Dit artikel is geschreven door Pieter Stuurman
Alle mechanismen in het universum (en dus ook op aarde) verlopen volmaakt. Alles gaat via de onveranderbare wetmatigheden der natuur. Al die mechanismen hebben betrekking op oorzaak en gevolg: als je er aan de ene kant iets instopt, komt er aan de andere kant iets uit. Wat eruit komt, wordt dus bepaald door wat je erin stopt.
Het tussenliggende mechanisme ligt vast. Als er iets uitkomt dat niet naar onze zin is, dan ligt dat dus altijd aan hetgeen we erin gestopt hebben.
We kunnen dan klagen over het tegenvallende resultaat, we kunnen ertegen protesteren, of we kunnen dozijnen petities tekenen. Maar dat verandert er helemaal niets aan. Het enige dat erop zit, is er voortaan iets anders instoppen.
Wat hebben we erin gestopt dat het teleurstellende resultaat opleverde? We dachten, verwachtten, hoopten dat er een positief resultaat zou komen (we deden het met de beste intenties), maar het viel tegen. We vergisten ons. Wat was de vergissing?
Alleen door ernaar te kijken, kan er begrip ontstaan over het verband tussen input en output, begrip over het tussenliggende mechanisme. En dan kun je er de volgende keer iets instoppen wat wel een bevredigend resultaat oplevert. Dat kan alleen als je beseft dat je eigen input het onbevredigende resultaat voortbracht. Dit besef heet verantwoordelijkheid nemen.
Verantwoordelijkheid nemen brengt dus de mogelijkheid om resultaten in overeenstemming te krijgen met intenties. Als mij het resultaat niet bevalt, kan ik voortaan iets op een andere manier doen. Met een ander resultaat.
Als we een ander resultaat willen zullen we zelf een andere input moeten gebruiken. Klagen helpt niet, verantwoordelijkheid nemen wel.
Ik zou natuurlijk ook kunnen proberen dat over te laten aan anderen. Daarmee zou ik zeggen: het resultaat bevalt me niet, maar desondanks wil ik hetzelfde blijven doen; JULLIE moeten dingen anders doen om het door mij gewenste resultaat te genereren. Ik geef daarmee de verantwoordelijkheid voor het resultaat aan die anderen.
Maar of die anderen dat ook werkelijk zullen doen, daarover heb ik niks te vertellen. Ik heb alleen iets over mijn eigen gedrag te vertellen. Wanneer ik wil dat anderen het door mij gewenste resultaat genereren, dan word ik afhankelijk van de medewerking van anderen. Wat zij doen wordt dan bepalend voor het resultaat. Zij bepalen dan immers hoe de resultaten eruit zien, en ik moet nog maar zien of dat naar mijn zin zal zijn of niet. Ik geef daarmee die anderen macht over mij.
Als de resultaten dan niet naar mijn zin zijn, kan ik die anderen smeken om het anders te doen zodat het wel naar mijn zin wordt. Maar ik blijf afhankelijk van hun wil. En afhankelijk betekent onvrij.
Met het weggeven van verantwoordelijkheid, geef ik anderen macht over mij en maak ik mijzelf onvrij. En ik doe dat helemaal zelf. Daarvoor ben ik verantwoordelijk. Het is dus niet gelukt om mijn verantwoordelijkheid weg te geven.
Ook dit is dus weer een eenvoudig mechanisme, een wetmatigheid. Klagen over de uitkomst (onvrijheid) is dus zinloos. Je hebt iets in het mechanisme gestopt (poging tot afdragen van verantwoordelijkheid), en wat er vervolgens uitkomt, is onvermijdelijk (onvrijheid).
Als dat niet bevalt, dan kun je dat aanvaarden, of er iets anders instoppen. In dit geval betekent dit dus: verantwoordelijkheid nemen voor wat je zelf doet. En daarmee voor het resultaat daarvan: vrijheid.
Aanverwante artikelen en informatie:
-) Blog van Pieter Stuurman
-) Overige artikelen van Pieter Stuurman op Achter de Samenleving
-) Verantwoordelijkheid is vrijheid
-) Verandering
Op de hoogte blijven van nieuwe berichten? Like ons op Facebook en/of volg ons op Twitter!
Een nieuw gezichtspunt leren kennen, iets geleerd en/of gelachen? Overweeg een donatie/vrijwillig abonnement.
Dank voor je heldere uitleg Pieter.
Ik merk soms dat mensen in mijn omgeving zeer met precies dit onderwerp strijden. Ze willen dat een externe partij hun leven voor hun verandert.
Soms wordt dit ook gekoppeld aan het ervaren van geluk. Ze geloven dat hun omgeving moet veranderen voordat ze geluk kunnen/mogen ervaren.
