De meest hardnekkige nobele leugen in onze maatschappij is wellicht het geloof in een externe autoriteit. Oftewel de gedachte dat we de verantwoordelijkheid over ons leven (gedeeltelijk) af kunnen dragen aan een partij buiten onszelf.
Telkens meer mensen leren inzien dat dit geloof niet waar is en begrijpen dat ze altijd zelf verantwoordelijk zijn voor hun leven. Dat ze zelf de verantwoordelijkheid dragen voor hun geloven, gedachten, emoties en handelingen en hoe dat hun wereld vorm geeft.
Er gaat geen dag voorbij waarbij je niet een invloed hebt op de wereld om je heen. Wat jij doet heeft een invloed en jij moet voor jezelf bepalen wat voor verschil je wilt maken.
Om het punt nog eens duidelijk te maken hier de woorden van Pieter Stuurman.
Ik vind het erg interessant om begrip te krijgen van de werking van de mechanismen van de menselijke geest, zowel individueel als collectief.
Lang geleden heb ik opgemerkt dat vrijheid een bijna universeel verlangen is van mensen. In alle culturen en tijden speelde het een rol. Tegelijk merkte ik op dat de inrichting van de samenleving juist vrijheid beperkt. Het viel me toen op dat mensen wel zeggen dat ze vrijheid willen, maar tegelijkertijd ook een leider zoeken die ze vertelt wat ze moeten doen. Dat is dus een paradox.
Ik vroeg me af welk mechanisme hieraan ten grondslag lag. Ik besefte dat er hier sprake was van een denkfout. Mensen willen wel vrijheid, maar geen verantwoordelijkheid. En dat is onverenigbaar. Vrijheid zonder verantwoordelijkheid kan niet bestaan. Wanneer je je eigen keuzes maakt (vrijheid), dan ben je daarvoor volledig zelf verantwoordelijk. Wie anders?
Verantwoordelijkheid, betekent in staat zijn op een constructieve manier ergens op te kunnen reageren.
Mensen willen dus een leider, die verantwoordelijk is voor de keuzes, maar ook vrij zijn. Dat kan niet samen en dat levert dus spanningen op. Iedere vorm van protest is daar een voorbeeld van, maar ook de verhulde machtsstrategieën van de bestuurlijke klasse komen eruit voort. Aan de ene kant voorziet die klasse in een behoefte (de behoefte geleid te worden) maar aan de andere kant beperkt die klasse de vrijheid van de bevolking, en dat onderdeel moet dus uit beeld gehouden worden, anders stuit het op weerstand.
Om die spanning op te lossen, zouden mensen dus eigenlijk een keuze moeten maken: vrijheid met de bijbehorende verantwoordelijkheid, of bestuurd worden en de verantwoordelijkheid bij de leider(s) leggen. Ik heb dat mechanisme al eens beschreven in het stukje “Verandering”.
Toen ik beide mogelijkheden onderzocht, kwam ik tot het inzicht dat de laatste keuze (leider verantwoordelijk maken) logischerwijze onmogelijk is. Alles wat mensen doen heeft een resultaat, dus ook het opvolgen van een leider heeft een resultaat, namelijk dat die leider macht krijgt. En daarvoor is niemand anders verantwoordelijk dan degenen die deze leider macht verlenen door aan hem te gehoorzamen. Het zijn dus de volgers die verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van macht en dus ook voor alle gevolgen daarvan, zoals de bijbehorende onvrijheid. Onvrijheid waarvan ze zelf zeggen die niet te willen.
Dus, ook al willen mensen geen verantwoordelijkheid, ze dragen het toch. Altijd. Of ze nou willen of niet.
Als afdragen van verantwoordelijkheid niet mogelijk is omdat mensen toch altijd verantwoordelijk zijn voor hetgeen ze doen, resteert er eigenlijk geen andere mogelijkheid dan vrijheid. Die vrijheid bestaat altijd en heeft altijd bestaan. Waar het om gaat, is wat mensen ermee doen.
