Dit artikel is geschreven door Pieter Stuurman
Onder invloed van de crisis wordt momenteel het onmogelijke mogelijk. Wanneer ons tien jaar geleden gedicteerd zou zijn: lever je sociale zekerheid in, lever je pensioen in, sta een steeds groter deel van je inkomen af, ga langer werken en krijg daarvoor steeds minder in ruil, dan zouden we collectief NEE geroepen hebben.
Maar nu accepteren we het dat mensen massaal hun werk en dus hun inkomstenbron verliezen, dat hele gezinnen op straat komen te staan, dat ouderen aan hun lot overgelaten worden, en nog veel meer. Geld lijkt immers het enige overgebleven criterium lijkt, alles lijkt daaraan ondergeschikt. Zelfs al hechtten we vroeger grote waarde aan de zorg voor elkaar, aan onbetwiste sociale en maatschappelijke waarden, die waarden verdwijnen als sneeuw voor de zon onder de dictatuur van het geld. En zoals iedereen weet: dictatuur is macht.
Het is de crisis die ons dit allemaal laat accepteren. Die crisis bestaat uit geldgebrek. Geldgebrek laat ons dus zaken accepteren die voorheen onacceptabel waren. En dat is precies de bedoeling van die crisis. De crisis schept het vermogen om mensen dingen te laten doen die ze vanuit zichzelf, zonder crisis, niet zouden willen doen. De crisis is een machtsmiddel. De crisis is daarmee geen crisis maar een machtsgreep. Macht is het vermogen anderen te laten doen wat jij (de machthebber) wil dat ze doen. En dus ook anderen te laten accepteren wat jij wil dat ze accepteren. Financiële crisis is daarvoor een uiterst effectief instrument. En je kunt dat instrument alleen gebruiken als je de controle hebt over het geld.
Het is de machtselite die deze controle heeft. Daarom is die machtselite de machtselite. De machtselite wordt immers – op ieder moment – gevormd door de groep mensen die de controle over de machtsmiddelen heeft. Degenen die dat niet hebben, vallen simpelweg buiten de machtselite.
De controle over het geld geeft de machtselite een belangrijk (het belangrijkste) deel van haar macht. Geld is daarom een machtsmiddel. Mensen doen niet zomaar wat een machthebber wil, die machthebber moet dat afdwingen. En omdat er maar een paar machthebbers zijn (tegenover miljarden niet-machthebbers) hebben ze daar systemen voor nodig: managementtools. Geld als machtsmiddel is de meest succesvolle managementtechniek ooit.
Maar dat systeem, die techniek, die managementtool, werkt alleen als wij geloven dat we hun geld nodig hebben. Alleen als wij geloven dat we ervan afhankelijk zijn, werkt het middel geld als machtsmiddel.
Maar we hebben geen geld nodig. We hebben dingen nodig: onderdak, voedsel, energie, kleding. Dat is wat we nodig hebben. En al die dingen maken wij (de niet-machtselite) zelf. Geen enkel lid van de machtselite heeft zelf ooit iets zinvols geproduceerd, iets wat wij werkelijk nodig hebben.
Het enige product van de machtselite is onze afhankelijkheid. Het is haar beroep om ons afhankelijk van haar te make. Anders heeft ze geen macht, en als ze geen macht heeft is ze geen machtselite meer. Ons afhankelijk maken is het enige wat ze doet, het is de enige “bijdrage” die ze aan de wereld levert.
Onze afhankelijkheid bestaat uit niets meer dan ons geloof dat we alleen beschikking kunnen krijgen over de dingen die we nodig hebben via het door hen aangeboden en gecontroleerde middel: geld. Ons geloof daarin, ons geloof dat dit de enige manier is om toegang te krijgen tot de dingen die wij (de niet-machtselite) zelf maken, geeft ons de overtuiging afhankelijk te zijn van het door hen aangeboden middel. En dat geeft de elite dus haar macht.
Het machtsmiddel geld kan alleen functioneren als wij geloven dat het essentieel is om geld te verdienen.
Maar wij hebben de machtselite niet nodig, zij heeft ons nodig. Zij kan alleen zijn wat ze will zijn (machtig) door middel van onze medewerking. En daarom is het voor die machtselite noodzakelijk dat wij blijven geloven dat we geld nodig hebben. Alleen dat geloof maakt geld tot het machtsmiddel dat het is.
Om die reden is het voor de machtselite noodzakelijk om dat geloof te beïnvloeden, of liever nog, te bepalen. Dat heeft ze lang geleden beseft en daarom heeft ze de media opgekocht en onder controle gekregen. Via die media kan men ons dingen laten geloven, dat is de hele functie van die media.
Een van de belangrijkste dingen die de elite (de werkelijke gebruikers van het middel geld; alleen zij hebben er uiteindelijk baat bij) ons wil laten geloven, is dat leven en samenleven allemaal ongelofelijk ingewikkeld is. Dat is niet zo. Het is alleen het door haar aangeboden systeem dat bewust ingewikkeld gemaakt is.
Leven en samenleven zijn eenvoudig, maar het is van doorslaggevend belang voor de elite dat wij dat niet inzien. Ze spiegelt ons via de media voor dat het allemaal heel gecompliceerd is en dat zelfs de “experts” het niet begrijpen en elkaar tegenspreken, zodat wij er niet eens aan beginnen om ernaar te kijken.
En dat betekent dat we het maar al te graag overlaten aan de wijze mannen. De wijze mannen en vrouwen die wij “de regering” noemen. Maar regeringen lossen het niet op. Dat maken we (en met ons alle andere burgers van alle andere landen in Europa en elders) momenteel iedere dag mee. Een regering lost het niet op, niet hier en niet in andere landen, niet deze regering en niet de volgende.
En dat is volkomen logisch: die regeringen staan in het krijt bij de geldverschaffers. Alle landen hebben schuld aan de geldleveranciers. En wanneer je rood staat bij de bank, al is het maar een beetje, kun je alleen maar een brood kopen bij de gratie en met de medewerking van die bank. Zegt de bank NEE, dan geen brood.
Omdat overheden altijd rood staan (staatsschuld), en omdat die roodstand altijd groeit (begrotingstekort – al zou het maar drie procent zijn) kan geen enkele overheid ook maar een enkele euro uitgeven zonder deze eerst te lenen. Daarvoor heeft die overheid de medewerking en de welwillendheid van de financier nodig.
Overheden en regeringen kunnen zich daarom alleen maar handhaven door naar de pijpen van de geldverschaffers te dansen. Want schuld is afhankelijkheid. Daarom is het onmogelijk dat overheden of regeringen de problemen oplossen. Ze kunnen zich immers alleen bewegen binnen de kaders die gesteld zijn door degenen die de problemen bewust veroorzaken.
