Dit is een gastartikel van Carlton
Terug naar wie we zijn
Na jaren op deze aarde is het niet altijd even helder meer waar we nou echt gelukkig van worden. Zelfs als we denken dat iets ons gelukkig maakt komen we er na het verwezenlijken achter dat geluk maar van korte duur is. Velen van ons weten nog steeds niet wat we nou precies willen en waarvoor we eigenlijk leven. Het is daarom best makkelijk om te volgen wat we leuk zouden moeten vinden volgens de trend.
Geld maakt niet gelukkig.. toch is het nodig gemaakt. Samen staan we sterk.. toch zijn we eenzaam.
Kennis is macht.. toch ondervinden we geen macht na onze opleidingen.
Het leven is ingewikkeld voor ons gemaakt. Vol contradicties. Veel zwart en wit. Weinig kleuren. We vechten een leven lang met gedachten en verwachtingspatronen. Hoe we ons zouden moeten gedragen, gedragen we ons. We willen niet de vreemde eend in de bijt zijn. We willen bij de meerderheid horen, want we kunnen niet omgaan met alleen zijn.
Dus hoe komen we er achter wie we zijn en wat we doen op aarde?
Alle antwoorden zijn intern te vinden. Niemand op deze wereld kan ons vertellen wat we zouden moeten doen.
Het antwoord ligt in het verleden, nog voordat we onze meningen en geloven lieten vormen door de mensen en middelen om ons heen.
Terugdenkend aan vroege herinneringen en misschien rationeel bekeken onrealistische wensen leren we onszelf hervinden. Wat we wouden worden op vroege leeftijd is meestal hetgeen we behoren te zijn. En niet hetgeen onze ouders ons hebben ingepraat. Als we de keuze kregen tussen politieagent, dokter en brandweerman en we uiteindelijk zeiden dat we brandweerman wilden worden en uiteindelijk toch dokter zijn geworden betekend dat niet dat het dit is waar ik op doel.
Iedereen heeft ooit iets gedacht wat hij of zij moeilijk vond om uit te spreken of te delen. En misschien hebben we dat wel gedeeld, maar zijn erna slachtoffer geworden van grapjes, pesterijen of preken.
Als we herinneren waar we stiekem of openlijk over fantaseerde en ook de drijfveren en gevoelens erbij kunnen reconstrueren dan zijn we beland bij onze zielsbestemming. De zielsbestemming brengt geluk en dankbaarheid met zich mee. Niemand anders heeft daar iets over te zeggen. Als we luisteren naar dat plan verloopt alles harmonieus. Het zou zonde zijn als we ons dit pas op ons sterfbed realiseren.
Wie we waren dat is wie we zijn.
Aanverwante informatie en artikelen:
-) van wolven en schapen terug naar mensen
-) Volg je hoogste passe, met integriteit en zonder verwachtingen
-) Waartoe zijn wij op aarde?
Op de hoogt blijven van nieuwe berichten? Like ons op facebook en/of volg ons op Twitter!
Alle mensen hebben een oneindig potentieel. Omdat mensen maar gedurende beperkte tijd leven, moeten ze keuzes maken. Ze moeten kiezen welke delen van dat potentieel ze aanwenden.
Maar welke keuze ze ook maken, het potentieel blijft altijd bestaan en is altijd voorhanden. Het komt alleen buitenspel te staan als mensen zich identificeren met hun keuzes, in plaats van met hun mogelijkheden (hun potentieel).
Identificatie (ik ben brandweerman, ik ben boekhouder, ik ben socialist, ik ben Ajax-fan, ik ben christen/moslim/jood etc.) sluit andere mogelijkheden uit. Identificatie betekent de overtuiging andere dingen niet te (kunnen) zijn.
Deze overtuiging leidt tot afscheiding van het eigen potentieel. Tot beperkte beleving van het eigen potentieel. Tot beleving van beperktheid en ontoereikendheid van het zelf. De overtuiging ontoereikend te zijn, is de definitie van ongelukkig zijn.
