Dit artikel is geschreven door Hans.

Waarnemen is het proces van het vermogen om van een onderwerp een indruk te laten ontstaan in het innerlijk van de geest zelf, waardoor deze zich er bewust van wordt.
Waarnemen is dus het registreren van zintuiglijke informatie en dit te interpreteren afhankelijk van het perspectief van de waarnemer.

Dus afhankelijk van de mate van bewustzijn en overtuiging wordt bepaald hoe, in welke mate, en met welke betekenis de wereld wordt waargenomen. De kwaliteit van de waarneming is dus voor een zeer groot gedeelte afhankelijk van de waarnemer zelf. Dit impliceert automatisch dat het waargenomene van zichzelf geen autonome identiteit heeft. Die invulling geven wij zelf aan het waargenomene. We nemen allemaal “dezelfde” boom waar, maar we zien allemaal een boom met andere eigenschappen. Jij vind het een grote lelijke boom, ik vind het een mooi boompje…

We zien de wereld zoals we zijn. We see the world as we are.

Dus, een waarneming is geheel afhankelijk van het perspectief van de waarnemer om zijn betekenis te krijgen, om zo te zijn zoals het is voor de waarnemer. Perspectief is de gever van identiteit aan een waarneming en je perceptie bepaald zijn kwaliteit.

Over het algemeen wordt bij het onderwijzen en bespreken van dit onderwerp altijd ingehaakt op het moment dat de waarneming is gerealiseerd. Dus zodra het is waargenomen wordt het waargenomene onderwerp van discussie. Die gehele interpretatie (geloven, gedachte) en daar op volgend de beleving en uiting van emotie wordt ontrafelt om tot inzicht te komen dat men zelf onderwerp en ontwerper is van zijn eigen overtuigingen en dus invloed heeft op hoe men de werkelijkheid benoemd en beleeft. Hier een bepaalde mate van bewustzijn en dus controle over krijgen zorgt dan immers dat de volgende waarneming die kwaliteit bevat die we voor ogen hebben. Het innerlijke besturingsmechanisme is een perfect middel om hier inzicht in, en sturing over te krijgen. Lees verder →