Zoals de kaarten nu liggen, hebben de geldverschaffers de wereld in hun zak. Tenminste, zolang wij blijven geloven dat we ze, met hun geldsysteem, nodig hebben.
Een geld-als-schuldsysteem waar rente over betaald dient te worden, afgedwongen met dwang en geweld via overheden en hun belastingen als ultiem controlemiddel. Debt and death.
Wij maken de dingen die we nodig hebben niet met geld, maar met uren van ons leven: met arbeid. Het enige dat we willen, is toegang tot de dingen die we maken (producten, diensten). Daarvoor hebben we een ruilsysteem nodig. Het liefst een eerlijk systeem dat gebaseerd is op rechtvaardige afspraken.
In een eerlijk systeem kan er nooit een fundamenteel tekort aan ruilmiddel zijn. Wel op individueel niveau (als je meer verbruikt dan je bijdraagt) maar collectief gezien niet. Het ruilmiddel gaat over van de ene naar de andere hand, maar collectief gezien is het een gesloten systeem. Er kan (in een eerlijk systeem) alleen een tekort aan ruilmiddel ontstaan, als dat ruilmiddel niet wordt omgezet in diensten of producten. Dat gebeurt wanneer het ruilmiddel uit de roulatie gaat omdat het wordt gereserveerd, dus wordt gespaard, op de bank blijft staan.
Dat is momenteel echter niet het geval: banken zijn juist “ondergekapitaliseerd”. Daarom moeten wij ze “redden” door ze ons geld te geven, zegt men. Te veel op banken vastgezet spaargeld is dus niet de reden van het huidige gebrek aan ruilmiddel.
Er moet dus een andere reden voor het tekort zijn. Die reden is, en kan alleen zijn: omdat de geldverstrekkers, degenen die controle hebben over de hoeveelheid geld die ter beschikking staat, dat zo willen.
Ze willen dat omdat ze daarmee onze afhankelijkheid, en daarmee hun macht, vergroten. Meer macht is het logische doel van ieder machtsmiddel, dus ook van het machtsmiddel geld. Het lukt de geldverstrekkers alleen hun macht te vergroten als wij daarin meegaan. En wij gaan daarin alleen mee als we denken dat we geen keuze hebben.
Jarenlang hebben ze ons de “voordelen” van het door hen beschikbaar gestelde middel laten ervaren. Natuurlijk, ze konden zoveel geld maken als ze wilden en ons zoveel voordelen gunnen als het ze uitkwam. De steeds groeiende welvaart heeft ons het aangeboden systeem doen omarmen, en dat was precies de bedoeling. Net zolang tot we niet meer anders konden, tot we afhankelijk waren van het door hen aangeboden systeem, de door hen aangeboden technologie geld. Nu ze de voordelen wegnemen, blijft alleen de afhankelijkheid over. De dictatuur van het geld is wat er overblijft.
Vaak wordt mij gevraagd: ‘Maar hoe dan? Wat moeten we anders doen? Wat is de oplossing?’
Die vraag is echter prematuur. Ondanks alle leuke initiatieven (LETS, alternatief geld, etc.) zal er geen verandering plaatsvinden als er niet voldaan is aan de voorwaarden die voor iedere verandering gelden.
Om tot verandering te komen zijn er altijd drie stappen nodig:
1- Besef van de bestaande situatie. Om tot verandering te komen is het noodzakelijk dat we inzien dat de huidige situatie niet in orde is, en waarom niet. We moeten inzien hoe de situatie waarlijk is en dat die situatie waarlijk niet in orde is.
2- Van daaruit ontstaat de wil om de situatie te veranderen. Als aan stap 1 voldaan is, is het onmogelijk om niet iets anders te willen.
3- Dit geeft een onstuitbaar motief om iets te gaan doen om die situatie te verbeteren of aan de bestaande situatie een einde te maken.
Zolang de meeste mensen de werkelijke aard van de huidige situatie nog niet zien, zal er nooit voldoende draagkracht zijn voor verandering. Dan blijven we steken bij stap 1.
Girl in white is dreaming about something.
Zolang mensen zich nog niet afvragen: ‘Is het wel een goed idee om ons volledig afhankelijk te laten zijn van een middel dat in handen is van een paar mensen? Is het wel nodig dat we naar de pijpen dansen van de verstrekkers van dat middel? Waarom hebben wij dat middel nodig om toegang te krijgen tot alle dingen die we nodig hebben en die we zelf maken? Is de aard van het middel (wat het werkelijk IS) wel rechtvaardig?’ zal er niets veranderen en dan blijft het onmogelijk om ons te onttrekken aan de dictatuur van het geld en de totale horigheid aan de verstrekkers ervan.
Wij hebben hun geldsysteem niet nodig om te kunnen doen wat we willen: het ruilbaar maken van onze arbeid en elkaar zo het leven mogelijk maken. Wij zijn best in staat om daar onderling eerlijke en rechtvaardige afspraken over te maken, hoe die er dan ook precies mogen uitzien.
WIJ hebben hun geldsysteem niet nodig om te doen wat WIJ willen: samen leven. ZIJ hebben het geldsysteem nodig om te kunnen doen wat ZIJ willen: machthebber zijn.
Wijzelf zijn de enigen die ons aan deze onderwerping kunnen onttrekken, want wij zijn de enigen die deze dictatuur in stand houden. Het is uitsluitend onze onwetendheid en ons geloof (geloof, waar dan ook in, kan alleen bestaan in onwetendheid) die deze dictatuur in staat stellen een dictatuur te zijn. De dictators zullen uit zichzelf hun positie niet opgeven. Wijzelf hebben de zeggenschap over onszelf weggegeven aan de dictators. Wijzelf zijn dan ook de enigen die de zeggenschap kunnen terugnemen. Op ieder moment.
Het is tijd om onszelf van ons geloof in geld te bevrijden.
Het is van belang dat we inzien dat we gefopt zijn, dat het om een wisseltruc ging. We hebben zitten slapen toen de dictators er met onze arbeid, onze sociale en maatschappelijke waarden en ons welzijn vandoor gingen door ons een lokaas voor te houden, waar ze zo dom geweest zijn in te bijten. Zodra we begrijpen dat de schulden waarop die afhankelijkheid gebaseerd is, uit nepschulden bestaan, uit systematische oplichting, is er geen andere mogelijkheid meer dan te besluiten dat we die schuld (en daarmee de afhankelijkheid) niet meer erkennen. En dan is het afgelopen met de dictatuur.
Aanverwante artikelen en informatie:
-) Blog van Pieter Stuurman
-) Overige artikelen van Pieter Stuurman op Achter de Samenleving
-) Geld was ooit een handige technologie, waar is het misgegaan?
-) Schuld; het machtigste wapen in de wereld?
-) Zinloos werk en voor functie dat heeft voor de elite
-) De wereld als slavenkolonie
-) Bent u een brave scharrelslaaf?