Heb jij wellicht tips in aanvulling op deze heldere uitleg wat mensen zou kunnen helpen inzien dat ze eerst zelf zullen moeten veranderen voordat ze dit gereflecteerd kunnen zien in hun omgeving?
Als je gelooft dat dat de omgeving bepalend is voor je geluk, dan ben je logischerwijze volledig afhankelijk van die omgeving voor het al dan niet beleven van geluk. Het leidt onvermijdelijk tot gevoelens van onvrijheid en kwetsbaarheid.
Natuurlijk heeft de omgeving invloed. Het is de context waarbinnen we onszelf beleven. We beleven onszelf in relatie tot onze omgeving. Maar pogingen die omgeving te controleren, naar onze zin om te vormen, of zich te laten aanpassen aan onze persoonlijke voorkeuren, is een ongelofelijk omslachtige en daarom heilloze weg. We zijn simpelweg niet bij machte dit voor elkaar te krijgen, al was het maar omdat andere mensen weer andere voorkeuren hebben, en zich dus nooit allemaal zo gedragen als je zou willen.
Om deze reden is de omgeving voor het belangrijkste deel een gegeven. Binnen dat gegeven hebben we de vrijheid om verantwoordelijkheid te nemen voor ons eigen geluk en welzijn. Wanneer we die verantwoordelijkheid bij de omgeving leggen, dan creëren we een voorwaarde om gelukkig te zijn: eerst moet de omgeving naar mijn zin zijn, en dan pas kan ik gelukkig worden.
De omgeving heeft niet alleen invloed op ons, maar wij hebben dat ook op onze omgeving. Een gelukkig mens verandert weliswaar niet de hele omgeving (omdat deze ook door andere mensen ingericht wordt) maar de omgeving reageert wel degelijk anders op iemand die positief en gelukkig in het leven staat dan op iemand die zichzelf opstelt als slachtoffer van dat leven.
Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen geluk, binnen de context van de omgeving, is allesbepalend voor beleving van je eigen levenskwaliteit, EN draagt een beetje bij aan de kwaliteit van de omgeving. Die verantwoordelijkheid afwentelen op de omgeving doet voor allebei het tegenovergestelde.
// Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen geluk, binnen de context van de omgeving, is allesbepalend voor beleving van je eigen levenskwaliteit, EN draagt een beetje bij aan de kwaliteit van de omgeving. Die verantwoordelijkheid afwentelen op de omgeving doet voor allebei het tegenovergestelde. //
Dank voor deze heldere samenvatting.
Ik merk dat Abraham, Bentinho en Bashar dit ook telkens weer opnieuw melden. Inplaats van je geluk afhankelijk te maken van je omgeving, is het zaak eerst jezelf zo goed en gelukkig mogelijk te voelen. Doordat je eigen staat van zijn dan verandert ga je automatisch anders naar de omgeving kijken en ga je ook andere keuzes maken waardoor daardoor vervolgens je omgeving ook verandert.
In die zin is het dan de vraag hoe mensen zichzelf beter kunnen gaan voelen in het nu en hoe ze dit kunnen doen onafhankelijk van hun directe omgeving zo goed als dat gaat.
Zelf kom ik dan uit bij:
-) Eventuele gedachten die niet goed voelen onderzoeken en ontmantelen.
-) Wellicht deze 10 veelgebruikte manieren die mensen gebruiken om zichzelf goed / beter te voelen nakijken en wat je aanspreekt toe te gaan passen.
-) Gedachten gebruiken om jezelf goed te voelen door de best voelende gedachte waar je toegang tot hebt in het moment te kiezen.
-) Je innerlijke nieuwsgierigheid, interesse, passie te gaan volgen met integriteit en zonder verwachtingen.
Heb jij wellicht zelf ook nog tips, inzichten etc. hoe mensen zich vanuit zichzelf beter, goed kunnen laten voelen?
Wat voor mij erg goed werkt is dit:
De dingen die ik waardeer in andere mensen, zijn zaken waar ik blijkbaar waarde aan hecht. Zaken die me een goed gevoel geven over de ander.
Door die eigenschappen (of manieren van denken/doen) ook in mijzelf te vinden en ze toe te passen, zal ik me ook goed over mezelf voelen. Dezelfde waardering die ik voor de ander had, zal ik voor mijzelf hebben.
Gelukkig zijn is niets anders dan waardering hebben voor mijzelf, oftewel voor mijn leven.
Helder, dank!
