Stichting Ons Geld pleit voor de invoering van ‘volgeld’. Dit is schuld- en rentevrij geld dat door een ‘vierde kracht’ beheerd wordt. Op deze manier krijgen we een rechtvaardig monetair beleid en een samenleving waarin geld voor ons werkt, niet andersom. Deze op zich kleine aanpassingen betekenen in werkelijkheid een wereld van verschil. In dit artikel staat informatie die het begrip ‘volgeld’ duidelijker wil maken. Het kan zowel dienen als naslagwerk als om de dialoog te openen. Meer info kunt u hier downloaden. Is deze materie u reeds gekend? Wat is uw mening?
Flexibilitiet
Het is juist dat een bepaalde implementatie van een volgeldsysteem minder flexibel is dan het huidige monetaire systeem. Dat ligt aan de aard van het gekozen regiem. In het huidige systeem wordt er iedere keer dat een bank een lening verstrekt nieuw geld gecreëerd. Dat geld wordt weer vernietigd met ieder deel van de hoofdsom dat wordt terugbetaald. De daaruit resulterende ‘flexibiliteit’ in de geldhoeveelheid heeft zich niet vertaald in een grotere economische groei, maar in speculatieve zeepbellen in onroerend goed en financiële bezittingen. Als alternatief laten we zien dat een volgeldsysteem in ieder geval niet een synoniem is voor een inflexibel systeem. De voordelen samengevat:
- In een volgeldsysteem is het de commerciële banken niet langer toegestaan geld in de vorm van schuld te creëren. Nieuw geld wordt schuld- en rentevrij gecreëerd en beschikbaar gesteld aan de overheid. Het voordeel daarvan zal voor iedereen merkbaar zijn.
- De nieuw op te richten Publieke Instelling Geldcreatie is autonoom, onafhankelijk en rapporteert volledig transparant aan publiek en politiek. Zij volgt een uiterst flexibel regiem met als belangrijkste mandaat: inflatie rond nul procent houden.
- De saldi van betaalrekeningen zijn voor honderd procent gegarandeerd en door de lage inflatie behoudt het geld zijn waarde. Ze zijn volledig het eigendom van de rekeninghouder.
- Het depositogarantiestelsel kan worden opgeheven.
- Geldcreatie zal geschieden conform het mandaat dat de Publieke Instelling Geldcreatie heeft gekregen en de besteding ervan geschiedt op basis van democratische besluitvorming.
- In plaats van minder dan vijf procent zal honderd procent van het geld in omloop onder staatstoezicht vallen.
- De transitie naar een volgeld systeem kan ‘overnight’ geschieden. De overheid krijgt hierbij een vordering op de banken die kan oplopen tot 1085 miljard euro.
- De overheid krijgt ruime mogelijkheden om de groei van het BBP te stimuleren en investeringen te doen in duurzaamheid, infrastructuur en andere doelen.
- Lastenverlichting (belastingverlaging en/of burgerdividend) doet de koopkracht van de burgers stijgen en hun schuldenlast dalen.
- Voor het eerst in haar bestaan kan de staatsschuld worden verlaagd.
Conclusie
Negatieve kritiek op volgeldvoorstellen heeft als oorzaak dat men veronderstelt dat een volgeldsysteem per definitie inflexibel is. Men denkt dat het ongevoelig is voor wat er zich afspeelt in de echte economie en vergeet dan gemakshalve wat de nadelen van het huidige systeem zijn: (1) overdreven flexibel tijdens de pieken en (2) overdreven inflexibel tijdens recessies. Enerzijds de gigantische explosie in de huizenprijzen en anderzijds het totale gebrek aan geld om bedrijfsactiviteiten te financieren na de financiële crisis. … lees veel meer.
Debat
Met deze introductie kan het debat aangevangen worden. Bijzonder om te zien is dat volgeld meer aansluit bij wat courant gedacht wordt over monetaire systemen. Het debat wordt daarom niet moeilijker, maar nu net vereenvoudigd. Het is alsof we heel wat complexiteiten simpelweg overboord kunnen kieperen. Door deze maatregelen komen heel wat beproefde overtuigingen en handelswijzen onder revisie te staan. Veel zal onvergelijkbaar anders worden.
Interessante benchmark, lezenswaardig binnen de gestelde context:
In dit artikel wordt de centrale bank geïntroduceerd als de monetaire autoriteit die als enige instelling geld mag scheppen. Het commerciële bankwezen levert dan zijn geldscheppingsprivilege in. Deze fundamentele verandering speelt in op het feit dat het huidige geldsysteem het einde van zijn levenscyclus heeft bereikt. De monetaire dynamiek die ten grondslag ligt aan de bancair gedreven schuldencyclus leidt bovendien sociaal-economisch tot een generatieconflict. Tijdens de schuldopbouwfase zijn gouden arbeidsvoorwaarden gekoppeld aan life time employment en worden allerhande politieke cadeaus uitgedeeld. Zodra de geld- en schuldgroei balanstechnisch stagneert, ontstaan zichzelf versterkende budgettaire problemen die zich verspreiden naar vrijwel alle sectoren van een moderne staatshuishouding.