Op de hoogte blijven van nieuwe berichten? Like ons op Facebook en/of volg ons op Twitter!
Een nieuw gezichtspunt leren kennen, iets geleerd en/of gelachen? Overweeg een donatie/vrijwillig abonnement.
De belangrijkste trigger is een structurele systeemaanpassing in die zin dat overheden schuld- en intresvrij geld kunnen scheppen, dit in schril contrast met courante praktijken waar dit privilege in private handen werd gegeven. Dit betekent dat het geldsysteem niet meer ten dienste staat van het algemeen belang dan wel zijn we volledig afhankelijk van commerciële banken, zij bepalen quasi letterlijk of we in voor- of tegenspoed leven. Het neveneffect is dat geld gekoppeld wordt aan schuld, de stelling ‘geld is schuld’ vloeit hieruit voort. Het idee om geldschepping over te hevelen naar overheden doorbreekt het (private) monopoly op geldschepping, door deze ingreep wordt het mogelijk om alle schulden op een louter technische manier tot nihil te herleiden. Anders gezegd, alle courante beleidsmaatregelen in relatie tot deze schulden wijzigen drastisch mits inachtname van deze structurele aanpassing.
https://elaboratie.wordpress.com/burgerinitiatief/directe-triggers/
De controle over het geldsysteem overhevelen naar de overheid zou alleen een oplossing zijn als die overheid daadwerkelijk de belangen van het volk zou vertegenwoordigen. Dat is niet het geval. Overheden en regeringen maken deel uit van dezelfde misdaadorganisatie als waar de banken toe behoren.
Alleen als overheidsmacht bemand zou zijn door “betere” mensen dan de bancaire macht, door eerlijkere mensen die het volk werkelijk dienen, dan zou dat een verbetering kunnen opleveren. Maar dat lijkt me een bijzonder naïef geloof. Een andere club mensen de macht (het monopolie) geven over hetgeen (momenteel) de levensader is van de mensheid, zal niks oplossen.
Alle mensen maken met hun arbeid alles dat al die mensen nodig hebben en dat ze met geld willen/moeten kopen. De reële economie bestaat dus uit alle mensen. Een rechtmatig ruilmiddel moet (in een rechtvaardige situatie) dus eigendom zijn van alle mensen. En niet van een handvol machtigen. Of die handvol nu “bankiers” of “bestuurders” genoemd worden, maakt niets uit.
Het is inderdaad een ‘als-dan’ verhaal Pieter, het menselijke denken blokkeert het zicht op onze mogelijkheden door zich te verankeren aan het negatieve verhaal. In dat geval blijft het strijden tegen windmolens, tal van monetaire verzuchtingen zijn technisch eenvoudig oplosbaar maar het gebeurt niet omdat de manier van denken in de weg staat, niet het gebrek aan oplossingen. De dynamiek is eenvoudig te begrijpen, kwestie van aandacht zoals je ook terecht aanhaalt in je artikel. We moeten uitgaan van ‘betere’ mensen, dit wordt vertaald als een vierde (rechtvaardige) monetair organisme die onafhankelijk opereert. Dit organisme bestaat reeds in de vrom van het IMF, enkel de poppetjes kunnen wellicht nog veel beter en rechtvaardiger.
Als we iets van de bestaande situatie (en het verleden) hebben kunnen leren, dan is dat het uitbesteden van de verantwoordelijkheid over zaken die van collectief belang zijn, altijd resulteert in macht van degenen aan wie het uitbesteed wordt. En dus tot onvrijheid van de rest.
Al vele eeuwen hebben we gedacht: “met de juiste bestuurders komt het in orde” en “als we de juiste bestuurders aanstellen, zullen ze het deze keer wel in orde maken”. Nooit heeft het de gewenste resultaten opgeleverd.
Hoe vaak moeten we ons hoofd stoten voordat we beseffen dat een methode niet werkt, en ook niet kan werken? Ook de macht over het geld in handen geven van andere mensen (“betere”mensen waarin we deze keer geloven) zal tot teleurstelling leiden.
Macht van enkelen over het belang van de rest IS nu juist het probleem. De bemanning van die macht, maakt helemaal niets uit.
Er zijn meer dan genoeg oplossingen voor dit probleem. Maar daarvoor is een breed gedragen besef nodig van wat er werkelijk mis is met de huidige situatie. Pas dan ontstaat er draagvlak om tot echte verbetering te komen.
Opnieuw ons vertrouwen geven aan een ander clubje “geloofwaardigen” zal dezelfde resultaten geven als dit altijd gegeven heeft. We kunnen nou eenmaal geen andere resultaten verwachten door hetzelfde te blijven doen.
Kunnen dit blijven herhalen Pieter, dit volgens stap 1 maar we lopen dan ook het risico hier steeds in te verzanden zonder dat een beter begrip ontstaat omtrent de concreet operationele oplossingen en de neveneffecten daarvan. Gezien je betoog neem ik aan dat je jezelf in fase 2-3 positioneert, op dat moment wordt het debat vrij technisch (zelfs rigide) aangezien we dan gaan sleutelen aan het systeem. Wanhoop staat ons misschien nabij wanneer we zien dat oplossingen op de tafel liggen, hoeveel mensen zijn daar écht van op de hoogte? Enige schatting?
Voor de goede orde Pieter, met ‘uitbesteden’ wordt hier bedoeld dat het monetaire beleid werkt in functie van de totale samenleving. Gezien de situatie is er nog heel wat werk om het redelijke evenwicht te herstellen/realiseren, pas nadien zal duidelijk worden hoe een co-creatieve samenleving werkt. Het ontbreekt niet aan middelen, jammer genoeg stellen we vast dat ook politici hier niet altijd vanop de hoogte zijn waardoor tal van – vrijwel onbewust daarvan – perverse effecten gecultiveerd blijven worden.
Er zullen zeker politici zijn die op de hoogte zijn, maar misschien niet allemaal, of slechts weinigen. Maar dat maakt eigenlijk niet uit. De politiek gaat het simpelweg niet oplossen. Ze heeft daar geen belang bij en dus geen motief voor. Net zomin als de slavendrijver met de zweep er belang bij heeft de slaven te bevrijden. Hij is in dienst van de plantage-eigenaar, en het feit dat de slavendrijver slavendrijver is, betekent dat hij meent daar belang bij te hebben.
De enige bestaande mogelijkheid voor de mensheid om het monetaire systeem in dienst te stellen van de totale samenleving, is het zelf in handen te nemen en te houden. Misschien is dat moeilijk, misschien zal het niet gebeuren, maar een andere optie is er gewoon niet.
Het nu in handen geven van de politiek geeft misschien even hoop en geruststelling, maar het zal (zoals altijd) een schijnoplossing blijken te zijn, en tot de zoveelste teleurstelling leiden.