Wederom interessant artikel Pieter, vraag is welke informatie je in de machine stopt en met welke doelstelling. Verschillende doelstellingen maken dat er nogal wat conflict kan ontstaan, keuzes worden namelijk in functie daarvan gemaakt. Deze dynamiek vinden we ook terug in het zogeheten Elaboration Likelihood Model, de proef op de som maakt snel duidelijk hoe dit mechanisme van ‘input-output’ werkt, ook hier speelt – zeer vaak geheel onbewust daarvan – de tirannie van de meerderheid een prominente rol. Pro forma:
Het ELM onderscheidt twee routes die tot overtuiging kunnen leiden: de centrale route (Engels: central route) en de indirecte route (Engels: peripheral route). Processen die via de centrale route verlopen vereisen een grote mate van aandacht, waardoor ze geneigd zijn dominant aanwezig te zijn onder condities die een grote mate van uitgesprokenheid stimuleren. Centrale routeprocessen onderwerpen een overtuigend bedoelde boodschap (zoals een voordracht of reclame) aan een nauwgezet onderzoek om de waarde van de gebruikte argumenten te kunnen beoordelen. De uitkomst of de boodschap al dan niet overtuigend gevonden wordt is afhankelijk van de unieke cognitieve reacties van de ontvanger (dat wil zeggen, de richting en mate waarin zijn of haar attitudes veranderen).
https://nl.wikipedia.org/wiki/Elaboration_likelihood_model
Als men de verwachting bij een input weg laat dan is de output altijd iets waar je mee verder kunt.
Want:
” Alle mechanismen in het universum (en dus ook op aarde) verlopen volmaakt. Alles gaat via de onveranderbare wetmatigheden der natuur”
Laat de verwachting los en ben bewust van de reis naar de input…want ook op dat pad kan er een afslag ontstaan..en dus een nieuwe input..
Go with the flow…
@ Claudia,
Klopt helemaal.
Een verwachting (of een verlangen) is een vooraf omlijnd beeld van een gewenst resultaat. De aandacht komt dan op de gewenste output (de toekomst) te liggen, en dat gaat ten koste van de aandacht voor (en dus de kwaliteit van) de input (het NU). En omdat de output bepaald wordt door de input, gaat dit ten koste van de kwaliteit van die output/het resultaat. Anders gezegd: verwachtingen leiden onvermijdelijk tot teleurstelling.
De aandacht richten op de kwaliteit van de input (oftewel NU het juiste doen), leidt vanzelf tot het best mogelijke resultaat, hoe dit er dan ook precies uit moge zien.
Het idee dat het nodig is een vastomlijnd resultaat te verwachten of te verlangen en daar de aandacht op te richten, is daarmee een misvatting. En misvattingen zijn de enige oorzaak van teleurstellende resultaten.
Dat zou leuk zijn Claudia, jammer genoeg zijn er verschillende ‘flows’ die mensen volgen. Wat zou volgens jou het resultaat worden wanneer er geen verwachting meer is?
Is je vraag niet wat tegenstrijdig. Het idee is juist dat mensen geen verwachtingen hebben. Het is wat paradoxaal om iemand die dat aangeeft jouw vervolgens te verspellen wat er zal gebeuren. Geen verwachtingen van jezelf noch van een ander.
Wat ik op dit moment begrijp is het belangrijkste dat je jezelf zo goed mogelijk laat voelen in het moment. Vanuit dat goed voelen ga je als je geinspireerd wordt actie ondernemen. En vervolgens maak je je staat van zijn totaal onafhankelijk van de uitkomst. Dus je blijft jezelf continue focussen op jezelf zo goed mogelijk voelen in het moment.
Kortom laat hoe jij jezelf voelt zoveel mogelijk van binnenuit komen en laat je fysieke realiteit zo min mogelijk van invloed zijn op hoe jij jezelf voelt. Juist door jezelf altijd goed te voelen van binnenuit ben je vervolgens veel beter in stand om op een constructieve manier met je fysieke omgeving om te gaan.
Interessante vragen Douwe, ik behoed me vooral voor romantisch escapisme wat leidt tot een ‘goed gevoel’ show die mist aan congruentie met het immense lijden waaraan onze wereld deelachtig is. Het is op zich al een hele opgave om dat lijden daadwerkelijk onder ogen te durven zien, iets dat – niet onbegrijpelijk – liever zal vermeden worden aangezien we dan ook dat lijden in ons dienen op te nemen om er vervolgens ook iets aan te doen. De perceptie en interpretatie is wat dat betreft zeer fijn- en contextgevoelig, net zoals de psyche tal van afweermechanismen en vluchtwegen kent.
Met deze intro kom ik tot dat begrip ‘go with the flow’, we horen deze mantra vaak opperen maar een ‘flow’ heeft mi de neiging ergens naartoe te gaan. Hierbinnen kunnen we alvast een onderscheid maken tussen de verticale en horizontale flow, deze zijn verweven omwille van het leven zelf. Met ‘verticaal’ verwijs ik naar onze potentie tot zelfrealisatie, met ‘horizontaal’ naar het ‘evolutionaire (tijdruimtelijke) imperatief’ dat de potentie tot steeds meer harmonisatie in zich herbergt.