Als we ons afvragen wat de wereld regeert dan kunnen we rustig stellen: het geld. En dan dringt zich natuurlijk de vraag zich op: en wie zitten er aan de knoppen van het geld? En dan komen we bij de banken en de volksvertegenwoordigingen terecht. Er ligt voor alle mensen op de hele wereld een enorm belang besloten in het introduceren van gezond geld. Het vervelende van bankiers en hun handlangers in de politiek is echter dat zij juist hun riante bestaan ontlenen aan het huidige geperveteerde geld en zij zijn er ook de tussenhandelaren van. En gezond geld….helaas, dat kan hen helemaal niet gebruiken! De tegenkrachten zijn dus -vanwege het welbegrepen eigenbelang- immens. Bankiers en politici zijn organisatie-criminelen van de ergste soort. Ook onze politici laten de onbeschaamde financiële belangen van criminele bankiers en het in omloop houden van geperveteerd geld prevaleren boven de belangen van het volk zij veinzen te dienen. Politici zijn landverraders. En daar hebben ze zèlf -in alle vrijheid- voor gekozen.
Inderdaad Johan, het gaat om die knoppen waar de bevolking – ondanks alle sociale alternatieven – geen toegang toe heeft. Hoeveel tragischer kan een situatie zijn? In werkelijkheid lijkt het er sterk op dat politiek ook zichzelf gevangen heeft in haar bolwerken en belangenverstrengelingen, zo wordt het nog tragischer.
Helaas brengt ook dit systeem corruptie met zich mee. In wezen veranderd er niet veel, alleen de schakel van creatie en beheer wordt verlegd naar dezelfde mensen die nu ook niet te vertrouwen zijn. En wie bepaald wie een lening krijgt en waarvoor? Denk aan middelen tegen de mensheid zoals wapens en ander oorlogstuig. Wat doen we met winst/rijkdom, het uit de roulatie nemen van volgeld? Blijven we dan maar geld creëren tot het oneindige? Ik blijf van mening dat zolang geld blijft dan blijft ook de bestaande ellende, alleen de bevoegdheid verschuiven we. Wederom moet de burger maar weer afwachten.
Het gaat niet zozeer om het geld, er is veel meer aan de hand maar dat wordt – net omwille van de strijd om het geld – niet eens of zelden opgemerkt. Om deze reden pleit Stichting Ons Geld voor de ontvlechting van het geldsysteem opdat we terug zouden kunnen leren waar economie wel om gaat, economie is uiteraard veel meer dan een monopolyspel dat de perverse effecten opstapelt alsof het normaal zou zijn. Ter getuigenis:
Soms zegt men dat één van de grootste problemen in de Westerse samenleving de kloof tussen arm en rijk is, dat is waar. Echter, dit is een ‘Westerse’ manier om ernaar te kijken, louter gekwantificeerd als de inkomenskloof. En hoe alarmerend die kloof ook is, er is nog een zorgwekkender kloof nl. de innerlijke kloof, een cultuurkloof, een kloof in bewustzijn, een kloof in de diepte. Als het zwaartepunt van een samenleving meer en meer verschuift, als steeds meer mensen overgaan van egocentrisch naar etnocentrisch en wereldcentrisch, dan plaatst dit een zware last op de samenleving om die mensen ‘verticaal’ te integreren op verschillende diepten in hun eigen ontwikkeling.
En hoe dieper het zwaartepunt van een cultuur ligt, des te groter is de noodzaak en de last van deze verticale integratie. Zoals altijd maakt het nieuwe en hogere zwaartepunt de beschikbaarheid van de hogere of diepere structuren voor individuele burgers mogelijk, maar garandeert het die NIET. Naarmate het zwaartepunt van een maatschappij verschuift, zijn er mensen die kunnen achterblijven, gemarginaliseerd, uitgesloten van hun eigen ontwikkeling, benadeeld op de meest gruwelijke wijze nl. in hun innerlijke bewustzijn, waarde en betekenis. Dit schept een interne spanning in de cultuur die verwoestend kan zijn. De kans op een cultuur- of bewustzijnskloof wordt groter bij iedere nieuwe culturele transformatie.
Omdat in het ‘Westen’ geen diepte wordt erkend, kunnen we geen zicht krijgen op de dieptekloof, de cultuurkloof, de bewustzijnskloof, die daardoor de ontwikkelde en ‘beschaafde’ landen zal blijven teisteren totdat dit meest cruciale probleem eerst erkend wordt, en vervolgens in een kader gezet wordt op manieren die ons in staat stellen ermee te leren omgaan.
Op deze manier kunnen we eeuwig bezig blijven, de introductie van volgeld komt met de implementatie van een rechtvaardig monetair beleid waarmee ook de geldallocatie beter geregeld kan worden. Het impliceert een ethische upgrade en financiële ethiek, we kunnen het idee telkens de nek omwringen door te hervallen in het oude om dan te denken dat het nooit anders kan. Anders gezegd, we houden grotendeels onszelf gevangen door de manier waarop gedacht wordt, niet omdat er geen economisch verantwoorde oplossingen zijn. En dat maakt de situatie letterlijk tragisch absurd, de sociale impact draconisch.
Waar het hier om gaat is een kwestie van bewustwording, in een economie kan er nooit schaarste zijn aan geld, dat is een misvatting. Anders gezegd, alle beleidsmaatregelen die gebaseerd zijn op deze vermeende schaarste aan geld, zijn strikt economisch niet rechtsgeldig. Het is irrationeel en daarmee dan ook verzakend aan elementaire (economische) logica. Deze irrationaliteit leidt vervolgens tot allerhande neveneffecten, we zijn er elke dag getuige van en dat maakt van de bevolking een speelbal waarop we op deze of gene manier reageren.