Met dit artikel nodigen we uit om de wereld vanuit verschillende invalshoeken te bekijken, hierbij veronderstellend dat tijd en ruimte een illusie is. Het ons bewust worden van deze illusie maakt ons wakker in de droom dat het leven is, dit betekent voor het individu een sprong in de leegte met een enorme betekenisdiepte. Naast diepgang hebben we ook tijdruimtelijke voortgang, deze twee dimensies – diepte en breedte – zijn nauw verweven en kunnen ons ernstig in verwarring brengen, dit kan leiden tot absurde scheeftrekkingen met in het verlengde miljoenen slachtoffers. Neen, dit is absoluut niet leuk.
Videogame
Elk tijdsfragment kent haar specifieke problemen waarin we het redelijke evenwicht trachten te bewaren, realiseren en/of herstellen wanneer dat gepast blijkt. Dit brengt ons als mensheid tot een tijdloze of eeuwige opdracht, we lossen problemen op en nieuwe bieden zich aan waardoor het leven kan gezien worden als een levensechte videogame zonder einde. Kwantumfysici delen deze mening, we leven in een spookachtige wereld die voor 99,9999 … % uit lege ruimte bestaat, hierbinnen vinden we als gemanifesteerde wezens tal van uitdagingen, winst, verlies, vrienden, vijanden, vuile sokken, verliefdheid, budgettaire tekorten, zwangerschap, geld, schizofrenie, misvattingen, politici … en andere boobytraps.
Res Non Verba
Het leven mag dan misschien wel een illusie zijn, er is ook een bikkelharde realiteit met schrijnende taferelen die ons nederig hart beroeren. Anders gezegd, dit is geen uitnodiging om in romantisch escapisme te vervallen dan wel om onze morele verantwoordelijkheidszin te triggeren, niet slechts woorden maar ook daden is het motto. Maar wie of wat bepaalt welke rol we spelen in het geheel? Net zoals in een Grieks drama onderscheiden we protagonisten, antagonisten, deuteragonisten, tetragonisten en anderssoortige gonisten.
Psychodrama
De protagonisten willen enkel het beste voor allen maar dat is niet naar de zin van de antagonisten. Antagonisten figureren als de eeuwige spelbrekers die kiezen voor het eigenbelang, hun doel is elke vorm van duurzame menselijke vooruitgang te fnuiken. Hun strategieën zijn onoprecht, ze belemmeren de realisatie van een harmonieuze samenleving die door de anderen van nature geambieerd wordt. Het psychodrama kan beginnen en de keuzemogelijkheden zijn vrijwel oneindig, niemand ontsnapt eraan.
Complot
Alle gonisten spelen samen het spel, het is een leven vol complotten en schijnbewegingen waarin doel en middelen bepalend zijn voor onze toekomst. Wordt het leren van de geschiedenis of herhaalt ze zich, dat is de vraag die we hier en nu presenteren. Welk toekomstbeeld hebben we mainstream in gedachten en hoe kunnen we dat realiseren? Bestaan er nog andere toekomstbeelden die we misschien liever zouden zien? Is het werkelijk waar dat we onze toekomst zelf kunnen dromen mits gebruik van onze verbeeldingskracht? Is dit klinkklare nonsens of zien we er muziek in?
Spelenderwijs
Het speelveld ligt open, wie droomt wat en wat zal het uiteindelijk worden? Aan oplossingen voor problemen ontbreekt het niet, het wil echter niet zeggen dat ze ook worden toegepast, het is immers een tijdloos spel zonder garantie. Laat ons starten, een eerste vraag is tot welke gonistensoort Christine Lagarde behoort, anta-, prota-, tetra-, deutera- of een hier nog niet benoemde gonist? Een tweede vraag, welke argumenten kunnen we aanleveren om ons oordeel te staven? Het spel komt met beelden die meer zeggen dan duizend woorden, wat speelt er in het hoofd van deze of gene partij?