De wellicht indringende vraag stelt zich hoe iemand een goed gevoel kan hebben bij het beschouwen van dit mensonterende drama waar we elke dag getuige van zijn? Persoonljk kan ik daar – tenzij een surrogaat dat ik mezelf moet aanpraten – geen goed gevoel aan overhouden, tegelijkertijd spoort het aan om spontaan (go with flow?) de situatie te verbeteren. Anders gezegd, er is geen EN wel een verwachting naargelang hoe we dit percipiëren, de paradox wordt opgeheven als een ingebakken drijfveer om vrede na te streven. En die impuls komt van binnenuit, vanuit de bron die we in wezen zijn.
Heb je de video van Teal Swan over dit onderwerp bekeken die ik vandaag opnieuw gepost heb? Zij gaat hier heel uitgebreid op in.
Contrast ervaren is noodzakelijk en zelfs dienstbaar in deze fysieke realiteit. Door contrast te ervaren kom je erachter wat minder je voorkeur heeft en wat meer je voorkeur heeft.
Vervolgens is het een moeilijk maar essentiele stap om je focus te richten op datgene wat je liever wilt. Dus als je bijv qua geldsysteem erachter komt dat dit huidige sterk gecentraliseerde geldsysteem heftig geparasiteerd wordt dan ontstaat de wens om een eerlijker geldsysteem te gaan gebruiken. Als je daarop gaat focussen, door bijvoorbeeld eerlijk geld in de google en de youtube in te typen kom je dan wellicht oplossingen tegen die je aanspreken. Die kun je vervolgens gaan onderzoeken en daar je focus en aandacht op gaan richten.
Door jezelf slecht te laten voelen vanuit je omstandigheden onkracht je jezelf eigenlijk. Het is veel effectiever om heel rationeel te blijven en jezelf zo goed mogelijk te laten voelen zodat je vanuit dat goede gevoel je jezelf actief kunt gaan focussen op wat je liever wilt.
Om een voorbeeld te geven. Ben je bekend met deze startpagina van Complementaire economie? Je zou daar eens doorheen kunnen kijken en een top 3 van initiatieven die je aanspreken kunnen uitkiezen en kunnen kijken of je die initiatieven kunt meehelpen op de een of andere manier.
Ik ken overigens de mensen van de OnsGeld beweging ook goed dus mocht je interesse hebben om een Belgische tak te beginnen dan breng ik je graag met ze in contact.
Ik maak het soms eenvoudig Douwe, al dergelijke youtubes en aanbevelingen waardeer ik ten zeerste, dat is m’n bekommernis al lang niet meer en het aanbod is werkelijk immens. Echter, ik stel nuchter vast dat er ook destructieve flows bestaan waardoor WOIII helemaal geen doemgedachte is maar bijzonder waarschijnlijk te achten. Naar welke kant het dubbeltje zal vallen weten we nog niet, het zou wel kunnen betekenen dat we ons zodanig hebben beziggehouden met de ‘goedgevoelshow’ om morgen plots wakker te worden in een nachtmerrie. Ik weet het Douwe, dit zijn allerminste prettige gedachten maar des te meer een uitnodiging (uitdaging?) om onze morele verantwoordelijkheidszin te laten gelden. Anders gezegd, ook de ‘goedgevoelshow’ is voor sterke nuancering en interpretatie vatbaar.
Er zou geen derde wereld oorlog moeten komen.
Mensen zouden geen oorlog moeten beginnen.
Is dat waar?.. etc. Heb je hier ooit The Work van Byron Katie op toegepast? Zo niet wellicht interessant om eens te doen om te kijken of dat eventueel nog inzichten oplevert die je anders naar deze materie laat kijken. Ik heb dat een tijdje geleden gedaan omdat dit mij ook dwars zat en dat was best interessant.
Het punt is nu eenmaal dat mensen een wereld scheppen afhankelijk van de input van hun gedachten. Als mensen hun eigen stressvolle gedachten niet onderzoeken gebruiken ze die gedachten om hun wereld mee te scheppen en scheppen daarmee een stressvolle wereld.
In die zin ben jij oorlog aan het voeren in je hoofd met het idee dat er een derde wereld oorlog kan komen. En daardoor voel je je slecht, en daardoor ben je minder goed instaat om een wereld te scheppen die naar je eigen voorkeur is omdat je je aandacht hebt zitten op het bestrijden van een wereld die je niet wilt.
@ Werner:
Oorlog is het gevolg van een collectieve misvatting. Die misvatting is gebaseerd op de overtuiging dat de omgeving bepalend is voor de kwaliteit van leven, en daarom – desnoods met geweld – gecorrigeerd moet worden. Oorlog is daar het resultaat van.
Een collectieve misvatting is een misvatting die door veel mensen wordt aangehangen. Het leidt tot collectieve problemen (zoals oorlog). De gedachte dat je individueel het resultaat van een collectieve misvatting (oorlog) moet of kan veranderen, is een grove zelfoverschatting en leidt gegarandeerd tot teleurstelling.