Mensen kunnen alleen onvrijheid ervaren door verantwoordelijkheid bij een externe partij te leggen. Iets wat in de praktijk onmogelijk blijkt.
Wanneer mensen zouden beseffen dat het een illusie is, dan zouden ze dit niet meer doen. En dat kan alleen maar in het besef dat verantwoordelijkheid onontkoombaar is en onlosmakelijk bij het leven hoort. Als dat besef doordringt, dan is er ook geen andere mogelijkheid meer dan aandacht te besteden aan die verantwoordelijkheid. Iets dat nu veel minder gebeurt omdat mensen in de veronderstelling leven dat een ander, een leider, die verantwoordelijkheid draagt, en er daarom onverschillig mee omgaan.
Dat mensen altijd verantwoordelijk zijn, betekent dat ze reeds ook al volledige vrijheid hebben. Mensen zijn dus altijd vrij, zijn het altijd geweest en zullen het altijd zijn. Ze realiseren het zich alleen niet altijd.
Op de hoogte blijven van nieuwe berichten? Like ons op Facebook!
Aanverwante artikelen en informatie:
-) Blog van Pieter Stuurman: pieterstuurman.blogspot.nl
-) Wat drijft de psychopaat
-) Het Patroon van Tirannie – Wees bang, wees bang, wees bang
-) De illusie van macht en de macht van illusie
-) Ordervolgers zijn immorele, domme en laffe mensen
-) Een einde aan de slavernij, stap 1: Liefde & Angst
Heldere artikelen hier!
Vrijheid is een verheven goed wat ingeperkt wordt door die eigen verantwoordelijkheid zowel in praktische als geestelijke zin te ontkennen of er onverschillig mee om te gaan.
Ik ervaar dat ik vrij ben, ik mag best een mening of argumenten aandragen die de werking van het mechanisme op zichzelf in vraag stellen, onderzoek het en onderscheidt het verschil tussen de theoretische aanname en het praktische gedrag die hieraan het gevolg van zijn.
Ik ben een praktische realist, er zijn twee rijken die naast elkaar kunnen bestaan, en dat zijn de spirituele en materiële rijk, het feit is het gedrag waarmee je met beide in een evenwichtige overvloed kunt leven, maar dan dien je wel de verantwoordelijkheid hiervoor zelf te dragen, want de regel is het besef van de oorzaak van een conflict inhoudt dat het antwoord en de redenen die de voorgeschiedenis kunnen weerleggen altijd bij zichzelf te vinden is, nooit bij de ander, dat inzicht is een belangrijke gegeven.
Ik heb meer de gedachte dat het ego zelf de vrijheid permanent probeert te beperken, het gevolg is dat het individu niet begrijpt wat de redenen en de consequenties van diens gedrag zijn of zullen worden, de chaos wordt dieper en groter en je vind jezelf niet meer terug (effect is hierbij dat er alleen instinctieve gedrag overblijft en het denken zo goed als uitgeschakeld is), het is niet onmogelijk om daar uit te raken maar dan heb je gewoon te leren op te houden met de eigen verantwoordelijkheid, door onnodige afleiding en chaos in zichzelf, af te wijzen, ontken niet dat je bestaat en vind je oorsprong opnieuw, stel je eigen uitgangspunten opnieuw in vraag of stel ze opnieuw bij, onderzoek je eigen gedachten in de eerste plaats, niemand anders kan de waarheid ontdekken van hetgeen je zelf hebt aangenomen of jezelf van overtuigd hebt dat die gedachten omgezet naar het gedrag in de praktijk effect zullen hebben om de omgeving, ze merken gewoonweg op dat je jezelf voortdurend aan het veranderen bent en dat je uitstraling naar de omgeving zelf toe een heel rustige indruk opwekt.