Dat ‘zelf in handen nemen’ is wat Stichting Ons Geld ook voor pleit, we hebben dus een ‘realtime’ initiatief waarvan de uitkomst moet blijken. Politici zijn – net zoals de rest van de bevolking – ook opgevoed volgens het vigerende onderwijssysteem, dit is – zoals we weten – sterk dogmatisch. Heb me daar eens diepgaander over gebogen en dan kom je tot termen zoals pro- en retroactieve inhibitie, weet echter niet of je het zelf zo al eens bekeken hebt. Het komt er finaal op neer dat we economische grondbeginselen naar het collectieve onbewuste hebben verdreven, het terug in herinnering brengen daarvan leidt tot heel andere inzichten waardoor we kunnen/mogen stellen dat we tegen spreekwoordelijke windmolens strijden, letterlijk.
Een impressie : https://inhibitie.wordpress.com/
De Stichting Ons Geld, doet veel goede dingen voor de bewustwording van mensen. Maar ze pleit er zeker niet voor om de geldvoorziening in eigen handen te nemen. Ze dringt aan op een nieuwe overheidsmacht die dat zou moeten gaan doen (4e macht).
Het lijkt me erg naïef om te geloven dat deze nieuwe macht (voor het eerst in de geschiedenis) haar macht zal aanwenden ten bate van de bevolking. Afgezien van het feit dat dit principieel onmogelijk is (we hebben het daar eerder over gehad) , zou ook de ervaring ons kunnen leren dat dit nooit gebeurt.
We hebben inderdaad de grondbeginselen uit het oog verloren. Bijvoorbeeld het beginsel: alle mensen maken (met hun arbeid) alles dat nodig/beschikbaar is, en dus te koop is. Een eerlijk systeem moet het mogelijk maken die arbeid te belonen met een ruilmiddel dat in evenredige mate toegang verleent tot die benodigde zaken, voor al die mensen. Dit beginsel betreft dus iedereen.
Dat wil zeggen dat een dergelijk systeem zowel het eigendom als de verantwoordelijkheid moet zijn van iedereen, en niet van enkelen die er de macht over hebben. De zeggenschap over zo’n systeem uit handen geven aan een “macht” (welke dan ook) leidt altijd tot collectieve afhankelijkheid van die macht.
De macht van enkelen dient nooit de bevolking. De bevolking wordt altijd gedwongen de macht te dienen. Dat zouden we toch door schade en schande geleerd moeten/kunnen hebben. Of moeten gaan leren door het begrijpen van de principiële onmogelijkheid om collectieve en individuele verantwoordelijkheid te delegeren aan enkelen. Of we het nu vanuit ervaring bezien, of vanuit een principiële wetmatigheid, in beide gevallen leidt het tot hetzelfde inzicht: delegeren van verantwoordelijkheid is onmogelijk.
Kwestie van perceptie en persoonlijke invulling Pieter, die vierde macht weerspiegelt ook een ethische upgrade en dat gaat – net zoals je zelf in je artikel aangeeft – in verschillende fasen. Stichting Ons Geld pleit bv ook voor een burgerdividend waardoor we ons steeds bewuster kunnen worden van het geheel. Wat Stichting Ons Geld voorstelt kan principieel ‘overnight’ doorgevoerd worden, in praktijk zal een gefaseerde aanpak raadzamer zijn om de schok niet al te groot te maken. Het is en blijft een ‘als-dan’ verhaal, de ontvlechting (cfr transformatie) van het systeem is waar nu de politieke (collectieve) aandacht naartoe zou moeten gaan. Dit gaat voorbij aan de verankering (+/-) aan de elite, fase 2-3 en het inzichtelijk maken van de sociale alternatieven. Het element van beperkte rationaliteit (gebrek aan correcte info) is hierop van toepassing, aandacht en ontvankelijkheid zijn dan primaire voorwaarden om enig succes te kennen. In weerwil daarvan is WOIII een scenario dat niet onwaarschijnlijk is gezien een aantal destructieve tendensen.
Dat de werkelijke oplossing wellicht te lastig is, betekent niet dat een schijnoplossing daarmee juist is. Dat is geen persoonlijke perceptie, maar een feit.
Precies zoals het een feit is dat “democratie” en “politiek” niet in dienst staan van het volk. Politiek belang is nou eenmaal iets anders dan collectief belang.
Stichting Ons Geld pleit voor een democratisch ingerichte 4e macht. Die 4e macht zou volledig overbodig zijn als de huidige “democratisch gekozen” macht betrouwbaar was.
We zouden nog een 5e, een 6e of een 7e nieuwe “democratische” macht kunnen optuigen, maar het zou niet handig zijn om te denken dat we een ander resultaat zullen krijgen door steeds hetzelfde te blijven doen.
Dat zouden wellicht acceptabele of begrijpelijke alternatieven zijn, zonder al te groot schokeffect, maar ze leiden niet tot werkelijke verbetering. Omdat ze het basale mankement dat de problemen veroorzaakt, niet wegnemen.
Uiteraard Pieter, het is steeds datzelfde ‘als-dan’ verhaal. We kunnen systemen bedenken tot aan de hemel, als ze gekaapt worden door ego- en etnocentrisme dan zal dat niet rechtvaardig zijn. Het is als een open deur intrappen, wat stel je dan concreet voor? Hoe geraken we nu voorbij fase 1 opdat er daadwerkelijk iets kan gebeuren?
1 oplossing: https://herstelderepubliek.wordpress.com/2015/12/28/de-bataafse-bank/
“If you want something done right…”
Weer een prachtig stuk over de nacht van geld maar vooral veel zeuren. Ja er kunnen dingen beter in ons financieel systeem en de echte verbeteringen worden pas goed zichtbaar zodra er een breder draagvlak is maar de visie moet uitdragen worden door leiders die DOEN niet door vrijheidsstrijders die artikelen posten op blogs.
Wat is je plan voor een beter financieel systeem? Als je concreet genoeg bent zal menig investeerder geïnteresseerd te krijgen zijn.
Succes!
Op dit moment hebben grootbezitters de politiek gekaapt onder economische dwang en maatschappelijke chantage via occulte ordes met daarin sleutelfiguren die dat aan lijken te sturen. Als dat opgeschoont kan worden is er hoop. Het wachten is nog steeds op een doorbraak bij het ministerie van “vuiligheid en justitie” want daar is heel wat loos en pas als men daar pas op de plaat maakt in plaats van vlug wat mensen die die sleutefiguren lijken te zijn weg te “poetsen” en weg te promoveren of te moffelen kan er wat mogelijk worden gedaan. Nu regeert een occulte mafia op occulte wijze alle hoogste posten en pas als die opdracht krijgen vanuit de hoogste posities van de metselarijen kan dat werkelijke schoonmaken beginnen, volgens mij als ik het goed gelezen heb zijn dat toch de ware Verlichte zielen of niet?