Daarnaast is ook die gedachte gericht op het corrigeren van de omgeving. Het zal op weerstand (strijd) stuiten van mensen die iets anders prefereren dan jij.
Je “span of control” gaat simpelweg niet verder dan het nemen van verantwoordelijkheid over je eigen denken en doen, en de bijdrage die je daarmee levert aan het collectief (één zevenmiljardste deel, wereldwijd gezien).
Wanneer anderen opmerken dat jij, ondanks een (inderdaad) wereld vol onrecht en geweld, gelukkig kunt zijn, dan zou dit die anderen kunnen inspireren om dat ook te doen. Daarmee laat je zien dat het niet absoluut noodzakelijk is dat die wereld (desnoods met geweld) eerst naar de eigen voorkeur moet worden ingericht om een goed leven te kunnen leiden. En daarmee draag je bij aan het ontmantelen van het motief achter oorlog.
Dat is, naast het nemen van verantwoordelijkheid voor jezelf, je mogelijke bijdrage aan het collectief. En dit geldt voor alle leden van het collectief, oftewel voor alle individuen waaruit dat collectief bestaat.
Zoals ik – tot m’n eigen gefrustreerde verveling – tracht te zeggen, het ontbreekt niet aan oplossingen dan wel aan aandacht en ontvankelijkheid om er ook iets mee te doen. Jij en ik kunnen Byron Katie toepassen, net zoals vele anderen dat kunnen, hoe meer hoe liever natuurlijk. Maar ook pragmatisme en realisme lijkt niet ongepast, wat doe je bv als straks de Chinezen en de Russen dan toch de Amerikanen uit het spel schrijven door de USD als reservemunt te verlaten? Anders gezegd, een absurd economisch systeem komt met even absurde neveneffecten en het slachtofferen van miljoenen om redenen die ook absurd zijn. Het enige dat we dan nog kunnen zeggen is dat Byron Katie gelijk had, net zoals vele anderen die in onze boekenrekken staan te pronken. Evolutie komt met goed en slecht nieuws, een kwestie van menselijke keuzes wat het worden zal. Ik schrijf alvast nog eens een mailtje naar onze regering om aandacht te vragen voor de sociale alternatieven, wie doet mee? 🙂
Wat kan ik zeggen Pieter, ik zou het oneens met je willen zijn maar dat kan ik niet tenzij ik mezelf zou bedriegen. We kunnen inmiddels een berg aan misvattingen opsommen en ter dialoog stellen, dat is de input volgens je artikel. Vanavond op het nieuws zien we de output, er lijkt nog veel werk aan de winkel. 🙂
//Maar ook pragmatisme en realisme lijkt niet ongepast, wat doe je bv als straks de Chinezen en de Russen dan toch de Amerikanen uit het spel schrijven door de USD als reservemunt te verlaten?//
Wat is er pragmatisch en realistisch aan jezelf slecht te laten voelen over een hypothetische toekomst? 😀
Wat voor invloed heb jij op of dat wel of niet zal gebeuren?
Wat voor invloed heb jij op wat je zelf denkt en voelt?
Vanuit welke positie kun je beter de mensen om je heen van dienst zijn, vanuit een gezonde, heldere en blije geest? Of vanuit een depressieve, doemdenkende geest?
Als je nu begint met gemeenschapstuinen en voedseltuinen aanleggen in je buurt dan heb je in ieder geval wat te eten mocht het hele systeem in elkaar klappen.
http://www.permacultuurnederland.org 😉
Er bestaat een grote tuin ergens in deze wereld Douwe, we noemen het wereld. Zoals ik zei, ik behoed me voor romantisch escapisme, het triggert m’n cortisolgehalte en angstgevoelens die me spontaan in beweging zetten. 🙂
Uit persoonlijke ervaring kan ik zeggen dat als je gedreven wordt door je angstgevoelens om actie te nemen je een wereld schept die je angstgevoelens zullen reflecteren. Zie nogmaals de cyclus van creatie van Pieter Stuurman en vervolgens het innerlijke sturingssysteem wat via gevoel werkt.
Je bent op die manier een cirkel aan het scheppen waar je niet uit komt totdat je leert begrijpen dat het je eigen input is in de cyclus van creatie die je continue weerspiegelt ziet in je fysieke wereld om je heen.
En als je dit eenmaal begrijpt en je snapt dat de kwaliteit van je eigen gedachten direct in verhouding staat tot wat je schept via de cyclus van creatie dan zul je zien dat de nummer 1 priotieit van eenieder is om zijn of haar eigen gedachten te onderzoeken op waarheid. En alleen goed voelende gedachten te gebruiken om de cyclus van creatie mee te activeren.