Zie ook: http://pieterstuurman.blogspot.nl/2012/04/identiteit.html
ergens bij willen horen. een levensdoel op zich? ook al is dat ‘erbij horen’ soms helemaal niet leuk. maar ja, who cares? ‘want je hoort er bij’. ook al bijkt die illusie vaak nog zo vluchtig. de mensen die dit doorzien weten het vanaf hun kleutertijd.
Vandaar dat dit een van mijn favoriete liederen is:
John Lennon-Working Class Hero Lyrics
https://www.youtube.com/watch?v=Z5NC-x1_S1U
Het klopt helemaal wat er staat in dit artikel, alleen tijd en dus rust ontbreken , waarbij het ook nog eens niet van belang is voor de heersende klasse dat wij ons innerlijk potentieel ontplooien.
Werken, het grootste deel van je arbeidsenergie afgeven (in de vorm van geld) en consumeren is voor hen voldoende. Niet eenvoudig om daar uit te breken.
ik denk dat identificatie niet automatisch betekent afgesloten te zijn van andere opties.
Hangt misschien ook wel af hoe je identificatie ziet en je simpel bewust bent van de vorm die je verkiest om je in te manifesteren.
//Hangt misschien ook wel af hoe je identificatie ziet en je simpel bewust bent van de vorm die je verkiest om je in te manifesteren.//
En dat is nu net het issue..
We verkiezen allemaal deze vorm om ons in te manifesteren en vanuit die vorm identificeren we ons met van alles en nog wat binnen de realiteit van die vorm, dus aan onze keuzes.
We identificeren onszelf in eerste instantie met de vorm die we zijn, Pietje, Kareltje..
//Maar welke keuze ze ook maken, het potentieel blijft altijd bestaan en is altijd voorhanden. Het komt alleen buitenspel te staan als mensen zich identificeren met hun keuzes, in plaats van met hun mogelijkheden (hun potentieel).//
Dit is dus perfect voorbeeld van onze beleving van afscheiding van wie we werkelijk zijn.
Identificatie is jezelf een identiteit geven vanuit een vorm waarin je je niet bewust bent van wie je werkelijk bent.
Je vanuit die identificatie met je keuzes identificeren is hiervan een logisch gevolg, je keuzes zijn jouw creaties binnen deze realiteit.
// je keuzes zijn jouw creaties binnen deze realiteit//
Precies. Maar het werkt erg beperkend als je denkt die keuzes te ZIJN. Het ervan bewust zijn dat die keuzes slechts keuzes zijn uit oneindige mogelijke keuzes (en er dus altijd ook andere keuzes – en dus andere creaties – gemaakt kunnen worden) betekent het behoud van toegang tot je potentieel.
///// Het ervan bewust zijn dat die keuzes slechts keuzes zijn uit oneindige mogelijke keuzes (en er dus altijd ook andere keuzes /////
Wat dan de juiste keuze? En hoe maak je de juiste keuze?
Er zijn eigenlijk geen onjuiste keuzes. Het enig “onjuiste”, is geloven dat je geen keuzes hebt omdat je niet over het benodigde potentieel zou beschikken. Daarmee zet je dat potentieel (en dus het grootste deel van jezelf) buitenspel.
Achter ieder beleefd “probleem” ligt een misvatting. Die misvatting gaat altijd over de overtuiging ontoereikend te zijn. Over niet voldoende toegerust zijn om een goed en vervullend leven te leiden. Het gaat altijd over vermeend gebrek aan potentieel.
De juiste keuzes zijn dus die keuzes die niet gebaseerd zijn op de misvatting dat je over beperkt of ontoereikend potentieel beschikt.
Even een toevoeging..
Ik denk dat we uiteindelijk wellicht hetzelfde bedoelen.
Ik denk anders, omdat ik zelf ervaar dat alles een is, ook al zijn er verschillen.
Dat heeft niets met mijn denken te maken, maar met bewustzijn. Non duaal ervaren.