Als we alles op een rijtje zetten dan past het op een A4-tje, vervolgens komt de daad bij het woord voegen.
Macht (iedere macht) leidt altijd tot dwang en chantage. De bemanning van die macht vervangen, of de instituten van die macht anders vormgeven, verandert daar niets aan. Deze les is eenvoudig te leren uit iedere revolutie in de geschiedenis (en het heden).
De enigen die de macht buitenspel kunnen zetten, zijn de niet-machthebbers (de rest van de wereldbevolking). Zij zijn namelijk de enigen die de macht voeden en in stand houden.
Zodra we in voldoende mate en in voldoende aantallen gaan beseffen dat de macht niet het beste met ons voorheeft, en dat het dus geen goed idee is er nog langer aan te gehoorzamen, zullen we ermee stoppen. En dan is de macht, de voormalige macht geworden.
Mensen aanwijzen (of eraan gehoorzamen) die het doen en laten van alle anderen afdwingen, is gewoon geen goed idee gebleken. Het brengt geen enkel positief resultaat. Het brengt uitsluitend onvrijheid, armoede, oorlog en geweld. Het was een misvatting om te denken dat dit nodig of nuttig zou zijn.
Wat mij betreft is het tijd om van onze fouten te leren en deze misvatting recht te zetten.
Heb je volgens deze gedachtenlijn ook een concreet plan? Ik zeg maar wat, gaan we met een aantal het parlement bezetten en hopen dat ze dat in andere landen ook plots doen? Hoe zie je dat concreet opdat we er zo snel mogelijk aan kunnen beginnen? De impasse ervaart als uiterst pijnlijk, plannen liggen op tafel.
Nogmaals: werkelijke verandering is alleen mogelijk door het ontstaan van voldoende collectief besef over de bestaande onrechtmatigheden. Er is simpelweg geen andere optie. Zodra mensen de benodigde inzichten krijgen, zullen ze dingen anders gaan doen, en daarmee zal de samenleving anders ingericht worden.
De inrichting van de samenleving is op ieder moment het gevolg van hetgeen alle mensen bij elkaar opgeteld doen. Voor dat doen, hebben mensen motieven. De inrichting van de samenleving weerspiegelt daarom altijd die motieven.
Verandering van de inrichting van die samenleving is dus alleen mogelijk als gevolg van verandering van de motieven van mensen.
Dat is ook wat ik aanhaal als natural progression Pieter, als het rendament vanuit het systeem af gaat nemen doordat het Collectief het niet meer pikt of van richting wenst te veranderen, kan men die energie shifting/verplaatsing door de interdepente vehoudingen niet negeren dat zal zich voltrekken als het gevolg van natural law volgens de wetmatigheden van het Universum.
Zal ik niet ontkennen Pieter, het is de eenvoud zelve ware het niet dat mensen soms vreemde neigingen hebben zoals Erich Fromm in kaart heeft gebracht. Het is dan alsof je te doen hebt met een vreemdsoortig Stockholm-syndroom door de machtselite als excuus in te roepen. Herhaal het hier even, op deze manier kan/zal er niets lukken met de gekende achteraf verhalen dat we het eigenlijk wel wisten maar niets gedaan hebben. Of andersom, de ontkenning in “wir haben es ….” redelijk frustrerend voor wie wel kiest voor de broodnodige verandering.
Drie vluchtwegen
Erich Fromm ziet drie verschillende vluchtwegen die de mens gebruikt om zijn vrijheid en verantwoordelijkheid te ontlopen. In elk van de drie vluchtwegen doet de mens afstand van het recht op handhaving van een eigen mening, eigen belangen en eigen geluk.
(1) Autoritarisme
Het eerste is autoritarisme of de neiging om de onafhankelijkheid van het eigen zelf op te geven en dat te doen samensmelten met iemand of iets buiten de eigen persoon teneinde zich de kracht te verschaffen die men zelf mist. De mens wordt de indruk gegeven dat hij alleen geluk zal kennen als hij zich onderwerpt aan deze krachten. In feite beschrijven we hier het conservatisme als een tegenpool van het liberalisme.
(2) Destructivisme
Een tweede vluchtweg is het destructivisme of het gevoel van de eigen machteloosheid tegenover de wereld buiten zichzelf door deze te verwoesten. Deze drift zou voortvloeien uit de individuele en sociale omstandigheden die het leven onderdrukken.
(3) Automatisch conformisme
Tenslotte is er de meest voorkomende vluchtweg, namenlijk het automatisch conformisme. Daarbij houdt het individu op zichzelf te zijn. Hij neemt volledig de persoonlijkheidsvorm aan die hem door zijn culturele omgeving wordt aangeboden en waardoor hij gaat gelijken op datgene wat anderen van hem verwachten.
http://achterdesamenleving.nl/angst-voor-vrijheid/#.VkTg5Xq37tR
Dit zijn inderdaad drie manieren van doen, die voortkomen uit eenzelfde motief (willen vermijden van verantwoordelijkheid). Dat heeft Fromm correct opgemerkt. Alle drie leiden ze uiteindelijk tot eenzelfde realiteit, namelijk onvrijheid. Het motief is dus bepalend voor het uiteindelijke resultaat.
Interessant in deze, is je af te vragen waarom mensen afkerig zijn van verantwoordelijkheid. Daaronder zit namelijk een diepere overtuiging. Of beter gezegd: een diepere misvatting.
De door Fromm beschreven zaken zijn dus symptomatisch. Ze zijn inherent aan een breed gedragen overtuiging/misvatting, en dus niet perse inherent aan mensen.
De mogelijkheid om een onware overtuiging voor waarheid aan te nemen (een misvatting aan te hangen / ons te vergissen) is wel inherent aan mensen. Het is een exponent van vrijheid.
Pas wanneer mensen inzien dat een overtuiging een misvatting is, krijgen ze de kans om deze bij te stellen. En daarmee zal het motief (verantwoordelijkheid ontlopen) veranderen of verdwijnen. Dat zal het handelen veranderen en dus ook het resultaat daarvan (de realiteit).
Bijdragen aan het ontmaskeren van misvattingen is daarmee de enige effectieve manier om bij te dragen aan maatschappelijke verandering.
Volledig met je eens Pieter, je stelt de vraag waarom mensen afkerig zijn van het nemen van die verantwoordelijkheid. Naar mijn mening bekrachtigen mensen pas een idee als ze ook de voordelen ervan inzien, door a priori het niet kennen van de verschillende opties hebben ze niets om zich achter te schragen. Bevrijdende opties worden aangeboden door Stichting Ons Geld, hoeveel mensen weten waar dat nu écht om gaat en wat de neveneffecten daarvan zijn? Proefondervindelijk weten we dat ze bespreekbaar stellen een loodzware opdracht is, niet omdat het zo moeilijk is dan wel door de overwoekering door allerhande desinformatie waardoor we geen helder zicht krijgen op het nieuwe perspectief. Tengevolge daarvan blijven we in cirkeltjes draaien, ondertussen gaat de sociale destructie gewoon verder.