Op het moment dat je ophoudt al je slecht voelende gedachten te gebruiken om de wereld om je heen te scheppen en inplaats daarvan alleen goed voelende gedachten gaat gebruiken in je cyclus van creatie dan zul je zien hoe dat zal resulteren in een andere reflectie in de buitenwereld. Maar je zult dit zelf moeten gaan toepassen zodat je hier zelf ervaring mee kunt gaan opdoen.
Zolang je niet begrijpt of niet de verantwoordelijkheid wilt nemen voor de kwaliteit van je eigen gedachten en dus je input voor de cyclus van creatie, zul je continue tegen dezelfde muren aan blijven lopen.
Het is altijd nuanceerbaar Douwe, voor de emotie angst is dat net zo en dat is sterk afhankelijk van de bron van die angst. Angst is zowel een goede als slechte raadgever, dit simpelweg ter vermijding van ontkenning van de gevaren die op ons afkomen. Het leven komt met leuke en minder leuke scenario’s, we kunnen de minder leuke ook weglachen door ons te verankeren aan de goedgevoelshow dat ons immuun maakt voor wat er écht speelt vandaag. Durf ook naar die angst te kijken en deze te doorleven, dit zal misschien geen pretje zijn maar het risico op zelfbedrog en auto-immuniteit wordt er wel minder door.
Angst is een emotie, een niet goed voelende emotie, een signaal van je hogere zelf dat wat je denkt niet in overeenkomst is met je hogere perspectief, een signaal dat de definities die je hanteert een update kunnen gebruiken.
Als je de cyclus van creatie kent, als je het innerlijke sturingssysteem begrijpt, als je in staat bent om gedachten te onderzoeken en er zo van te leren, dan weet je dat slecht voelende gedachten gebruiken als input voor je cyclus van creatie buitengewoon onnozel is.
Het zijn juist mensen die vanuit angst de wereld scheppen oorlogen beginnen, het zijn juist mensen die vanuit angst economische systemen ontwerpen en implementeren die ten koste gaan van andere mensen.
Geloof me niet, maar onderzoek dit voor jezelf, ga het zelf uitproberen.
Jezelf bewust in angstgevoelens houden is in mijn ogen niets meer dan emotionele automutilatie. Dat gun ik geen mens en mensen die geloven dat het goed is dat zichzelf aan te doen zijn in mijn ogen zeer verward.
//Wat is er pragmatisch en realistisch aan jezelf slecht te laten voelen over een hypothetische toekomst? Wat voor invloed heb jij op of dat wel of niet zal gebeuren? Wat voor invloed heb jij op wat je zelf denkt en voelt? Vanuit welke positie kun je beter de mensen om je heen van dienst zijn, vanuit een gezonde, heldere en blije geest? Of vanuit een depressieve, doemdenkende geest?//
Hypothetische doch pragmatische oefening Douwe, het volgende doet zich voor:
(1) duizend mensen zitten gevangen en schreeuwen om hulp
(2) jij staat buiten de gevangenis en hebt een sleutel om die mensen te bevrijden
(3) je hebt ook een boek gelezen van Byron Katie om niets meer te verlangen/veranderen
Wat zou je doen in deze situatie?
//(3) je hebt ook een boek gelezen van Byron Katie om niets meer te verlangen/veranderen//
Je gelooft blijkbaar dat Byron Katie mensen zou leren om niets meer te verlangen of te veranderen. Dat klopt niet. Dat is een onjuiste aanname van je kant, een onjuist gedachte, wellicht zelfs geloof als je die gedachte vaak hebt gedacht. 😀
Het enige wat Byron Katie doet is mensen een simpele en systematische methode aanreiken om hun niet goed voelende gedachten te onderzoeken en om te keren. Het is een methode tot zelfonderzoek van je eigen gedachten, geloven, en geloofssystemen. En zij doet verder niets, als iemand al iets doet zijn het de mensen zelf die deze methode gebruiken om hun eigen gedachten te onderzoeken.
Mensen hoeven zelf niet ongelukkig te zijn om anderen te kunnen helpen. Sterker nog gelukkige, heldere mensen zijn beter in staat om anderen te helpen.
Dus of mensen wel of niet hun stressvolle gedachten geloven verandert niets aan hun capaciteit om empathie te hebben, het verandert niets aan hun capaciteit om andere mensen wel of niet te helpen.
Vrije wil wordt altijd gerespecteerd dus het is volledig aan mensen zelf of ze hun mentale lijden wel of niet willen oplossen. Mochten mensen er genoeg van hebben weet dan dat er methodes beschikbaar zijn die je kunnen assisteren in het oplossen van je eigen geschapen lijden.
