Het mag gezegd, we houden ons bezig met de meest zinloze dingen om ‘het systeem’ te onderhouden, het is als de schijn hoog houden dat onze ‘Westerse’ wereld het bij het juiste eind heeft. Het neveneffect is haast ongeloofwaardig maar toch gebeurt het, depressie, burn-out, bore-out, frustratie, onvrede, innnerlijke woede en andere roofbouw op lichaam en geest schijnen de normaalste zaak van de wereld, we staan er amper bij stil en de bolide draait rustig verder.
Windmolentijdperk
De mensheid is in strijd tegen ‘het systeem’ dat we zelf gebouwd hebben en ook liefkozen, hoe lang kan het nog duren eer we onze strijd tegen windmolens durven (h)erkennen? Ook in de mainstream media wordt hierover gerapporteerd maar krijgt het ook onze aandacht? Te druk bezig en geen tijd meer om er eens rustig over na te denken? Een mooi voorbeeld in dit artikel, vrij te vinden op internet (bron RTLZ).
Druk, druk, druk
We kennen ze allemaal wel, mensen die altijd druk, druk, druk zijn. Hun telefoon rinkelt de hele dag door en hun agenda zit propvol belangrijke meetings. Het lijkt alsof ze héél veel doen. Maar wat blijkt: druk zijn maakt je juist minder productief. Het is helemaal niet goed voor je werk als je continu onderbroken wordt, schrijft Quartz. Ben je volop bezig met de ene taak, en switch je middenin dat proces naar een andere taak, dan duurt het 25 procent langer om beide af te krijgen, blijkt uit onderzoek van David Meyer aan de Universiteit van Michigan. Multitasken maakt je niet alleen trager, het verhoogt ook nog eens de kans op het maken van fouten. Dat komt doordat we het moeilijker hebben om informatie te verwerken als we proberen twee dingen tegelijk te doen. Ons brein kan maar op één ding concentreren, en twee (of meer) dingen tegelijk doen mislukt eigenlijk altijd. Dat is zelfs fysiek aangetoond.
Elke afleiding kost 15 minuten extra
Ofwel: we denken dat we meer gedaan krijgen door te multitasken, maar ons brein is er niet geschikt voor. Uiteindelijk zijn we het meest productief als we onze schema’s zo indelen dat we kunnen focussen op een taak die we moeten doen. Microsoft deed ook onderzoek naar het fenomeen, en ontdekte dat het mensen gemiddeld 15 minuten kost om terug te keren naar belangrijke projecten, zoals het schrijven van een rapport of computercode, elke keer dat ze gestoord werden door een e-mail, telefoontje of ander bericht. Gek genoeg gingen die vijftien minuten niet op aan het betreffende mailtje of telefoongesprek, maar aan andere dingen. Eenmaal afgeleid ging hun aandacht bijvoorbeeld naar iets wat ze privé wilden opzoeken online.
Bang voor nietsdoen
Waarom blijven we dan multitasken? Druk-zijn wordt gezien als symbool van succes en hard werk, concluderen onderzoekers van de Universiteit van Chicago. Mensen willen niet gezien worden als lui, en zijn bang om te falen, en daarom gaan we dingen doen die eigenlijk niet nodig en niet belangrijk zijn. We voelen ons productief als we druk bezig zijn. Je kunt wel ingrijpen, als je je eenmaal bewust bent van dit ontwijkingsgedrag. Want je weet het best: als je aan een belangrijk project werkt en toch die onbelangrijke mails tussendoor gaat zitten beantwoorden…
“Druk, druk, druk” betekent vooral: ik wil geen regelmatige arbeid onder toezicht verrichten. Met “de hardwerkende VVD’er” voorop. Nog nooit heeft in de politieke geschiedenis een partij zoveel leden wegens malversaties en misdaden de laan uit moeten sturen als de VVD. De laan uitgestuurd “opdat we niet het vertrouwen in de politiek verliezen”. Voor wat dat vertrouwen dan waard is….
Komt mij heel bekend voor.
Sterker nog: men verwacht dat je nagenoeg direct reageert op een e-mail. Werk dat je eigenlijk gepland had te doen blijft daardoor (te lang) liggen, hetgeen frustreert.
Ik heb weleens gelezen: “Je raakt niet overspannen van het werk dat je doet, maar van het werk dat blijft liggen.” Ik denk dat dat heel dicht bij de waarheid komt.
Mij stoort het niet als andere druk, druk, druk zijn….als zich diegene ook niet storen aan mensen die zo niet willen leven. En daar ligt volgens mij de crux.
Vandaag hebben we zowaar twee werelden nodig, een wereld waarin men jachtig op zoek is naar steeds meer groei en monetaire winst, de andere waarin een sociaal duurzame samenleving onderhouden wordt. In de ene wereld is het altijd druk, druk druk, in de andere bereikt men veel meer met veel minder.
Doet mij denken aan die eindeloze files, met CO2-uitstoot,waarvan je gewoonweg niet goed bij voelt?
Stelletje gekken, die zich hiervoor laten lenen?
Door medeverantwoordelijk te zijn aan de ondergang van deze aarde?
Eigenlijk moet je er medelijden mee hebben.
Liever mededogen, waarom zou je het lijden van een ander op jouw schouders nemen?
Helpt dat?
Doordat zij nog gehersenspoeld zijn en al hun energieverbruik voor niks geweest is !
Het aantal psychische zieken ontstaat doordat de mens zichzelf verliest in deze hectische wereld. Vele gaan er geestelijk en lichamelijk aan onder door en worden ziek.
Dat is zeker zo Joop, het is alsof we roofbouw plegen op de mensheid in z’n totaliteit om redenen – wanneer we hierover zouden nadenken – bijna te absurd zijn om er geloof aan te hechten. Ter getuigenis:
Stress, angst en spanning: wat doet het met je lijf
Stress is vaak het gevolg van langdurige spanning of angst. Spanning en angst zorgt ervoor dat je lichaam in een staat van alertheid komt. Het is een ingewikkeld systeem wat al in de oertijd ervoor zorgde dat we lange tijd onszelf kunnen beschermen tegen gevaar door te vluchten. Inmiddels hoeven we niet meer letterlijk te vluchten, maar de stoffen die daarbij vrijkomen en de lichamelijke reactie als gevolg zijn nog steeds hetzelfde: alertheid, verhoogde hartslag, diepere ademhaling, opgejaagd gevoel en het immuunsysteem dat onderdrukt wordt.
Dagelijkse stress
Natuurlijk komen we in deze moderne tijd nauwelijks meer in aanraking met dat soort gevaar waardoor we letterlijk moeten kiezen tussen vechten of vluchten. We leven niet in de natuur, we zijn niet omringd door wilde beesten en we zijn ook niet in oorlog. Toch zijn er nog wel degelijk dingen die ons op psychologisch en sociaal niveau bang maken of stress opleveren. En dit activeert net zo goed de stresshormonen, en de lichamelijke reactie blijft hetzelfde – ook al is er dus geen letterlijke noodzaak om te vechten of te vluchten. Wanneer de factoren die stress en spanning veroorzaken, zich oplossen zal ook het lichaam zich herstellen. Maar wanneer de oorzaak niet weggaat, of iemand is niet in staat om zich te herstellen, dan blijft het lichaam in een staat van stress. De stresshormonen kunnen dan op korte en lange termijn negatieve effecten hebben.