Wat misvattingen betreft, dit wordt door velen bevestigd maar schijnbaar nog niet doorgedrongen tot het collectieve bewustzijn :
Gaston Bachelard stelde dat de geschiedenis van de wetenschap gekenmerkt wordt door een confrontatie met epistemologische obstakels die de vooruitgang van het denken verhinderen. Deze worden niet opgeworpen door de complexiteit van de wereld of de beperkingen van de mens, maar door de manier waarop wordt gedacht. Voor Bachelard werd wetenschappelijkheid dan ook gekenmerkt door een epistemologische breuk met het alledaagse denken.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Epistemische_breuk
We doen en deden ons best.
Fukoshima doet de rest !
Stap 1 kan zijn niet meer te verschijnen op de verkiezingen…zeg maar opkomst nul. Het duidelijkste signaal dat de bevolking het door heeft en ermee stopt!
Terug naar een klein en transparant bestuursorgaan welke bij tour-beurt door de bevolking word vertegenwoordigd uitermate transparant.
Interessante denkpiste, kunnen slechts hypothetisch hierop verder bouwen en stel dat heel de Europese bevolking hieraan meedoet. Wat zou dan de volgende stap zijn in dit scenario?
Het instellen vaan een dictatuur van de huidige machthebbers.
Dat zou te gemakkelijk zijn WIW, dan hoeven we niets meer te doen.
Daarom doen ze het ook. Omdat het gemakkelijk is. Nadeel voor een dictator is dat niemand nog geloof hecht aan wat ze zeggen. Dat is voor de machthebbers het gevaar. Enkel angst kan dan zorgen dat de dictatuur in stand blijft.
We weten het allemaal zo goed, we liefkozen dus die dictators waar je over spreekt.
Misschien interessant om hieraan te koppelen?
Vijf jaar na de start van de financiële crisis, zijn de banken nog steeds te groot en risicovol. Tijd dus voor verandering. Maar hoe begin je een nieuwe bank? Het Belgische NewB laat zien hoe dat moet. ‘Dit is meer dan een bank, dit is een beweging.’ Het begon – heel klassiek – in een café. Marc Bontemps raakte daar alweer vijf jaar geleden met vrienden in discussie over banken. De financiële crisis sloeg toen nog wild om zich heen, en voor de Vlaming was toen al duidelijk dat er behoefte is aan een nieuwe vorm van bankieren. ‘Laten we er zelf één oprichten!’, was de vrolijke conclusie die avond. Wat begon als een discussie, is inmiddels uitgegroeid tot een fenomeen, dat aandacht trekt tot over de landsgrenzen. NewB komt er echt, als het aan mede-oprichter Bontemps ligt.
http://www.ftm.nl/exclusive/nieuwe-bank-belgie-newb/
Werner er is een tweestroom, 1 daarvan is ten dienste aan de mensheid innovatief vernieuwend en oprecht en kan ons zo het nieuwe paradigma verder in laten slaan. De andere afslag is verdere technolgie aanwenden om de mensheid te kooien ten dienste van die oude macht.
Decentralisatie is gewenst op vele vlakken en dat kondigt zich ook overal aan. Het lijkt me mogelijk dat er geweldadig ingegrepen gaat worden op den duur. Maar er is ook wat merkwaardigs aan de hand door de informatie oorlog is de nieuwe james bond film vanuit hollywood een aankaarting tegen het oude systeem. Dus mogelijk is het buigen of barsten voor de aanstuurders, tenzij dit alles slechts een behoorlijke prikkeling voor de mensheid is geweest om wakker te schudden en daarmee actief zelfverantwoording danwel richting te laten geven aan een wenselijk paradigma.
Vind het nog steeds wat moeilijk te geloven dat – de verlichten – deze wereld zoals het nu gaat wensen. Mogelijk heeft het tijd nodig om de rotte appels te verwijderen want ik wens er niet in te geloven dat er ook in die hoge echalons moedigen zijn die ook wakker zijn geworden richting die nieuwe tijd.
Die tweestroom wordt door de chaostheoretici ook bevestigd, er is het zogeheten ‘buikgevoel’ dat er iets fundamenteel aan de hand is en dat er ‘iets’ moet veranderen. Dit alles hoort bij het globaliseringsproces, niet in de vorm van nog meer onderdrukking door machtselites dan wel in de vorm van meer co-creatieve samenwerking, dit is visieverruimend waarin elk deel tot het geheel behoort. Met een moeilijk woord omschreven als de kruiskatalytische cycli, steeds meer omvatting …
Iedere nieuw gevormde sociaal-culturele organisatie omvat en integreert de vroegere vormen en transformeert deze gedeeltelijk. Dit leidt tot een nieuw en hoger systeemniveau waarbinnen de eerdere systemen functionele subsystemen vormen. De totstandkoming van hogere ‘suprasystemen’ ten gevolge van de integratie van voorheen relatief autonome systemen (die voortaan als subsystemen fungeren) is in de systeemtheorie een bekend begrip. Zulke suprasystemen ontstaan als gevolg van het creëren van ‘hypercycli’ waarin de subsystemen in elkaar grijpen onder invloed van cycli die elkaar wederkerig katalyseren : de zogeheten ‘kruiskatalytische cycli’.
Hierdoor worden de subsystemen in toenemende mate afhankelijk van elkaar, terwijl het suprasysteem dat ze gezamenlijk vormen zijn structuur en autonomie verwerft. De met de Nobelprijs voor natuurkunde onderscheiden fysicus Manfred Eigen heeft aangetoond dat de vorming van suprasystemen onder invloed van auto- en kruiskatalytische cycli de grondslag vormt van de evolutie van alle levensvormen op aarde. In de rijke moleculaire ‘soep’ der oeroceanen werden kruiskatalytische cycli door de natuur verkozen boven andere vormen van samenhang, omdat ze in een turbulente omgeving stabieler waren dan ieder ander moleculaire organisatievorm. De fysisch chemicus en expert in thermodynamica Ilya Prigogine werd onderscheiden met de Nobelprijs nadat hij de wijze waarop kruiskatalytische systemen tot de evolutie van complexe systemen leiden had uitgewerkt. Kruiskatalytische systemen zijn ook in de menselijke samenleving werkzaam.
Anders gezegd, aan informatie en prachtig studiewerk geen gebrek.
Inderdaad dank je om dat te delen 🙂 Moet het nog verder in laten werken vanwege het nieuwe ervan maar het is zeker verklarende richting de huidige ogenschijnlijke chaos…..