Echter als je de cyclus van creatie kent en begrijpt en voor jezelf inziet dat dat inderdaad is hoe de wereld werkt, waarom zou je dan ooit nog die cyclus van creatie aanzwengelen met slecht voelende gedachten? Dat is simpelweg onverantwoord naar jezelf toe. Je bent dan namelijk willens en wetens een suboptimale realiteit voor jezelf aan het scheppen…
Had Byron beter niet vermeld, was even in verwarring met andere raadgevingen om niets meer te verlangen. Herhaal even de aangepaste oefening.
(1) duizend mensen zitten gevangen en schreeuwen om hulp
(2) jij staat buiten de gevangenis en hebt een sleutel om die mensen te bevrijden
(3) je hebt ook een boek gelezen van om niets meer te willen verlangen/veranderen
Als ik je goed begrijp dan zou je die mensen in de gevangenis niet helpen wanneer dat je eigen goed gevoel in het gedrangt brengt, mag ik dat zo vertalen? Dit brengt ons tot een zwaar morele kwestie, jij bezit immers de sleutel. Hoe ga je daar mee om?
//(3) je hebt ook een boek gelezen van om niets meer te willen verlangen/veranderen//
Ook dit klopt niet, nergens zeg ik dat je niets zou moeten verlangen/veranderen. Wederom een foute aanname van je kant.
Het enige wat er werd gezegd waar je wellicht naar verwijst is dat het verstandig is geen verwachtingen te hebben over een specifieke uitkomst als je input levert. Volg je interesse en passie, met integriteit en zonder verwachtingen. Pieter legt volgens mij heel helder uit waarom niet. En anders kun je ook het artikel daarover nog eens herlezen.
Het is prima om zaken te verlangen. Dat is precies waarom je hier op aarde bent. Je ervaart contrast komt erachter wat wel en niet je voorkeur heeft en zo ontwikkel je verlangens naar wat je graag meer zou willen ervaren. Dit is de motor van continue expansie.
Daarnaast verandert de wereld continue en ben jij een medeschepper in deze realiteit. Het is volslagen onmogelijk om niets te veranderen hoe hard je ook zou proberen. Everything changes is zelfs een universele wet volgens Bashar.
En om je even vriendelijk doch dringend tot de orde te roepen, blijkbaar heb je iets niet goed begrepen en stel je daardoor tweemaal een in mijn ogen vrij aparte vraag gebaseerd op incorrecte aannames van jouw kant. Hierdoor beginnen je reacties een beetje op stropoppen te lijken.
Ik denk dat het verstandiger is, bij jezelf even na te gaan waarom je deze materie blijkbaar verkeerd begrepen hebt. Bekijk gewoon de informatie die tot je beschikking staat nog eens rustig en probeer voor jezelf uit te vogelen wat je verkeert begrepen hebt en wat dus de achterliggende reden is dat je deze rare vragen stelt met je verkeerde aannames erin.
Fijne reactie Douwe, het is evident om ons hart te volgen en die mensen te bevrijden als je de sleutel in handen hebt, kwestie van gezond verstand, normen, waarden en ethiek. Ons eenvoudige scenario wijzigt nu.
(1) er zitten duizend mensen gevangen en schreeuwen om hulp
(2) politiek heeft de sleutel in handen om ze te bevrijden
(3) ze weigeren/negeren om die sleutel te gebruiken
Deze situatie wekt onze frustratie en de gevolgen zijn pervers, het aanhouden van deze situatie zal ook de spanning op de spits drijven met alle gevolgen van dien. Het geheel kan terecht onze angst opwekken waar we op deze of gene manier reageren.
Dan komen we terug tot het verhaal van Pieter en de input van informatie, die informatie (cfr sleutel) ligt op de tafel van politiek, letterlijk. Het element van beperkte rationaliteit (gebrek aan informatie) kan dus niet ingeroepen worden als excuus.
//(2) politiek heeft de sleutel in handen om ze te bevrijden//
Dit is een foutieve aanname van jouw kant.
Niet lullig bedoelt maar de hele reden dat dit blog bestaat is omdat ik niet langer geloof dat de politiek ook maar iets voor ons op gaat lossen. Precies dat onderdeel ligt aan de grondslag van mijn afscheid van visionair en van het beginnen van dit eigen blog hier.
Als je gelooft dat een heersende klasse die continue dwang en geweld moet gebruiken om haar positie in stand te houden op de een of andere manier de oplossing is voor je problemen dan moet je jezelf oprecht eens afvragen of dit blog wel de goede plek voor je is.
Het punt is dat jij zelf verantwoordelijkheid moet nemen over je leven. Over je stressvolle gedachten, over hoe je je voelt, en over wat voor geldsystemen je wel en niet wilt gebruiken. Hou op met geloven dat een externe partij buiten jou je problemen gaat oplossen en geloven dat een heersende klasse dat voor je gaat doen is niets anders dan onnozel.
