek uit! 😀
Afterlife TV with Bob Olson
https://www.youtube.com/user/AfterlifeTVChannel