Komen uit onderstaande inspiratiebron, zeer evenwichtig boek met zowel het negatieve als positieve scenario. Je kan bij bepaalde gebeurtenissen de bladzijde erbij geven, al deze kennis is beschikbaar.
http://www.bol.com/nl/p/het-chaos-punt/1001004004464047/
Ja klopt, die link heb je al vaker gedeeld, inderdaad. In een eerdere discussie kwamen we ook al op dat gelijke punt uit.
Kwestie van geloof in het goede althans men stelt het op de proef, en de werking van de kosmos?
Tenzij….
Ik weet niet zeker of je een eenvoudige boekhoudkundige ingreep tot een kosmisch plan kan rekenen, we weten wel dat de uitkomst een wereld van verschil betekent. Knop omdraaien, zo men zegt.
Dat gedeelte was en is me duidelijk Werner, ik verwees meer naar de kosmische wetmatigheden die chaos mogelijk via natural law, kruiskatalytisch op orde brengt of lijkt te brengen. 🙂
Kan mag men dat bezien als natural progression and selection ?
Interpretatie en persoonlijke meningen zullen daarover verdeeld zijn omwille van de inmenging van angst en onzekerheid, ik ben geneigd te stellen van wel. In het andere geval zouden we het beter weten dan een aantal Nobelprijswinnaars, zoiets is enkel voorbehouden voor politici. 🙂
Water, brood, vis, huis, en dan krijg je geld (luxe).
Nu is het Geld, huis, vis, brood, water.
Een televisie groeit niet in de natuur, das geld, das nep, dat leeft niet, dat heeft betrekkelijke waarde.
Sorry vergat dit mee te nemen in de reactie. Verder heeft Pieter zeker en er al vaker aandacht aan gegeven een punt dat het haast onvermijdelijk lijkt dat er een nieuwe macht komt die ook gecorrumpeerd wordt zij het niet door macht danwel de machtigen die het “spel” tot nu zeer ” goed ” gespeelt hebben. Wat is daar tegen te doen?
Ja Treowd, de geschiedenis heeft dat geleerd en dat zal niemand ontkennen. Wat rest is kiezen voor een paradigmashift of blijven hervallen in mainstream gedachtegoed. Ik weet ook niet wat het worden zal, kan slechts hopen dat een ethische upgrade (cfr paradigmashift) er snel mag komen, de aanhoudende sociale schade is draconisch en mensonterend. Het lijkt er sterk op dat we dit alles heel makkelijk minimaliseren, dat zou mi wel eens heel nefast kunnen worden (cfr WOII), kwestie van realisme en de situatie durven (h)erkennen zoals ze is.
//Wat is daar tegen te doen?//
Ophouden je verantwoordelijkheid af te schuiven op iemand anders dan jezelf en anderen inspireren hetzelfde te doen.
Als je eenmaal de volle verantwoordelijkheid neemt voor je leven zie je dat je ook volle vrijheid hebt.
Je ziet in dat je altijd vrij bent geweest, vrij bent in het nu en vrij zult zijn in de toekomst. Sterker nog onvrijheid is niet mogelijk behalve door geloof te hechten aan een stressvolle gedachte. Dat denken dat je niet vrij was een co creatie van jezelf was die je uit vrije wil bent aangegaan.
Zodra je dit eenmaal inziet, ook wel stap 3 van 5 in het de serie artikelen van slavernij tot vrijheid. Dan kun je vervolgens met stap 4 verder. Je eigen leven zo plezierig mogelijk naar eigen vrije wil en voorkeur inrichten.
Je hebt immorele mensen die je vrije wil en vrijheid willen onderdrukken en vernietigen. Maar jij mag altijd kiezen of je daar in mee wilt gaan of niet. Gandhi liet dit prachtig zien. Je hebt altijd de keuze om niet langer daaraan mee te doen. Vreedzame non coöperatie.
Dus wat kun je doen. Bekijk je fysieke omgeving en alles wat je denkt dat niet deugd in de wereld om je heen, veroordeel het en doe er The Work van Byron Katie op. Alles.
Mensen zouden geen derde wereldoorlog moeten beginnen.
Is dat waar?
Kan ik er zeker van zijn dat dat waar is?
Hoe voel ik me als ik geloof hecht aan deze gedachte?
Hoe denk ik over andere mensen als ik geloof hecht aan deze gedachte?
Hoe behandel ik andere mensen als ik geloof hecht aan deze gedachte?
Hoe voel ik me als ik deze gedachte niet kan denken?
Omkering 1: Mensen zouden wel een derde wereldoorlog moeten beginnen.
Kan ik drie voorbeelden vinden waarin deze statement net zo waar, of meer waar is dan de originele statement?
Omkering 2:
Ik zou geen derde wereldoorlog moeten beginnen.
Kan ik drie voorbeelden vinden waarin deze statement net zo waar, of meer waar is dan de originele statement?
Omkering 3: Ik zou geen oorlog moeten beginnen met mensen die een derde wereld oorlog willen beginnen.
Kan ik drie voorbeelden vinden waarin deze statement net zo waar, of meer waar is dan de originele statement?
Etc.
En dan als je daar je inzichten uit hebt opgedaan op naar de volgende gedachte.
Mensen zouden geen geweld moeten initieren.
Is dat waar?… etc.
Jij ben altijd 100% verantwoordelijk voor je leven en je bent altijd 100% vrij. Je leeft echter als vrij mens in een wereld waarin immoraliteit geinstitutionaliseerd is dus hoe wil je daar verstandig mee om gaan.
En als je inziet dat je 100% verantwoordelijk voor je leven bent, en er niets anders in de realiteit mogelijk is waarom ga je dan niet proberen je leven continue zo goed en plezierig mogelijk proberen te leven? 😀
Dank je voor die uiteenzetting Douwe vanuit een ander perspectief, ik blijf leren en hoop dat ik het kan integreren in mijn denkprocessen. Wil wel even opmerken dat ik persoonlijk niet zo’n hee ja, resonantie voel bij Byron Katie. Wat je gister aanreikte dat was meer herkenning en oog -openend.
“Ophouden je verantwoordelijkheid af te schuiven op iemand anders dan jezelf en anderen inspireren hetzelfde te doen.”
Even besides hetgeen je ook verder prima uiteen zet, dat was meer een vraag over hoe dat systeem-probleem op te lossen. Maar evengoed bedankt 🙂
De simpele methoden die Byron Katie aanreikt is iets wat mensen zelf dienen te doen zodat ze persoonlijk kunnen ervaren wat voor effect het heeft. Ik zou zeggen onderzoek 10 gedachten zo goed en grondig mogelijk en trek daar wat tijd voor uit en dan pas zou ik kijken of je er verder mee wilt. Negatieve geloofssystemen doen er alles aan om zichzelf te verdedigen dus ook mensen weghouden bij methoden die negatieve gedachten en geloofssystemen ontmantelen.