Lees de boeken van Larken Rose en Jeremy Locke nog eens door en dan hoop ik dat je hier nooit meer de woorden in de mond durft te nemen dat de politiek de problemen van mensen gaat oplossen. 😀
Wel Douwe, dat is wat er geschreven stond, ze hebben die sleutel in handen maar ze doen er niets concreet mee, integendeel zelfs.
(1) er zitten duizend mensen gevangen en schreeuwen om hulp
(2) politiek heeft de sleutel in handen om ze te bevrijden
(3) ze weigeren/negeren om die sleutel te gebruiken
We zijn anno 2015 en we worden overstelpt door raadgevingen en relevante studiewerken over economisch verantwoorde oplossingen, deze zijn znder meer beschikbaar. We hebben laatst nog gezien dat politiek ook maar bitter weinig begrijpt van hoe het monetaire stelsel nu écht werkt, ze lijken me zelf dus ook gevangen te zitten in hun eigen gesponnen spinnenweb. In dynamisch opzicht hebben we dan wel input van informatie, wat er vervolgens mee gebeurd is bijna onvoorstelbaar maar toch gebeurt het. Kan je standpunt dus heel goed begrijpen, het is alsof we naar een film kijken die we al kennen en waarvan we de uitkomst kunnen voorspellen. Op die manier zijn we allemaal visionair. 🙂
input = output & omgekeerd
verantwoordelijkheid = vrijheid
verwachting = teleurstelling
Opwaartse spiraal;
– verantwoordelijkheid nemen voor je input, geen verwachtingen over de output
– betere output = betere input
– betere input = betere output
Neerwaartse spiraal;
– geen verantwoordelijkheid nemen voor je input, wel verwachtingen over de output
– slechtere output = slechtere input
– slechtere input = slechtere output
Heb ik zo een beetje begrepen wat hier bedoeld wordt?
Vind het in elk geval verhelderende, positieve inzichten.
Volgens mij een perfecte samenvatting 😀
Je eigen frequentie en staat van zijn heeft een enorme invloed op hoe je de externe wereld interpreteert en ervaart. Veel mensen maken hoe ze zich voelen afhankelijk van de reflecties in de buitenwereld. Ze maken hun staat van zijn dus afhankelijk van hun omgeving.
Het is verstandiger om bewust controle te nemen over je eigen frequentie en je eigen staat van zijn ongeacht wat je omgeving naar je toe reflecteert. En vanuit die hogere frequentie zul je letterlijk dezelfde wereld anders interpreteren en daar op een andere manier mee interacteren.
Dit artikel geeft zowel het perspectief van Bashar en Bentinho hierop:
-) Individuele en collectieve realiteit
Wat heeft waarde in het Leven.
We ervaren wat het leven je biedt als je bijna geen geld hebt om van rond te komen,
en het Leven je weinig tot geen perspectieven lijkt te bieden.
Vrijheid – input – output.
Jon Olsson / Zweden
Is een leuke jonge positieve knul , het leven lacht hem toe.
Dat is hem zeker van Harte gegund.
Hoe is het om nooit geen geldzorgen te hebben,
gewoon te Leven in … Go With The Flow.
Geniet mee 🙂 met zijn dagelijkse camera vlogs opnames.
Vele mensen volgen hem dagelijks .
Groot Beeld opzetten maakt het zicht nog mooier.
CRAZY CLIFF DIVING ON IBIZA!
https://www.youtube.com/watch?v=eziDv_kM-Us
THE WAY WE LIVE IN MONACO!
https://www.youtube.com/watch?v=1YqSImfvyAk
THE DOLPHINS WENT CRAZY FOR OUR YACHT!
https://www.youtube.com/watch?v=yOuIcaEQEio
Jon Olsson ( als ex Ski acrobaat ) wordt o.a gesponsert door Red Bull ,
We weten dat we deze chemische energie booster drankjes niet moeten consumeren.
De andere kant ( output ) van Red Bull compagnie is dat ze enorm veel Geld steken in
grootse reclames vele landen , waardoor wij weer kunnen genieten van de mooie
natuur film opnames die Jon Olsson beslist met ons wil delen 🙂
Hij laat ons Noorwegen zien .. dus even met hem mee op reis ;
LOFOTEN, THE MOST AMAZING PLACE ON EARTH!
https://www.youtube.com/watch?v=eVYo7g0s7h0
WHERE MY YOUTUBE CAREER STARTED!
https://www.youtube.com/watch?v=x6zpF-mM2hQ
Dit vrijgezellen partijtje dat speciaal voor Jon Olsson georganiseerd is
is het mee kijken daarin met hem toch wel een beleving 🙂
Hebben we die in & output ook mee beleeft
MY CRAZY BACHELOR PARTY! ($60 000 000 PRIVATE JET!!!)
https://www.youtube.com/watch?v=KN8njzI16i8