Immers hoe meer ik de mensen de vrijheid gun zichzelf te ontwikkelen en de dieperliggende essenties en redenen te begrijpen zijn de antwoorden hierop mogelijk wel bikkelhard maar uiteindelijk snap je dat je jezelf als een ongeleide projectiel in het ongewisse blijft zowel met jezelf als in je relaties met de mensen wat altijd een onterechte strijd blijkt et worden, ik herhaal daarom telkens weer tegenover mijn ouders bvb dat ik bepaalde issues voorlopig nog weiger aan te nemen of op het aanbod in te gaan totdat ik beter begrijp hoe het werkelijk in elkaar steekt, met theoretische aannames en externe adviezen ben ik niets !
Groeten
Verantwoordelijkheid nemen schept vertrouwen, en dat schept vrijheid.
Geen verantwoordelijkheid nemen schept wantrouwen, dat schept achterdocht en controle
Het leven bestaat uit keuzes maken, maar soms is het beter om juist niet te kiezen.
Volgens mij is niet kiezen niet een optie omdat niet kiezen simpelweg inhoud dat je de keuze van anderen volgt.
En als mensen toch altijd moeten kiezen doe het dan vanuit je eigen vrije wil en op datgene wat je hoogste nieuwsgierigheid, interesse, passie heeft.
http://achterdesamenleving.nl/volg-je-hoogste-passie-met-integriteit-en-zonder-verwachtingen/
Natuurlijk is niet kiezen een optie. Waarom zou je moeten kiezen? Wil je een appel of een peer?… of kies je ervoor om helemaal geen fruit te eten..
Durf niet te kiezen en bekijk de planeet van een afstand..
Wil je een appel of een peer is een vals dilemma, dat is een drogreden. Er zijn altijd veel meer keuzes dan 2. En eenieder die je probeert wijs te maken dat je slechts 2 keuzes hebt zou ik wantrouwen en ver bij uit de buurt blijven. Meestal zijn het psychopaten die zich van dat soort logica bedienen.
Je kunt kiezen om beide te eten, om geen te eten, om naar de winkel te gaan en een ananas te kopen. Maar al die dingen zijn een keuze maken.
Je hebt altijd vrije wil. Zelfs kiezen om die niet te gebruiken is een keuze die je uit eigen vrije wil maakt. Je kunt er kortom nooit omheen.
Als mensen dat snappen kunnen ze vanuit hun eigen vrije wil en eigen voorkeur keuzes gaan maken.
Monty. Niet kiezen is ook een keuze
Ook niet kiezen, is een keuze.
Om heel kort te zijn, al die regeltjes, die je opgelegd kreeg door overheid en zorgverzekering kun je laten schrappen als je maar verantwoordelijkheid er voor teruggeeft?
Daarom ben ik als zorgverlener eruit gestapt! De druk werd te groot hierdoor!
Psychopaten zijn mensen die de vrije wil en vrijheid om eigen keuzes te maken van anderen onderdrukken en vernietigen.
Vaak stellen ze je voor het valse dilemma,: of je gehoorzaamd mij en doet wat ik zeg en houdt je aan de regels die ik je opleg, of ik zal je pijn doen of zelfs doden. Het geeft je dus de valse keuze uit je vrijheid beperken door te doen wat zij zeggen inplaats van wat je zelf wilt of je vrijheid beperken door middel van je pijn te doen of levenstijd van je af te nemen.
Ongeacht wat je kiest ben je de sjaak. De oplossing is doorzien dat jij niet hun slaaf bent en dat niemand het recht heeft jouwe vrije wil en vrijheid te vernietigen of te onderdrukken.
Veel over dit soort zaken staat uitgelegd in Het Patroon van Tirannie. Een aanrader!
De grote instanties blinken uit in machtswellust!
Laten zien wie de baas is!
Maar een ding vergeten ze, ‘ ik ben er ook nog’?
Bewustzijn is de basis voor verantwoordelijkheid.
Ik heb daar een stukje over geschreven nav het MH17 drama:
Het MH17 drama en verantwoordelijkheid
http://blikopnosjournaal.blogspot.nl/2015/06/het-mh17-drama-en-verantwoordelijkheid.html
Groeten, Ben