Men zegt al eens dat mensen dwalen of in verwarring leven, het vinden van balans of evenwicht is dan als een opgave die we naar best vermogen invullen. Hetzelfde geldt voor onze economie, het ‘redelijke evenwicht’ is een toestand waarin maatschappelijke spanningen tot een minimum herleid worden. Over het realiseren van dit evenwicht handelt deze oefening, het is de eenvoud zelve maar misschien is dat minder makkelijk dan de theorie laat vermoeden. Wat betreft het herstel van de koopkrachtpariteit, nog nooit van gehoord?
Verwrongen beeld
Koopkrachtpariteit (KKP) wordt ook wel aangeduid met de Engelse term “purchasing power parity” (PPP). Het is een manier om de koopkracht van twee landen te vergelijken. De wisselkoers op de financiële markten wordt in belangrijke mate bepaald door de prijzen van de op de wereldmarkt verhandelde goederen en diensten, maar dit is vaak een heel ander pakket van goederen en diensten dan dat wat de mensen in het dagelijkse leven consumeren. Vroeger werd in de economische literatuur bijna uitsluitend cijfers van het inkomen tegen de officiële wisselkoers gebruikt, hetgeen vaak een verwrongen beeld gaf.
Verwarring alom
Tegenwoordig gebruikt men steeds vaker cijfers op basis van koopkrachtpariteit. Dat is niet altijd een verbetering. Wanneer het gaat om vergelijking van de invloed op de wereldmarkt, zijn de cijfers tegen officiële wisselkoers namelijk relevanter. Bovendien kan er verwarring optreden als niet heel duidelijk wordt aangegeven op welke grondslag de voor een vergelijking gebruikte cijfers berusten. Een versimpelde versie van de koopkrachtpariteit is de Big Mac index van The Economist.
Eenvoudige opdracht
De oefening is eenvoudig, stel dat u volledige controle heeft over de economie en het is uw doelstelling om het redelijke evenwicht te herstellen. Dit wil zeggen dat de koopkrachtpariteit overal nagenoeg hetzelfde wordt, een appel smaakt immers overal hetzelfde en huizen worden gebouwd met dezelfde bakstenen. In concreto, bedenk hoe we zo snel mogelijk de koopkrachtpariteit wereldwijd kunnen herstellen. Om deze oefening ludiek te houden hebben we alvast een leuk prentje bedacht, laat u echter niet misleiden door de clown maar kijk vooral naar de sociale impact. Succes, we zijn alvast benieuwd naar uw bevindingen, wat eenvoud vermag.
Wat is dat? een Big Mac? haha
Hoe zou je zelf de oefening aanpakken?
Ik waag een poging, als ik dom overkom heb ik de oefening niet begrepen. De verhoudingen herstelllen door een verhoging van de arbeidskosten dus een hoger en beter betaald salaris in de arme landen zodat daar de kosten van het levensonderhoud kunnen stijgen in die landen en daar wat meer loonbelastingen op heffen om daarmee de infrastructuur te verbeteren. De kosten voor de producent in de rijke landen aanscherpen door voor export produkten uit arme landen meer geld in rekening te brengen en er meer import belasting op te heffen het beter in verhouding te brengen met de geleverde arbeid en bate verkoop verlagen door voor duurdere producten de prijs te verlagen voor de consument in de rijke landen., Daarmee stimuleer je mogelijk de economie ter plekke in de rijke landen en verbeter de economische en sociale ontwikkeling in de armere landen.
Dank voor inhoudelijk gefundeerde reactie Treowd, dat is in grote lijnen waar de oefening over gaat inderdaad. Om het kort te zeggen, een bouwvakker in Zimbabwe of Zweden levert evenveel energie om een soortgelijk huis te bouwen, er is dan ook geen reden om het salaris verschillend te maken. Hetzelfde geldt voor al het andere, het synchroniseren van al deze inkomens- en prijskloven is het maatschappelijke doel opdat meer economische stabliteit bekomen wordt. Jouw voorstel is om dit te doen via import & exportheffingen, een ander idee is om dit rechtstreeks te doen middels het monetaire beleid.
Graag gedaan, dank je voor die verdere toelichting. Er is een zeer opmerkelijk verschil te bemerken in de inkoop van produkten en de daaraan verbonden arbeidskosten en het uiteindelijk gekochte eindprodukt, de uiteindelijke absurde winst gaat naar producenten van de grote merken van met name de kleding industrie, daar zitten ook de enorme scheven verhoudingen. Om die reden haalde ik het ook aan in mijn voorstel. De fabricatie gebeurt soms tot vaak onder erbarmelijke omstandigheden. Voor de producent komt het eindproduct goedkoop of duur in de rijke landen ook nog eens uit dezelfde sweatshops welke ze gezamelijk uitbuiten zowel lokaal als internationaal in die landen.
Would You Still Buy That Dress After Watching This?
Inderdaad Treowd, als het monopoly is dan is het ook normaal dat er inkomenskloven zijn, men zal dit zelfs cultiveren in functie van de monetaire winst die men beoogt. Deze oefening dient om het eens anders te proberen, snel wordt duidelijk hoe vastgeroest we zitten in dit systeem. Niet in het minst wordt hiermee onze conforme manier van denken in de schijnwerpers gezet, vaak leidend tot de grootste meningsconflicten. Aan voorbeelden ontbreekt het niet, ook hierom dat insiders spreken over die tragische absurditeit. Eenvoudige oefeningen maken dat transparant.
Het is een haast onvermijdelijke uitwerking van het moderne emperische kapitalistische model daar waar winst uiteindelijk het enige doel lijkt te zijn. Men gebruikt maskerades in de vorm van redelijk wat niet achterhaalde mythes. Inderdaad tragische absurditeiten anno 2015. Michael Parenti spreekt daar ook over in zijn videos https://www.youtube.com/watch?v=mODhm59KkVQ
Excuus, daar waar ik internationaal schreef bedoeld ik eigenlijk nationaal. Nog een klein voorbeeldje van een serie die ook op de Nederlansde tv te zien is geweest.Sweatshop – Deadly Fashion (Trailer)
De intro van dergelijke filmpjes volstaat om er niet verder naar te kijken, vaak te schokkend dat zoiets anno 2015 nog steeds mogelijk is.