Ik ben eerlijk waar in mijn zoektocht, ook met Bentinho, Bashar, Teal Swan, Channeling Erik en alle andere bronnen die ik bestudeert tot nu toe in mijn leven nog niets simpelers en effectievers tegen gekomen dan haar methode die jezelf in staat stelt systematisch elke gedachte, geloof, geloofsysteem onder het mes te leggen en objectief te onderzoeken, om te keren, de les eruit te leren en daarna laat de gedachte jou los.
Byron Katie haar methode is letterlijk de snelweg naar verlichting omdat het elke gedachte die stress oplevert ontmantelt. En er zijn maar 2 dingen die je kunt doen. Of je hecht geloof aan een gedachte of je onderzoekt het. Simpelweg onderzoek doen naar al je gedachten die niet helemaal goed voelen stelt je in staat alle hersenspoeling en indoctrinatie van ouders, school, de kerk, de maatschappij en bedenkt het verder nog maar te demonteren. En je komt erachter dat wat er overblijft zo mooi en zo vredig, zo sereen, zo in balans met alles is.
Onderzoek doen naar elke gedachte die stress oplevert brengt je bij elke gedachte die je zo onder handen hebt genomen een stap dichter bij de zogenaamde – don’t know mind -. Ook in mijn echte leven merk ik dat mensen die The Work gewoon systematisch hebben gedaan zoveel helderder zijn, het is simpel en enorm krachtig. Ontdek wie je niet bent 😀 En er zijn zeker meer routes naar dat punt maar ik ben niets simpelers, en systematischers tegen gekomen tot nu toe. 6 jarige kinderen kunnen dit letterlijk toepassen. Het is kinderlijk simpel en elke gedachte die je ontmanteld zorgt voor een stukje meer vrijheid en meer openheid voor de rest van je verdere leven.
Het systeem moet worden opgelost? Is het waar? etc.
Wat je doet met je vraag is weer een oplossing buiten jezelf zoeken.
Een corrupt banksysteem is hier om je te dienen.
Een nieuwe wereldoorlog als die er wel of niet komt is er alleen maar om de mensheid te dienen.
Het enige wat mensen kunnen doen is hunzelf bevrijden en verlichten en anderen inspireren hetzelfde te doen.
Je fysieke realiteit is letterlijk een multidimensionale reflectie van jezelf. Als er iets in de buitenwereld in je idee niet deugd duidt dat erop dat er nog een gedachte is in jezelf die niet meer in alignment is met jezelf. Als je eerst alle die gedachten verwijdert dan zul je zien dat wat je nu als extern probleem ziet ook verdwijnt.
Het externe kun je alleen via het interne veranderen. Nog een stukje tekst uit dit artikel wat dit helder illustreert en dan heb ik denk ik wel weer even genoeg gespamd 😀
Why Can’t We Change?
(http://www.byronkatie.com/newsletter_nove08.html)
Nou spammen dat niet , je wenst iets te delen vanuit een gevoelde passie omdat jij het anderen ook gunt het zo te begrijpen zoals jij het zelf als een oplossing ziet en gemak om allerlei levens-stress en ongemak te ontmantelen en tevens mogelijk om te zetten in positieve voor je werkende energie wat ook zijn doorwerking heeft in het systeem. we zijn tenslotte Interdependent vebonden aan elkaar. Meer ook vanuit een gun factor als ik het juist opmerk.
Ik ga het bekijjken maar misschien is het je niet opgevallen dat ik juist qua deze topics wat op de achtergrond blijf, noem me wat vreemd maar “ik draag graag de wereld op mijn schouders”, dat roept me… doet me pijn maar doet me ook leven. En systeem-problemen hebben me altijd al verwonderd …aangaande het waarom moet dat toch zo…. Werner neemt me mee op reis en dat vind ik zeer interessant op een aantal momenten ook zeer leerzaam tevens bevestigend, dus no stressfull toughts over here, it’s more about compassion and knowing that we are all One. Misschien ben ik ook wel eigenwijs 🙂
Toch ik waardeer het overigens wel hoor, thanks!
Klopt idd, ik heb ook lang met veel stressvolle gedachten en een superman complex van ik moet de wereld redden rondgelopen en dit is de weg eruit geweest voor mij. En ik gun anderen die vrijheid ook graag. Maar goed het is altijd aan mensen zelf. Iets met vrije wil enzo. 😀
Als je gewoon je eigen nieuwsgierigheid blijft volgen en regelmatig een integriteitscheck doet qua sturingssysteem en hoe je je voelt dan kan er inderdaad weinig misgaan.
Ik ben zelf ook een groot fan van hoe al deze systemen van limitatie werken. Het is indrukwekkend te noemen wat we als mensheid geschapen hebben. Echte Masters of Limitations zoals Bashar het noemt.
Het banksysteem, overheden, ons onderwijssysteem, kindermisbruik door de elite, hoe mainstream media wordt gekaapt etc. Ik vind ook oprecht fascinered en interessant. Omdat ik The Work had als gereedschap om zo telkens mijn stress weg te halen als dat opkwam was ik des te beter in staat weer verder op onderzoek uit te gaan.
En dit gaat even totaal tegen alle sociale conventies in maar uiteindelijk was het mijn ervaring dat alles 1 is. En als dat besef echt doordringt dan betekend dat elk oordeel over wat goed en kwaad etc. simpelweg wegvalt. Er is alleen contrast en een prachtige diversiteit van potentiele ervaringen om op te doen.
En vanuit die eenheid bekeken is oorlog en kindermisbruik een net zo goed onderdeel van die mogelijkheden als wereldvrede en met zijn allen voedselbossen aanleggen om zo in harmonie met moeder aarde te leven.
Alle weerstand tegen wat is valt weg. Ik wil wat de wereld is. Geen gevecht meer met wat is. En daarmee hield ik juist meer energie over die ik kon steken in wat mijn voorkeur heeft terwijl je weet dat elke optie valide is.
Maar als mensen vragen wat zij kunnen doen om de problemen in de wereld op te lossen dan is het antwoord altijd simpel. Ga zelf onderzoek doen, want een waargenomen extern probleem duidt op een input gedachte die niet op to date is.
Als de reflectie in de spiegel boos kijkt en je wil dat die reflectie wat anders laat zien kun je dat alleen maar veranderen door zelf eerst te veranderen. En zodra jezelf gaat lachen kan de spiegel niet anders dan dat reflecteren.
The physical world doesn’t matter, your state of being matters.
Wat een heerlijke wijsheid (douwe). Had ik net (hi,hi 8 jaar na t posten) nodig.
Zo jong, je bent vast een oude ziel, bedankt.